30 RE R U M NATURALIUM
Num. 7. Vipera, Africana, de Nefa diéia, mas.
Echis hiccc ex infulà Madagafcar, una cum aliis, ad nos delatus, fubrufis per dorfum fquamis veftitur,
opere. reacuJato colons lutei obduftis ; cujus areolx interius faturatè fufcx fune. Eiusdem quoque colons
annulo caput diftmguitur. Venter dilutè dnercus ad fui finem, propè caudam, quo loco anus, excernendis
fcecibus dicatus, pater, binos exhibet tefticulos, fubrotundulos, fpinis quaquaverfùm obfitos lic
A. notaros. * j i
T A B U L A VICESIMA.
Num. I. Erica, Africana, calyce lanuginofo, ex viridi luteo, cafitulum referente,
ßofcuüs concoloribus, extus lanugine ohfitis.
Radice nititur nigricante lignofi, multis fibris capillata, è qua nuraerofi prodeunt rami , foliis craC
Jiulculis, brevibus, denle Ilipati.
Ramorum apicibus infident flofculi minuti, calyce foliofo, ex viridi lutea lanugine afpero,fuiFulù.ftaininaplurmia,
coloris bruni, emittentes.
Loculos & figuram femmum ob parvitatem vix licet diftinguere.
Num. 2. Erica, Africana, fumila, Coris folio, ßoßulis parvis, carneis, apicthus
longis, difperfìs, prxditis.
Et huic Radix nigricans, lignofa, plunmisque fibris pra:dita eil, qua dodrantales & procericres protrudit
ramos, plurimos , cortice nigricante veftitos , foliisque , Erk^, folio Coris, xmuìis, ffipatos
Horum in fummitatibus emergunt flolculi pufilU, carnei, calyculo foliofo virefcenti innixi; qui ftÌmini
promunt pro mole floiculorum longa, tenuiflima tamen, multum prominula, valdè difperià, & masms
admodum gaudentia apicibus, atropurpureis.
Seminalis vafculi & feminum tenuitas oculo inaccelTa eft.
Videtur interim Pianta hsc omnino convenire illi, qus Erica, Africma, arhorefcens, Coris folio, fio-
» • i / a w / f i B i f , Farad. Bar. 33. Ray Hill. III. Dendr. 57. J ' J "
Num. g. Erica, Africana, fruticofa, foliis minimis, ßorihus exiguis, purpurafcentthus,
denßjfime flipatis.
Perelegans h i c Erics fpecies, defertorum promontorii B. Spei alumna, fi prima fronte confpicitur.
E w ^ nolh^a fcopan^ iuppar videtur; at oculus dein attentior diiFerentiam tarnen detegit & in foliis, ai
Radix
Num. 7. Amerikamfch mämetjes Vifer, de Nepa
gevaamt.
De idve Is my met andere dingen van het eikndt Madagallcar
toegezondcn. Zy wordt met rosachtige fchubben ovcr den mg
bekleed, die mec een netsgcwyze geel werkje, Wiens ruitje
binnen donker-bruin zyn, als overtrotken Ichyncn. Ook heeft
het hoofdt een donker-bruine kring. Het onderlyf, zynde afchvenvig,
vertoont am zyn einde, i g t by den ftaart,daar de opening
van den achrerdarm is, twee rondachtige, en met vele
doorntjes bezette zaadballetjes. Zie Leí!A.
T W I N T I G S T E TAFEREEL.
Num. I. Afrikaanfche Heide, met een -wolachtige,
en geel-groene keJk, dat naar een klein hoofdtje gelykt:
de lloemen zyn -van de zehe mrwe, en -van
íuiten met eenige haairigheit hezet.
Dewortelis zwart, houtachtig, zeer gcvefelt, en gecft cene
menigte van takkcn uit, die met dikachtige, korte bladcn dist
bekleed zyn. °
Op de topeindens der takken zitten kleine bloemties, die onderfteunt
worden door een bladachtige kelk de welke van
groen-gele wolligheit ruig is. Zy hebben zeer vele draadties,
úie bruin zyn. '
De gedaante van het zaádt, en des zclfs hgisjes, kan men wegens
bunne kleinheit nict ondcrfchciden.
Num. 1. ^ Lege Afrihanfihe Heide, met het hladt
•van Coris, en kleine hloemtjes, die Ijfiverwig zyn,
en lange, -verffreide funtjes hehhen.
Ook deze heeft een zwarte en houtige Worte], die zeer aevefclt
IS, cn een groot getal van takken vcortbrengt-, die weltjen
Ipan lang, en zomtyds langer zyn, met een zwarte baft, en bladen,
naar die van HeUe met Com-i&rf« gelykende, bekleed. Op
de uiteindens van de takjes komcn kleine, lyfkouleurde, bloemtjes
te voorfchyn, de welke door een bladachtig groen kclkie
onderfteunt zynde, zeer fyne, doch naar mate van £ blocm vry
lange,ver uitftekende, en zeer verfpreide draadtjes uitgeven, die
met tamelyk grote, en zwart purperverwige toppuntjes voor-
Hct zaadt met zyn huisje is zo klein, dat het buitcn het bereit
van het 00g is.
OndertiilTchcn fehynt deze plant ganfchclyk overeen te körnen
met die, de welke hmmachüge Jfrikmfchc Htide, mit Combtaden
en gele bkemen, genoemt wordt in Parad. Bài 11 en van
den Hre. Ray Hiß. III. Dendr. »7. '
Num. 5. Afrikaanfche heeßerachtige Heide , met
zeer Meine hladen , en kleine hloemtjes, die purperiierivig
en zeer digt hy elkander geplaatß zyn.
Dit zeer fraai foort van Heide, groejendc op de woefte plaatlen
van de Kaap de Goede Hoop, Tchynt met den eerftcn opllae
de weerga te zyn van onze Heide, daar men bezcms van maakt i
maardczelve naauwkcurigerbcfchouwendc vindt men echter onderlchcidt
in bladt en bloem.
De