ToXmiuct H p sv xp&vois- s^pluj y*p/y.*.- rebus contemptis, cæleftium focistatem
Éswiawl '4# àtcupepovius 3 Cts siaeïAe St* tuv fibi comparare niceretur. oportebat enim
tpyw (Wtjv tuv Tptxjuv />V præftabatque vel maxime , qui talium veruATuy
n SujuctfAtç, txtois <wm yyji <gj^ote/- borum vim opéré implere debebant, ad
v&v. oifj'M yup cJs 8tm txto TfftLprjKev EVTvu- eos ut mature eorum etiam do&rina permet
m> xvejov ovofA* , <$y{Kqvoti tk 2 o- veniret. hac, opinor, de caufla proprium
AofAWTosy ctTTv' x^ dç ev 'mis Il*pot/j,ms ille Salomonis nomen hic prætermifit,
xa» TJi 2 op/s n&eexsv <wto xctr’ a p x ^ ' aliter atque in Proverbiorum & Sapienc
e * fflp yctp <pr)<ri , wj HaipoifAMA XoAo/avv- tiæ libris fecit; quippe horum quidem
*ns Cix AolC/£, ,, et So<p/«t ZoAo.uwv- alterum fie inchoavit, Troverbia Salomo-
WH AetÆ/à* 9) htkuSv $s9 w Pnputm wis ji li i David> alterum vero fie , S api en-
ExxAyn&TX Cm Aot/S/S1. ® tia Salomonis filii David, ( i J quum hujus
fit initium, tfrré* Ecclefiafla filii David
. ( )
K cmto/ ^ A*Æ/£ xx E xxAynz-x t <aw Nam quum David Salomonis potius
L ü, ctWvec "EoKofAWTos Kssponyxpfl/jcos > t / effet quam Ecclefiaftæ pater, cur demum
Syitotxv svmv^A /aovov ccTscncoTnirE to xü- proprio illo nomine hic folum reliôto,
Cioir ovoiaoc, <t8fotTifj.y\rt 8 e to îx / ^ w , adfcititium præferret, feque uno verbo
3W| /GrfQTYiyopAjTSV tcwvyv CtAus E xxA?j- Ecclefiaften diceret , nifi ea omnino,
avLrbj)'-) caNC âJhÇhw as Ht*woatiav &pri>t<t- quam attigimus, caufla ilium impuliffet?
/ujo * iv& &*£)) croiras as <&fos w sOwv quo nempe aperte declararet, fe verbo-
txxhririM asrfo&tûbemt mv py/Aoivjv rxmv rum horum vim ad Gentium Ecclefiam
rluj sti àe nm 8/oc t/\s ôfAWVfAtcts convertere. in quo etiam ob cognominaitWTOV
6/j.o<ppova ÜHXvvrt ^ <rv/A<pavov tionem oftendit, quantum idem Chrifti
cwjyyopov tus E xxAjjti&s t x X& tx x^|2 w fervatoris noftri Ecclefiæ & anitpo con-
Typos Cfxav.
E t h n s <pyire*ev avopav Koyos, xsM n
Syitoti m Atr.accw rav xrfAcnuv aro /no-
vys Tfff KA^oKiKri' EkkKyiti&s e-tpy/jfyjct a&fos
*nv
fentiat, & voce patrocinetur.
Quod fi quis forte hæfitans quærat,
quum Cantica canticorum a fola catho-
Jica Ecclefia immacularo fponfo ejus Chri-
( 1 ) Apud LXX. titulus librî duobus tantum expreflus eft voçabulis 2 o$/a Zu\o/*t>y,
ûoris nomine.
fto,
(<») Id ipfum difertius a Gregorio Nyffeno
traditur; T a x “ ^ «P« *ov ^»VH10»“ w
Exx\»«rwf » 8nriypafti (Sk it h * c yap a\ti$ivo( E x -
xKv j tariff , o ow (axopina[itva cvvayayov u i iv
v \np u fia y *31 m i vroXMxn * “ 'm m i v o ix t\a s ava-
fiui MKXavm/LWVi m iv a av^oyov txx\»aia^a>v,
m an <**©* «» > « pw 0 «*n$tp&‘ fiaaiKtvi tv
I ffpan’K 9 ó a®" t v 08tf , 4Bp®* on avsn 0 N « 5 «-
ran’K ' o n cv « ó qof t v 08» > 00 a 0 (3a<ri\fuf
*a I ffpan’h y 0 vn <m pnfiam ntvm tv flaatKtui tin
nv I <rpa»\y 0 avTOf vrot »31 0 8 » ijpi tr i , xa- <
S o f X8J-« to Evayyth.10» * apa 1131 6 uutos E x x x v -
c ia r v t onofia^cjui * t»x “ Vil *1® w axoTOt at
mvovn T»n ïiavoian mn t m tviypaipHi (tra<ptpO(itn
cvfiaaian y ira $ ia tvto tta$u[/.iv , 0V1 as avTov
Ton $ ia tv EvayytKiv t w E xxxvaian prij^a^tnon
Ü Ton pnputTon TVTon unaQtptTtu S’uvafxi.s. “ P«-
partt „ y a p , <pvains “ ExxX»<ri*r» </,* A avi$ . „
iT o I's rtUTOP h®j Mtcvdacior tn a p x™ t v E vayyt-
7.1V xaTorotia£tt y 11 fan A a v A ,, Xtyan Ton Ev& o v .
