jang gedog (*). De derhams zouden niet meer worden a angetroffen..
Aan deze opgaaf mag men echter niet veel waarde hechten
want het is bekend, dat de oudheidkennis der Javanen hoogst verward
en oppervlakkig is. Wij hopen, dat dit onderwerp waardig zal worden
gekeurd om door Indische-oudheidkenners nader te worden onderzocht.
Wij moeten hier nög bijvoegen, dat op vele plaatsen van Java in
den grond begraven worden gevonden geel koperen, Chinesche munt-
stukken, soms in aanzienlijke hoeveelheden. Zij dragen de kenmerken
van hooge oudheid en zijn waarschÿnlijk gednrende de oorlogen, waar-
mede het Mohamedanisme in de 15° eeuw het heidendom verdronOg ,~
te gelijk met de metalen afgodsbeelden en eeredienst instrumenten,
begraven. Hun aanzienlijk getal wettigt de onderstelling, dat zij tot het
circulerend medium van de gemeente behoorden, waartoe zij trouwens
veel beter geschikt waren dan de groote stukken, hiervoren door ons
beschreven. Ten huidigen dage is die Chinesche munt nog de eenige,
gangbare scheidemunt op het in godsdienst Hindoesch geblevene
eiland Bali. En dat die munt oudtijds in Indië gaugbaar en in som-
mige landen in algemeen gebruik was, blijkt o. a. uit de volgende woor-
den van den ridder Pigafetta, een der weinige overgeblevenen van
de togtgenooten van Maghellanes in 1519 tot 1522: «Les Maures de-
n ce pays (Borneo proper) ont une monnaie de bronze et perforée pour
h l’enfiler. D’un côté elle porte quatre lettres, qui sont les quatre
n caractères du grand roi de la Chine. On l’appelle piei." Van
Ternate werd ons medegedeeld, dat, volgens Overlevering, ook op
dat eiland Chinesche munten oudtijds, voor de komst van de Por-
tugezen aldaar, gebruikt moeten zijn.
(*) Zie omtrent de-soorten van wajang h etstuk getiteld: Wajangvoorstelling, in jaargang;
V I I I , deel 2, van het Tijdschrift voor N. I . H e t groote onderscheid tusschen wajang g e dog
en wajang. klitik bestaat daaruit^ dat de poppen der eerste in leder en die der tweede-
in hout gesneden zijn. Zij onderscheiden zieh beiden van de overige soorten voornamelijk
daardoor, dat de poppen gemeenlijk hoofddoeken en krissen dragen, terwijl die van aridere
wajangs meestai o i blootshoofda of met eene kroon voorge&teld worden.