rum limltibus acriter disputatum e s t.
Quam ob rem nutantibus hinc inde sen-
tentiis, rem ad Leonem III. tune Ho-
manum Pontificem referri placuit Epi-
scopis . Eius Responsi summam superius
ex Capitularibus retulimus ; sed ipse
eius Epistolae de hoc negotio scriptae
ad nos vsque non peruenerunt, quas tarnen
plurimas fuisse dubitandum non
e s t; cum res , et maximi esset momen-
t i , et Ecclesias Galliae , Germaniaeque
inter se diu colliserit. Non absurde igi-
tur quis possit existimare , Leonis III.
esse hanc Epistolam , vel Epistolae frag-
mentum . Goniecturae fidem astruere vi-
dentur Ecclesiarum Galliae, et Germaniae
arctus per illam tempestatem nexus ,
vtriusque regionis Legatio ad Leonem
decreta , vtriusque in Synodum Conuen-
tus Ratisbonae , aliisque in locis ea de
re habiti ; in quibus Leonis Decretum
promulgatum e s t, atque Synodali san-
ctione roboratum ; Imperatorum denique
de his cura , ac solicitudo , non semel,
aut bis , vel te r ,sed saepisslme, vt ait
Capitul. Lib. 7. Cap. 187. Denique cum
ante Leonis huius III. tempora ignota
sit haec Epistola Scriptoribus, aut Col-
lectoribus Canonum , ac Decretalium ,
argumento est, vel huius esse , vel huic
potius esse alfictam, quam Leoni I.
Leuiculam difficultatem si quis
niouerit ex Gratiani Decreto , vbi Leonis
I. nomen praefixum legitur, decer-
pto ex hac Epistola Decreto , Distinct.
Lxvi ii. G. Q u am u is C h o r ep is c o p is \ norunt
omnes, quam crassae naris iure merito
habeatur Gratianus in discernendis iegl-
timis scriptis Auctorum a spuriis. At-
tamen Gratiano imputanda non est Leonis
I. inserta Decretis mentio, sed no-
uellis Correctoribus, qui errorem hunc
cum aliis innumeris ex Epistolarum Pon~
tificiarum interpolatis editionibns hause-
ru n t. Antiquiores enim Decreti editio-
nes , Parisiensis anni mdxxxi. Lugdunen-
sis Hugonis a Porta anni mdxLVii i. et aliquot
aliae , haec tantummodo habent:
D e h is h a s c r ib it L e o E p is c o p u s om n i-
b u s E p is c o p is .
Nihil igitur obstat , quominus
Leoni III. foetum hunc , qualiscumque
est , adscribamus . Quae con-
iectura si minus arridet, propter nimiain
similitudinem , quam habet Epistola cum
Canone Hispalensi, ex qua plagiarii raa-
gis opus videtur, quam Pontificis Romani;
prioribus argumentis inhaerentes, hoc
vnum , quod instituto consilio satis est 9
asserimus , Epistolam nec Leonis nostfi
esse, nec e i, nisi putide admodum , po-
tuisse a f f i n g i »
IOSEPHI CATALANI ADDITIO.
Omitti ad calcem huius Goncilii non
debet, quod de eodem notauit eruditus
Mansius Tomo I. Supplementi ad Vene-
netam editionem Gonciliörum Labbei,
pag. 471. vbi postquam Concilium istud
Hispalense il. consignauit anno 621. s eu
p o t iu s 618. ita statim ait: Ad hoc Pro-
uinciale Concilium pertinere arbitrorEdi-
ctum illud Sisebuti Regis,quo din's deuo-
uetur q u icum q u e m a n c ip ium C h r is t ia n um
lu d a e o s e r u i r e , v e l f a m u la r i p e rm i s e r i t .
Quamuis enim Lex ista Synodi occasione
sancita in Edicto non legitur, mös tarnen
in Hispania ferebat, vt Synodi alicüius
occasione Leges istae a Regrbus daren—
tu r , vt ex Synodo Toletana süb Gunde-
maro intelligimus . Labbeus quidem ad
marginem Concilii Toietani x i i . in quo
Legis huius Sisebuti fit mentio,'ad’rCa-
nonem 65. Concilii Toietani iv. prouo-
cat, sed Concilium illud sub Sisenando»
non vero Sisebuto rerum potente con-
uenit . Quam melius ad Hispalense SM
Concilium Sisebuto Rege habitum , ex
ilia, cuius meminit Eruigius Rex, in ad-
locutione ad Patres Toletanae xm . Synodi
, referretur ?
