quod Bracha-
rius sit auctor,
confirmatur.
%6 I S I D O R I A N A
Nam et egreg’ius vester , immo communis noster lsidorus quid, in Diffe-
rentiarum de beato dicat Ruspensi Fulgcntio etc. Nam lsidorus communis
Hispaniae doctor habebatur.
i 9. Quid autem Bracharius scripsisset, Florezio non constabat.
Ioannem autem Hispalensem libellum de ecciesiasticis dogmatibus -
innuere 3 certum e s t : non quia opus dogmata inscribeie videtur .
nam hoc communi verbo veteres libros quosuis dogmaticos intelli-
gebant j sed quia verba Bracharii exhibent totum cap. 14. libelli de
ecciesiasticis dogmatibus. Vbi autem apud Ioannem Hispalensem
legitur nec in scmcl, Florezius corrigit3 nec simul: atque ita quidem
ledtur in editione Institutionum theologicarum Ven. Thomasii. Sed
genuina lectio est nec insimul, vt innuitur etiam in editione Bi-
gnaeana, vbi est in simul. In mss. saepe e pro / occurrit3 vt inse-
mel pro insimul. Neque ignotum hoc aduerbium est antiquis etiam
non malis latinitatis auctoribus. Simile verbum occurrit apud Al-
uarum pag. 137. ex S. Hieronymo: Neque eas in semel ( lego in-
simul ) creatas in principio . Constat igitur auctoritate Ioannis Hispalensis,
qui seculo ix. floruit, Bracharium, qui seculo vn. post annum
660. sedem Hispalensem tenuisse videtur, opus de ecciesiasticis dogmatibus
conscripsisse, vt ecclesiam suam instrueret.
20. Difficile sane est tam efficax aliud testimonium pro Genna-
d io , aut Augustino, aut aliis reperire . Ac fortasse Hispalensis ti-
tulus, in msfaliquo codice perperam exaratus, ansam praebuit su-
spicandi, opus esse Augustini: et potuit aliquis ex Hispalensi facere
Hipponensem, vt contra in inuentario bibliothecae vaticanae codice
Palatino 286. Augustinus dicitur Hispalensis: Incipiunt omeliae bea-
ti Augustini episcopi Ispalensis in epistolam canonicam primam beati
Ioannis apostoli de chari fate in nomine Domini amen . Praefatio : Ec-
ee nunc sanctitas vestra etc. Homilia : Quod erat ab initio etc. Quis
est, qui manibus tractet etc. De vocis Hispalensis magna pertuiba-
tione in mss. codicibus dixi cap. 24. Idem quoque Hispalensis no-
men fortasse effecit, vt alicubi opus Isidoro potius, quam Brachano,
ignoto plerisque episcopo, ascriberetur . Nolim tamen dissimulare,
difficultatem nonnullam mihi suboriri, ne Bracharium auctorem cre-
dam , quod quum in Hispania vnum tantum videamus Ioannem
Hispalensem, qui opus commemorauerit, Bracharioque tribuerit; extra
Hispaniam idem opus multorum manibus etiam seculo vin. te-
C A P V T L X X X I I I . 37
rebatur, atque aliorum nomine inscriptum vulgo erat. Quid ergo,
si Ioannes Hispalensis inter aliquas schedas Bracharii libellum offen-
dens, Bracharium auctorem credidit, quod alium ignoraret ? Verum
iudicium cohibendum, donee Hernandezii dissertatio, quam dixi,
in lucem prodeat.
21. Quum tantus hie vir inter appendices Isidorianas libellum «<hti° Vezzo-
de ecciesiasticis dogmatibus referri posse crediderit, eum recudere
co^itaui non ex editione Bignaeana, sed ex alia, quam Vezzosius cu-
rauit tom. 3. Institution. Theologie. Ven. Thomasii cum nonnullis
notis,ac variis lectionibus : qui ita de opere ipso praefatur.
22. Gennadio presbytero Massiliensi, quem floruisse constat quinto VEZZOSII
exeunte Ecclesiae seculo, opus praesens iis verbis in indiculo suo Insti-PRAEFATIO
tutionum Theologicarum tribuit Thomasius, quibus denotare videtur,
nullum ipsi fuisse dubiuin, quin ei sit tribuendum . Quae vero esse pos-
sint aliis ea de re dubitandi rationes , deteguntur in Admoniiione, quam
clarissimi Maurini Editores operum S. Augustini eidem praemisere pag'7J.
Appendicis ad tomuin yin- editionis Parisiensis anni 1688. Dissentiunt
enim veterum chartae inter se , dum auctorem désignant illius, et alia#
Hipponeqsi Augustino tribuunt, Patero Episcopo aliae , aliae Alcuino,
aliae Gennadio • Maurinorum hanc laudat editionem eodem in Indiculo
Thomasius, ei tamen praeponere visus est illam , quae legitur in tomo
secundo Antuerpiensis editionis operum S. Augustini anni 1577., quaeque
occurrit et in tomo primo Opusculorum eiusdem S. Augustini Venetiis
editorum anno 1347.0b necessariam, vt ipse Thomasius ait, additionem
complurium capitulorum, quam fortasse ob causam, et rationem permoti
Maurini suum exemplum huic alteri praetulere. Nobis Thomasium sequi
religio sit, oportet: Antuerpiansem in praesentia exhibemus, conlatam
tamen, atque comparatam ad Maurinam; huius enim variantiis in adno-
tationibus indicatis, perinde nobis esse videtur, ac si vtramque daremus.
23. Quibusdam locis Vezzosius in nods sensum catholicum ex- an opus se-
plicat, quo nonnullae propositiones huius libelli excipi debent. Esse mipelagianis-
autem in hoc opusculo semipelagiani erroris vestigium aliquod, J
negat Natalis Alexander dissert. 4. seculi v. versus finem , quamuis
Gennadium auctorem agnoscat.
24. Respondeo secundo, inquit, e t, v t mihi quidem videtur, pro- Natalis Ale-
babilius, librum ilium de ecclestiasticis dogmatibus a Gennadio, iam x.an“ri tfnten'
ex haeresi semipelagiana resipiscente -,fuisse edi turn. Misit enim ille
librum de fide sua ad Gelasium Romanum Pontificem , vt ipsemet as-
serif, quem ilium esse verisimile est, quem de ecciesiasticis dogmatibus
inscripsit. An vero semipelagianis erroribus male olentem librum
ad Gelasium misisset, quem nouerai Fausti, et Cassiani libros