T H E S A U R U S .
Num. 4. A'vìs Picìcitli, Brafdienfis, minima, crißaU.
Purpureas omnem corporis fuperficiem, alasque, color infìcit, non homogencus tarnen ubique, fed
hinc inde dilutior. Crifta ejus, venuftiffimc flava, fafciculura fere pkimatilem rcfert. Roftrum acuminamm,
& cauda, rubent. Verbo: vifu jucundiiiìmam fefc exhiber tota avicula, quacunque demum à
parte conípeíVa,
Num. Ç. Avicula, Americana, Colukrítis.
Avicularum, quis ßorifugas inde vocant, quia è floribus mei exfugunt, lire minima eil ípecies. Ro"
ftrum ipfis longum, acuminatum, nigrum, Sc lingua prolixa, bifida eft, quibus ad íuílum opus erar.
Corpus univerlum magnitudine haud iuperat articulum digiti indicis infantis. Ovula fua in nidiilos deponunt,
quos inter arborum ramos, ex materie molliffima, laneâ, conftruere nórunt; inque his pullos
lüos excludunt. Aloe & cauda maximam totius avicuk niolem conficiunt. Pedes admodum minuti
funt. Pluma; ipíarum virides, aureo tono corufcant. Capitulum quoque minimum quidem, at oculos
tamen pro rata fatis grandes gerit. Penna; remiges hujus nigricant. Incolx hanc fpeciem Ronches
appellant.
T A B U L A S E X A G E S I M A .
Num. I. Avis Faradifiaca, Orientalis, nima.
E x Ínfula Papoe, Indioe Orientalis, avium harumce patria, hanc accepimus transmifEim: ibi ab inco»
lis, alis &: pedibus mutilata:, extenduntur, pra;parantur, & ficcantur, plumatihs ornamenri, galearuni
conis infigendi, loco iniêrviturx. Pluma;, penna;q^ue, molles, fplendentes, holoferici inftar, nigricant,
purpureum tarnen lumen , auro quali intermifto dives, reflcáentcs. Caudx pennas ex viridi, cxrulco
& rubro miftus ornat color, refplendens pariter, tanquam fi nigcedinem aurei quid diftingueret, & hinc
tonum evibrans quafi fcintillantem. Acl Aulam Ca:laream RuíTorum, qiix Petropoli eli, ejusmodi aliquando
avem transmifimus, qua; ifthâc multò & major, & longior erat.
Num. 2. Anis Faradißaca, Orientalis, vario colore elegantijßma^
Ex infulis Moluccis ha;c adlata, maximam partem rubra, ex viridi, dilute flavo, ciruleo, nigro, &:
aureo variegatur. Binx è cauda porriguntur prolixa: penna;, in acumen convergentes 5 binx vero & ala:
adfunt ex viridi, rubro, & aureo verficolores. Pedes refciíTi funt. Roftrum, qua capiti adhxret, amcenè
rubrum, & latum eft, veluti in Pfittacis, fed acutiorem in apicem terminatur.
Num. Ell hxc ejusdem cum priore ipeciei, quantum ad pennas S: piiluram : ataliscarct; tanto
tamen longiore eft corpore, pennasque è cauda prolixiores cmittit. Ex Nov.ì Guinea hùc delata, pro
mafculo habetur.
Num. 4. Zeer Uein BraziHaanfd -vogeltje.
Het heeft paarlfe vefrtjcs over het ganfche lyf, en vlerkjes,
met wat lichtcr vcrwc uirgchaalt. Het heeft een fchoon geel
kuiQc, als een vederbosje, en cen rood puntig bekje en ftaart.
Van wat zyde men het beziet, g ongemcen fraai.
Num. 5. Aìkrìiìe'mfle faortqjanq/ogeftjes,utíAmerih.
Zy worden gcmeenl;?k èloemzuìgers gcn&nmt
ndatzy dehoning
lit dc bloemenhalen. Zyhebbcn een lange, p
;e,bek,
ganfche lyfis nictgroter dan'het leedtjevaneenvoofilevingervaa
ceil kindt. Zy Icggen hunnc cicnjes'm nelljes, die zy in de bomen
wctcn te maken, van geheel zachce en wollige ftofFe, om
hunnc jongen daar in uit te brocjcn. Hec grootfte deel, dat zy
hcbbcn, beftaat in hunne vlerkjes en ftaart. Hunnc pootjes zyn
zecr klein. Zy zyn groen van ve€ren,met een goud-gelen weirichyn.
Het hoofdt is ook zeer klein j doch dc oogen zyn groot
naar mate van hunne gedaante. De vlerkpennecjes van deze zyn
zwart, cn worden van dc inlanders mcde Ronkjes genaamt.
Z E S T I G S T E TAFEREEL.
Num. I. Zivarte Ooß-lndifche Paradysnjogel.
Num.
Ken de vlerken uit, en men doedt 'er de poten af, waar na zy
uitgerekt, bereid, en gedroogt worden , om tot iieraadc vun
pluimen op een helmet gcbruikt te worden. De pluimen cn vcéren
zyn zacht, glanzig, enzwart, als fiuwecl, raet een purpc'»
ren wecrfchyn, gelyk of het met goudt vermengt was. De
ftaart-veércn zyn van een wecrfchynend groen, bla;xuw en rood,
mcde als of het met goudt in 't zwart vermenge was, gevendc
dus van zieh een glanfch, die als vonkjes flikkert. Wy hcbben
'er een van. naar het Ruffifche Keizerlyke Hof te St. Petersburg
gezonden, die ongelyk groter en langer dan dezc was.
Num. 1. Wonäer ßerlyk Varadys^ogekje 3 n:an
de Molukkijche eilandcn.
Het zqlveis doorgaans rood, met groen, licht geel blaauw,
zwart, en goud-geel vermengt, met twee lange, puntig toe
lopende, ftaartpennetjeSj en twee vlerken, die groen, rood en
goud-geel zyn. De poten zyn 'er van afgefncdcii. De bek is
ichoon rood, en breed aan 't hoofdt, gelyk cen Papegaais-bek j
maar zy loopt puntiger toe.
Num. Deze is van het zelve foort van veeren cn verwcn
als de voorgaande j uitgenomcn dat 'er geen vlerken aan zynj
maar zy zyn weder langer van lyf en ftaartpennetjes. Zy wordc
voor het mannetjc gehouden, en komt uit Nieuw-CJuinca.
Dc zelve
cihndtjhctyadcrlandt
ergcbragt uit Ooft-Indië,van hetPapocfche
die foort van vogelen. Aldaar trekt men
Num.