k u tym to crmvis (leyxha ev Ttp Xxp exeivt/s
W6 Tro\eu>s' Hÿi V f«» **oiaym «TiXexTOV 2 a -
ßivov irperßwn-pov» ircpoi Se KpyrxevTivov Six-
rcovov • o &£ EuirA©* o *11)71 ApyiSixxovos t\$a
to TrXeurwM to Xa* tas ToXetos jyy tas iceyioi-
xiS@" eAeyw* to Ky&t« to ^eAafix ets Cfixs
yeft(r&<ûi ov riva fi«\£Tcu airoxa\üv|/£W»
E ti toto Se tcwtos oi koyaSes tos EHx\»?r
tnas )(du ôt Tparmi t»is Tre^omiS©' oixeic'hA,<rcu/
Hgj SieTepecrout .ev V(D(ip, £i?tovtos yeipoTOVtjSn-
vou ojjtois Eththotov Tap cm/to îlaTa o-uwa-
TTÉiÉ Se CUlTplS HÿÀ ô Xx&TUV 0* TXTVip TO (*«-
xa.ty» Tpt/yo^/a,. y vas Se o TIxtxs, ou na-
S’flUTi'lTCH/ Ôl AaOi Vj£| 01 TpCdTOI 70S, TOXeWS ,
^xe^euTev oa/res Tp@* aoxov xTeA^eiv. ot h
*i<rnA$ov, >\ÿA irpotretownrcur aura 9 ^ eo*TO-
.5-00 oi T£&< 2a8«vov ev e'vi roirÿ, ^ o'i té^
jKo^rxevrivov ey evi totu , oi Se Teg/ Euttàov
ras îvotir#« ras ras ■ wte/onâ®-, af-^omi
Xxi KOI HÿJl xAtJfyljlQl OTtTU) TCtVTUV ÉOTOTOX/ •
.ftiss Aeyei avrois 0 Haras • riva ßaAerSe yei-
.poTovyS’lwxi v(iiv v/iay Etitxotov ; 01 Se
.ire^ 2aSivov, vtov rov 2 «3{vov AeyovTOc, to.-
tov 9-e\ouev, Sea^oxst. o'i Teg^ Kp^xxevnvov
ofiotoos j/TOVTO aoTôi—exatvov 5 TieyoyTOS , H£M
yueiç totov xyxTU(iev , SecnroTBc. ykqi xxnxpx-
|av »TOI «tws, *$1 à TOI ?™s> Aeyei Seollapopuli
pars potiffima tam ex iirbe quam ex
îgro, eutn Te velle profitebantur, qui Domino
placuiflet, & quem fibi acceptum ipfe de-
monftraffet.
XXXIX. Poft hæc fele&i viti ex Ecclefia
aliique e dioecefi primores Romam omnes na-
vigàrunt eo confilio, ut ab ipfo Pontifice ma-
xirno Epifcopum (a) fibi defignari poftularent.
profeÊlus autem una eft Charito etiam beati
Gregorii pater. enimvero Pontifex maximus
ut eos advenifle novit, omnes in confpeélum
fuum venire juflit : qui quum ingreffi effent,
eumque adoraffent, Sabini quidem fautores ex
una parte, ex altéra Grefcentini adfeclæ con-
ftiterunt, qui vero cum Euplo fentiebant ce-
tcrique omnes e dioecefi primores populi 8c
deri ultimum fibi locum fumpferunt. jam eos
Pontifex maximus interrogans, quem , inquit,
e civibus veftris Epifcopum vobis conftitui vul-
tis? qui vero a Sabino erant, Sabinum pete-
bant, addentes, huncvolumus, domine. fimfc-
liter qui Crefcentino ftudebant, ilium fibi da-
ri poftulabant, illud pronunciantes, hune nos
amamus, domine : atqui hi quidem fie, ilb
fie
Lite
R, 17
Aril. lib. il. ejufdem magni Gregorii. ea vero
funt hujufmodi: Eup/us prsfentïum portitor Eufe-
mum jLgrigenûns civitatîs Eùifcopum, fuum fuif~
fe m?mirât genitorem, matrifque fua res apud eum
plurimas indicat manfijfe- quem, quoniam intefta-
tum njferit ejfe defunBum, ideo & res maternas
fibi petit debere reflitui, & ànts diiïiEpifcopt pa-
tris fui fe permitti fubftantiam adipifei. qua de re
E rater nitati tua hujus pracepti ferie deputamus
xsuatenus diligenter curet addifeere, quid apud
-pradiBam Ecclefiam de rebus matris ipfius inventai
potuerit, fiquidem nibil eft, quod ante ditto Euplo
rationabiliter polfit obfiftere, et fecundum fuam
faciat portiomm reflitui. proinde & d,e rebus pa-
ternis, quas ante Epifcopatum dignofeitur habuijfe,
fi eas in jus Ecclefia fua quolibet modo non tran-
fiulit, ei quantum portioni ejus legaliter feit competes,
ut fatisfieri pojfit, imminent, nam omnino <LS°
contra rationem & contra nofirum probatur ejfepro-
pofitum, fi cut ea, qua }ufte competunt, reflitui ac
fatisfieri denegemüs. ita ergo bac Fraternitas tua
implere feftinet, ut fupraferipto portitori ad nos demo
ex bac re nulla remeandi necejfitas imponatur.