id eft, Fortajfe vero inferiptio & ad ditcem Ec-
clefue ref pic it . verus enim Ecclefiafles , qui di-
fperfa in unum ceetunt colligit, <3^ eos, qui mul-
tifariam variis fedufti funt erroribus , in unum
eogit convent urn , quifnam alius fuerit 9 quam verus
rex Ifrael y fill us Dei, cut dixit "Nathanael .*
Tu es filius Dei, tu es rex Ifrael ? fi ergo hac
funt verba regis Ifrael, idem etiam vocatur Dei
filius, ficut dixit Evangelium ,• ergo idem quoque
vocatur Ecclefiafles. fortajfe autem non abs re ad
hunc fenfum inferiptionis referimus fignificationemy
ut per id difeamus, horum verborum vim ad eum
referri , qui Eccleflam per Evangelium coegit.
Verba enim. inquit Ecclefiaftse filii David. ita
etiam Matthaus in principio Evangelii ipfum
nominat , Dominum Filium David appellans.
( Horn. i. in Eccl,^, Librutn Sapientia adfcri-
bit nofter Salomoni non minus quam Prover-
bia: fuperiorum fcilicet Patrum exemplo, qui
pidem fere adjudicarunt. nam quod jam ab anno
ccc c . pcxxxml. Gelafius Pontifex maxi-
mus , in concilio Romano , ut fertur , quod
ipfe primum coegit , ordine librorum veteris
Teftamenti prolato, tres tantum Salomonis li-
bros enunciarit, Proverbia, Ecclefiaflen & Cantica
Canticorum, ac Sapientia librum fine autoris
nomine his fubjecerit; non hac adeo Sicu-
lis etiam nota vel promulgata putaverim , ut
nemo ignorare poffer, aut veteris fententia nullam
effe au&oritatem diffiteretur.
tw d'X.pdvrov ujjTys pupuptov Xe/Tov, ^ Trap*
<ujtx asfos twrlwy as topos tôtetv ànhtôr)
vv/Aipluj, êreypoi^sit « O SÇl TCô 2 «Ko-
fACOVy „ f ÿ « y a p < w o \ x d -u g 5 /flt t Uv (W W
3(^4 fJtCtv (XATlctV O.TSOri(j)T8Yl<r<U. TXTO to ovo-
fACt X * OU» TXTfû T(ù ß lß ’htop y etirep ET ’ EXe-t-
VCùy 5 /gC TO ttsfos t Iuj E x x X w tW TU X & f -
r y ^ Qeu Xcorypos VfACov m pyiA<Am
rfsfOT&v&v, eum Tapyxev * clxx<tg* ^
Xoyx w a.Xvid'eidç, ùs re&t e<wtx
<t>nnv “ O ETt ra> X<A\ofA(ov9 „ te&
aXqd’/tx Xethoficw Xe/rx ^ ®ex k/acov ,
Xtivos ex&vos aofOTDTùxns Iw. ^ 7yry^ot-
Ctv iïOTIXVS rlw TOIWtIw X"hriTtV (ùVQfAAers
y <c Ta 2ot7\o[aü>v ,, eiTcov y et?^’ xyt
<s lEoXofAuvTo; y ,, xatk •fyutxris $£<nv, coç
ygji ev Tots 0iN.ots ßtßhiots * fi fflpi yapys-
vtXYi (ruvmyfAA à&xvvtnv êxctitpov wi»cw ry
fLo\o[AO>vtos * f Se Sotixyi , x ’ uv EppnS'n
r y XoXopAcovTOs, ct/ÿv’ EX a s t fo r c o v x
w xad'oXtx)js ExxAï]<notç etpricd'dA asf©*
TOV ct.Avd'tVOV XUe/VS XoAofAÜVm T<AÇJlm
snr.v. ip[Alju>âjST<u yup XoAofAW „ E t-
pbjjixos‘ Ôte p et tv a.And'cos 7^ xoe/cosX&-
Tos 0 Q eos yi(aqv y Gfct y <Pn<n ^ HwAos
o fAtyns oLTOToAoçy (C Aimç yap etiv C
enplMJYl CfAtoVy 6 TOlYiTcAS m AfA(pQ7tÇ<A ÈV
to [AEroToixov TX <ppoiy/AX àtocAurcts y t Ijjj
f X^PeiV ev T?J V&pxt CWTX’ „ TXTX 'X&ttv
XÔ’ ETjjymyev “ T/x /Sxßtfr, „ \cyTotye
Xcix&evXy xxm t Iw ourssopov ^ ‘srotpd'Evtxlw
Ti)S CtvS'pCûTtVtJS (portas TpOr>v>l\]y/l' , tjy
Aflt/3/5- TE(pVXOTOS. AAA' hcA fAY) TtVES OlYl-
StoTlVy «J TOV TpO'X&pOV ^ <T(i)fA<ATtXOV
jL o A o f ic o vm to e-tpr)pfyjOv w AVA^opav ex<Hv9
cJ s
C ï ) Apud LXX. deed tq : id enim eft initium, Aa/xt
(2 ) Ad Ephef. c. i l. n. 14. in edi.tis cxemplaiibus xva-en leg
fto, atque ab hoc illi di6la fint, cur idem