10. Nunc vt aliqua et de Canonibus di-
camus, ad Canonem v. nota 1. ex facto
, quod hie refertur , liquere manuum
impositionem tum fuisse spectatam, vt
partem ordinationis essentialem ; licet
praecise non cönstet , quaenam fuerit
illa manuum impositio , an ea , quae fit
cum dicitur : A c c i p e S p ir i t um S a n c tum »
q u o rum r em is e r it is p e c c a ta e t c . Cum aliae,
quae praecedunt, mere caeremoniales a
quibusdam existimemtur. At ex hoc Canone
deducitur, impositionem manuum
A P P E N D I X IV.
non modo conferendîs Ordinibus essentialem
, sed adhibitam quoque orationis
fqrmulam , quae hic B e n e d i c t io dicitur,
vt essentialem aliam partem. Nam cum
Episcopus, qui oculorum dolore labora-
bat, manus imponeret, sed fbrmam sane
longiorem, et orationes legere non
posset, atque ab alio , nempe a Presby-
terö , legi fecisset, tails ordinatio irrita,
et nulla declarator . Colligitur, eam tum
ordinandi rationem ab hodierna recen-
tiorum % circa huius Sacramenti mate-
riam, opinione multum abesse ; cum nec
instrumentorum porrectionis , nec for-
mae, precationisue , qua hodie vtimur ,
vel leuis mentio habeatur. Nota 2. passim
tarnen reperiri multos simul con-
tulisse ad vnius tantum ordinationem ,
ac intelligendum , hanc votis coramuni-
bus simul factam , vno ex his imprimis
destinât© Ministro . Sic Theodoretus in
Philotheo , Cap. 3- scribit, quinque Ep*-
scopos ad Martianum Eremitam aliquan-
do conuenisse , vt ei Sacerdotii confer-
rent Ordinem . An omnes simul formam
pronunciarent, iisdem manum imponen-
tibus , vt certum non potest onanino
definiri.
15. Ad Canonem vil. nota, A g a b ium
Cord.ubens.is V r b i s E p is c o p um fr e q u e n t e r
547
P r e s b y te r os d e s t in a s s e , q u i a b s en te Pon-
t ific e A i t a r i a e r ig e r e n t , B a s i li c a s c o n s e -
c r a r e n t , vt Canon loquitur ; sed quum
postea dicat, id praecepisse Virum E c -
c le s ia s t i c i s D i s c ip lin i s ig n a rum , ne post-
hac id fiat, prohibitum e s t. Haec nam-
que, et similia Presbyteri, atque Diaco-
ni attentarunt, sed ausu temerario , et ii-
iicito ‘y ex quo nil inde potest colligi.
Quaenam ergo Sacerdotii munia sint ,
et quae potestas, discitur ex hoc Canone.
19. Ad Canonem vm. nota, manumis-
sionis chartam non ita fuisse absolutam
quin in libertos potestatem adhuc, et au-
ctoritatem domini conseruarent . Raro
libertés absoluta concedebatur ^ minueba-
tur quidem seruitutis onus, sed a qui-
busuis praestationibus seruilibus serui o-
mnino non eximebantur . Id potissimura
serui manumissi consequebantur ; quod
scilicet in Ciericos possent ordinari ,
ad testimonium quandoque admitti, et
filios constituere haeredes , aliisque eius-
modi priuilegiis potirentur ; quibus ètiara
epoliabantur, si lîbertate accepta indignos
se praebuissent ; tumque eorum bona ad
dominum, puta ad Ecclesiam, de qua ideo
in Conciliis dicitur 9 quod n u n q u am m e -
rdtur c o r tim p a t r ö n a , reuertebantur .
A P P E N D I X V.
C O N C I L I V M T O L E T A N V M IV.
E P I S C O P O R V M L X 11.
P R O V I N C I A R V M H I S PA N I A E , ET G A L L I A E ,
Celebratum Era dcixxi. anno Christs dcxxxiii.
T I T V L I.
T)e eaidenti Catholicae Fidei 'veritate •
De ordine in ministeriis, isel ojjiciis in cunctis Ecclesiis cele-
brando .
Be qualitate Concilierum, vel quare, aut qttando fiant.
Formula , qualiter Concilium fiat.
Be annunciatione Paschae ante Epiphaniam inter Episcopos ex-
quire n da-
I.
II.
III.
IV.
V.
Z z z 2