nam quod be at a recordationis decejfor nofter pra-
teptum direxerat, ut lapfo eo omnes res ejus Ec-
efefia remanerent, hoc ideo eum credimus pracepif-
fe , ne per eas adhuc amplius deperiret. nunc vero
.aquum ejfe penfamus, ut filium patris culpa non
ingravet ; fed Fratemitatis tua difpenfatione quid-
auid ei legaliter poteft competes, confequatur. vides,
opinor, Epifcopum, qui tum Agrigenti décélérât,
hune ipfuna Eufanium elfe: quandoqui-
dem & filius de adeunda patris hereditate ab
ejus morte ftatim cogitare de.buerit ; & ipfa Eu-
iauii mors in fuperiora tempora referri non poifit,
répugnante Pelagii proxime defunfti decreto,
quo bona Eufanii, fimul atque obiiffet, Eccletiæ
Agrigentinæ adtribuebantur. ipfam autem con-
troverfiam Maximiano delatam elfe, quo tempos
re Gregorius nofter Romæ detinebatur, déclarât
etiam appellatio Ecclefiae Agrigentinæ fine ulla
Epifcopi mentione, a quo fane, fi adfuiffet, bona
ilia repetenda erant.
Num vero Enplus hic Eufanii filius idem fit
atque is, quem Leontius Archidiaconum appellat,
dijudicari non poteft. neque enim nomen tanti
elfe debet , ut propterea unum eundemque vi-
rum ut roque in loco defignari arbitremur : præ-
fertim quum id nomen in Sicilia familiare effet
propter Eupli martyris Cataneniis memoriam ,
çujus a£ta vulgavit Cotelerius ( Mon. Eccl. Gr.
T. I.p. 192.)- aliumEuplum memorat item Gregorius
in epiftola xxxxml. libri I.
(a) Quum Sicnlæ Ecclefiæ ea ætate Métropolitain
in infula non haberent, fed eum agnofee-
rent quem & Patriarcham liabebant, Pontificem
maximum , ut jam Pirrus oftendit ( Sic. Sacr.
T. I.i Difq. il. ) ; in Epilcoporum eleftione, fi forte
minus convenirent, àb eo petere folebant, ut
ipfe Epifcopum , quem maxime idoneum crede-
ret , auftoritate fua defignaret. exemplum huie
fimile exhibet nobis Gregorii magni epiftola xxil.
libri v. ad Nobiles Syracuianos. taudis veftra te-
fiimonium, quam direxifiis, gerit epiftola, quod ele-
ëlionis vos onera Japienter declinajfe fignificat . . .
fed quia a Clero & plebe Ecclefia Syracufana Jlga-
tho, ab aliquibus autem alter eligitur : hune qui a
Clero & plebe elettus efi, ad nos iterum venire ne-
cejfeeft; ut utrifque cominus confiitutis, ille, qui Dca
placuerit, «b1 utilior vifus fuerit, orftnetur ?