tarnen inferipferit QuodeflSalomoni? qu^n-
doquidem fcilicet nomen illud eadem de
caufla vel ibidem omittendum fuerat, fi
omiffum hoc in libro propterea e ft, quia
verba ad Chrifti & Dei fervatoris noftri
Ecclefiam pertinerent: jam is ab ipfov e-
ritatis audiet oraculo, minime ilium de
fe ipfo dixifle Quod efl Salomoni, ( l ) fed
de vero Salomone Chrifto Deoque no-
ftro, cujus ille imaginem præferebat. arque
hujus rei caufla appellationem earn
dativo extulit cafu, Salomoni nuncupans,
non utique Salomonis patrio, quemadmo-
dum aliis in libris ufurpavit. (a) patrius
enim cafus utrumque opus Salomonis elfe
déclarât; quum dativus contra a Salomone
quidem prolata ea verbademonftret,
at ex perfona. tarnen Ecclefiæ catholicæ
orationem ad verum germanumque Sala-
monem converfam efle, plane manifeftet.
idem enim Salomon atque Pacificus, quod
vere proprieque Chriftus eft Deus nofter,
de quo & Paullus magnus Apoftolus dix
it , Ipfe enim efl fa x noflra, qui fecit
fitraque unum y & medium pq'fietem folvens,
jnimicitias in carne fu a . ( 2 ) idcirco non
adjecic Filii David, quamquam ille etiam,
fiquidem virgineam ejus feminifque expertem
adfumptionem humanæ naturæ
ip e fte s , filius David natus eft. verum
ne efient qui putarent, orationem ad ob-
vium tra&abilemque Salomonem effe re-
ferendam, perinde quafi eain utrumque
fufpicio eadere poflet, fapienteradmodum
Firm
, 0 tri •
non ut hic, StecKuTeit-
(a ) Habent quidem 8c Hebraica exemplaria
nD^ty*? id eft Quod Salomoni: fed Hebræorum
lingua cafus genitivus poflèfloris per
*7 indicator: ut dativus ille patrii vim habeat:
efto Græci interprètes reddiderint tu Xu\oy.uv,
Ut alibi t u Mu-Jau 8c tça ActuiS", ac fimilia.
Cur autem Gregorius nofter tako^uv feribat,
quum id nomen ad Chriftum refert ; contra
Xokoptuv y quum regem ciet ; eam efle cauflam
puto, quod prifeam appellationem, qua interprètes
facrorum librorum ufi effent, Chrifto ma-
gis convenire exiftimaverit. hanc utiqueâ jnta-
âam Athanafius etiam relinquere folec, quum
Ioca fanélis e litteris defumpta profert : quum
cetera feribere foleat Xoko[iuvTet . quemadmo-
dum 8c plerique Græcorum efferunt , Si Lati-
norum etiam quidam , Laélantius in primis.
( Inft lib. 4. c. 13. j js tarnen , quem paullo
ante induximus, Gregorius Neocælarienfis X«-
kopLuv habet . Ao-ptet-m ^apiuTuv feribit nofter
tarq hic, quam alibi, non A<t\jm aapuTuv, ut
Ôc Hebraicus pofeit titulus, & Septuaginta red-
didere: habuit tarnen ante fe, qui eodem modo
ufurpaffent : quemadmodum Origenes fub
Prologi fui finem adnotavit ; efto idem non
rede ab iis fadum dicat. quin 8c alii, qui Ori-
genem confequuti fuerant, eodem modo enun-
ciarant: legiturque adhuc in Gregorii JVyffeni
commentario titulus hujufmodi, Efyynais a.*®.-
ßns ns tu AcrpiecTu tuv a opiuTuv tv Xoko(/.uv t®0 .
fie 8c Epiphanius non femel in opufçulo non-
dum edito , quod M*ptu&cu inferibitur. nec
vero id abfurdum , fl ea fpedare velis , quæ
nos Origenes ipfe docct, to Acr^u in modum
Dramatis effe conlcriptum , in quo non fpon-
fus tantum , fed fponfa etiam canat , canant
hujus fociæ, canant illius fodales , atque adeo
non unum fed plura fint