te . â à .M
^ÜLjS>V
irâç osf®1 Euir\ov Ap^tSiooiovov ^
Xa^TMva nç \onttss * vpiea Se, 7tnvx put r
ni Aryen ttity tvtç , u vpuy Sonet j oi Se Te-
O'OVTtÇ (Tl /GjfortiùTOV CW/TO , 7{cfJ CU/WTWITtÇ ÂT£-
ÂoyjfVTO Six to Xx&tjiäy®* Xeyovirs * Txttp n-
[/.lutktt , To\(xoùpizi/ entet* , u ou nSetç icwnp
yxpißcu/fi t(w vpilw, a>A ’ d Kx\is[Àtt/^F Cto
TO 0 £ir.. „ T\lw tas ßtsh.(Tcu 6 ©e®*, ngji y
yix§xpx re Hvg/ts ngA Tvd^pLXVKtt CpiùùV TXTpOS
As'QfotrSeH'wç kyy tx xa3-5 k{àxs Hv&epvyj<rij,
7[çfj Sup dftiv Six tu y yeiptiov ris Tot ueux to*
oqetXovTK C[axç Hv&epvtjtrai. 6 Se TIxtxs mfotr-
nx'hirx\ie4 %- tus -ms t (& 2 xßivov ngji
Kpn<niwnvov, Xey« <wipiç’ tpepeTt fitd-’ (ojutoiç
fitcw xyx^hjj, /va ojioyvcopiovias ouv\rfj-
tr^e ov. TT va ßtsKer^e, Scyopicvoi xoivp yvw-
[ip “ ngj \xxpTv<i/iw ayaS-fiu, „ xxrx to ye-
ypxfifiesov. oi Se an eßn^ovTo (txwtcu tu ITa-
TX, aMa iixlkoy e^opvßisvtp (ti roWca Su-
AeyyovTTS f
IScov Se o TIxtxs rluy cwcuSh ccutuv <rrtx<ny,
fipyirS-etç (HeXbrzv auras (xStooyS-lwou xto
a&fortaTü x v n , jyy ^xen xvraç epyer^cu ers
epMTrjçjv ‘ KSM ^«3-’ Vfiepxs rpets myfoTxxKttrx-
o r ia raî tov ApyiSixxovov Eutùov jyy
Toy Xaô^Tuva j[tjj ras Teç/ xvras x\nyixas to
Je« Kxixas, \tyet avni$f vpuv, xSeXtpoi, ri
fiOXH T(fy (ÛV STTtAlÇ'CU'TO «TOI ot o"TO«cnap^oi
7\cfA TXpxywSetS CW$poûTOl J TOWTUS 0(10101 XV-
7UV VTxpÿaqiv xtpvetç ^ cwotptKets. d Se Apr
XÙixxov<&‘ ^ o Xae^Tuv eqn • Seo-npit/rt Se-
!W0'm 9 ^ 'Qfoe<pit[xes 9 ax e% ou/S-ponra
«Se 0/ cu’d-pcüita, a?Aa Si* xTonxXvtfeoûç
Xô/tto to epyov (itihet TKypatrScu. t ’KLuj
àtx ra$ xx9-xpxs <ra XxTpetxç, ^ tas
«veov «oe^SoTO <ra rz&fOTlLxns 9 x t o x x \ v^,ou <roi
0 to -n Set ye^e«r3 -a< «s C/ixs. n&i
tTcuvere# xvras o IlaTas eTi Tf\ toixvta auruv
ccToxtt/rei. ovtos Se to TIx t x e# \ v t p‘ t e&t to
tototo (Gsfxy(ixTos, (le3- ’ Cptepxs nvxs t* (ita
vvxn opx xxr ’ovap d TIxtxs , Tivaj cu/Spxs Svo
W %yi(ixn ATorroXtxtp Xeyovms xvytp- n <roi
eytifèvo \VTa Te& 1UV CU/SpOJV TUV VTXTIX^OV-
tüv ^ reç/ to E titxot» 2 ixeKixs ; «toi Se ot
vxp* aoTuv rsrfOTxyofititoi, ou/x^toi Crxpyaoi
n tyyeipiffixvis. «rn Se ev t;a Tobet rotvy
twt/p v s fckot&^Tfÿyuyios \eyo(itvos,
dns Zunder eu u> np (iovx<TTA&tcp to xyta 2 a-
ßx. xxavxs Se Tey. tuv owSpiav exetvuv, oti
ey-
< i ) Ad Hebr. c. v. a 4. fed în vulgato exemplati legimus,
I. ad. Timoth. ci ni. n.7. ipfa autem verba Apoftoli fm
(«) Scriptum quidem in cod. j. erqt -m dy#
Epp«f, pro Epatr/xx: fed feribas, opinor, imperitia,
qui non animadvertit, fyllabam illic contraftio-
ne omiffam, quae fere apice inferipto indicari f<j-
let hoc modo Ep/*#, neque enim ignotum in ur-
be s. Erafini monafterium, cujus non femel in Li-
^ro Pontificali m^ntiQ ffe, in ^idcodafo, qxii Pqüfic
clamabant. turn Pontifex maximus adEu-
plum Archidiaconum & ad Charitonem ac re-
liquos convertis, vos vero, inquit, filii mei,
quid ad hæc dicitis, aut quid vobis videtur?
at ii primum ad pedes provoluti, tumfurgen-
tes hoc per Charitonem refponfum dedere : nos
quidem, pater venerande, illud in ore habe-
mus, ATec quif quam flimit fibi honorent, fed
qui vocatur a Deo. ( i ) ac Deus certe, ut
vultfl accedentibus domini ac patris noftripre-
cibus, quae illi valde acceptæ funt, rerumno-
ftrarum curam geret, ac paftorem per manus
tuas dabit, a quo regamur. ergo Pontifex maximus
advocata eorum turba, qui Sabino qui-
qu.e Crefcentino favebant, unum inquit, con-
filium fimui inire bonum, ut communi con-
fenfu poftuletis quem vultis, & unanimes hoc
etiam fpe6fetis, (2) ut babeat bonum tejlimo-
nium, ficut feriptum eft. at illi fpreto Pontifice
maximo, majores turbas multa obtre6lan-
do excitabant.
XL. Ut vero Pontifex maximus impuden-
tem eorum feditionem vidxt, ira incenfus e
conlpeéb fuo omnes ejici juffit, ac rogandi
cauffa ad fe in pofterum redire vetuit. idem,
tertio poft die Euplum Archidiaconum & Charitonem
ac ceteros g clero & populo, qui cum
his fentiebant, convocavit, & fic eft affatus :
vobis, fratres, quid videtur de his, quos fe-
ditiofi illi 8ç turbulent! homines elegerunt?
fimiles eorum profe.fto funr, inepri atque inutiles
. Archidiaconus vero & Charito refponde-
runt : opus hoc, domine Deo cariffime, quod
jam diximus, non ab homine neque per ho-
minem, fed Jefu Çhrifti indicio & fignifica-
tione complendum eft. itaque Dçus ipfe, qui
puram religionem, qui adfiduas pieces tuas vidée,
quid tibi de nobis ftatuendum fit, de-
monftrabit. refponfum Pontifex maximus com-
mendavit, at quum ob banc rem angeretur,
non multo poft quadam no&e cernit in fomnis
viros binos Apoftolorum habitu, qui fic eum
adloquerentur ; cur dolore afficeris, quod de
Siahæ Epifcopo Siculi illi homines diflideant ?
fane quos ii dgduxerunt, indigni plane funt
qui inmentur. at eft hie in urbe hofpes vie
quidam pius, cui nomen Gregorius, ifque in
mqnafteno fanfti Sabæ hofpitatur. quamquam
ubi audivit, viros iftos hue adveniffe, e mo-
n^ftcrio aufpgit, in quo erat, & in (a j mo-
b na-<
Kuiflx r/t \ttjufieeta ri» rifilw 8cc.
nt, u / civTOt igx fxxprvpicti xetxl» tyut aro rut t£s>&tt .
r si-tr v wSmm ejr praatctus -vir
Janettjjtmus, multis novis adificiis augmentavit. nunc
vero, quum & templum & monafterium vetuftas
deleverit }> Græca fupereft inferiptio , quam Fa-
brçttus quidem ex ipib lapide mancam edidit 9
(P