R E R U M N A T U R A L I U M
anücorum: hi cnim arncuiatim quafi introrfum contrahamur, cum pollici imromiiti tandem evanefcanc
p X s In diffeaione ejas ncc^icquam pedum pollcnorum mtus deprehend.tur : quantum vero ad
S I p tes mtemas. hamm poltei triemus deicripmnem. Caput hujus mag,s .am Pifas capm con^
g r n i t ! uti & ocuU 6. r idus, in quo minuti etiam dentes erumpunt. Sunt qm negant hancce Ranarum
in Pifccs transmutationem, concebentes interim Pilc.um .n Ranas metamorphofin : nos tamen l aud da.
bitamus afferete illos, qui haic rei fidem renuunt, defeftu legmmarum obiervationum defuper faftarum,
ccccutire & de re fibi.incomirâ fallum ferre judicium. , . , ,.
Num tr Hie ultimus ell flatus Rana: in Pifcem perfedum transmutata:, ubi duplices pinna;, ordine
digeftx, b cum pedum fupplent, 8c per dorfum parket ac fubtus juxta ve„tr^=m
protenditu , corpore m candam quoque pinnatam, proportionalem toti definente. Ha:c Pifcium (peeks
S urinami appellata, menlirum inter delicias habetur, & in fluminibus ,
" r ' a l i " ^ cfptur. ^Os eorum minutis acutisque fcatet dentibus : oeuli grandes rubri & eo^rulei lunt :
mediocren Barbulam magnitudine arquant: capitis inferna pars c^irea mandíbulas veteris tegumenti venn
t nondum omnino feparati, fed^upra pinnas dependentis, rehquias montoat. Co^r cinereo griíeus
ex albo variegatur ; fubtus autem ex fituratè fufco. Notandum prarterea occurrit, quod Pifeis hicce gem
i n i ferie olliculorum cirtilagineorum, utrmque )uxta corpus, a capite ad eaudam usque, inftruflus lit.
Anatomicam poliremo; hujus transformationis defcriptionem alia Tabula exhibebimus.
T A B U L A SEPTUAGESIMA ET NONA.
Num. I. Tefludo, tirrefiris, Amhoinenßs, minor.
Pulchettimè piûam hancee colore dilute ruffulo, albx macuk linexque, flammarum inflar, per caput
& conchatas quafi fquamas variegant. Pedes rubicunda ornant punaufa. Caput val<fe prominulum minutos
oflendit^oculos. Pedum quilibet iii quinqué finditur digitos, acuris mflrudos unguicuhs. Nunquam
hi c fpecies in ra.ijorera molem excrelcit.
Num. 2. Eadem inverfa.
Subtusfic eonfpicuaeft, monftratque tegumen inferius fuperiori cedere magnitudinej quum caput,
pedes, caudamque non tegat: has autem partes pro lubitu emi t t i t ,aut rettahit ammal; eftque facies hoec
ejus inferna dilute flava, & rubro pigmento fupra feutum adumbrara.
Num. 3. Teßudo, terreßris, Ceilonica, elegans, minor.
Hui US protuberanti dorfo qua; incumbunt teflx, dilutè flava:, lapis, faturatè fpadiceis macuÜs, foliaeeis,
diflinguuntur venulliflimè-, fimilisque piftura ornat feuta,feu iquamas,qua; latera marginant. Caput,pedesque
fquamulis pariter luteis velliuntur. ^^ ^ ^
dan die van de voorftc, doordicn de voorfc als ingetrokken worden
van lidt tot lidt, daar de achterfte vcrkleinen,en eindelyk geheel
verdwynen. By het openen wordt van binnen niets gevondcn.
Wat de andere Innerlyke dclen aangaat, daar van zullen wy m
' t vervolg fpreken.
Hier vertoont zieh het hoofdt meer in de gedaante van
cen vifch, insgelyks de oogen en de bek, daar zieh rects kleine
tanden in openbaren, Daar zyn ecnigen, die ontkennen
dat de vcrandering der Kikvorfchen m VilTchcn gefchicdt,
maar toeftemmen, dat uit Viffchen wel Kikvorfchcn
voortkomen. Doch wy zcggen, dat die geilen , die zulks
willen betwiften.als onwetendc daar van oordelen, en geen goede
opmcrkingen daar Over hebben genomen. _
Num. 11. Dit is de laatfte verandering van cen Kikvorfch m
cen volmaakten Vifch, met welgcfchiktc dubbclde Vinnen, in
plaats van voeten, of poten, hebbende van gclyken Over den rüg
en onder Ungs den buik een fmallen vinachtigen foom, met cen
bekwamcn llaart uit Vinnen. Dit foort van viflchen wordt in
Suriname Jakjn genaamt, en voor cen delikate vifch tot fpyze
Eebruikt, wordende in de krekcn of Ilromen van Kommewyne,
Konica, en andere rivieren, gevangen. Zy hebben den mondt
vol kleine, Icherpe, tanden, met grote, rode, en blaauwe,
oogen, en zyn van grootte als een matelyke Baars, Het onder-
Iioofdt omcrent de kieuwen heeft nog als een overblyffel van 't
oudebuik-vel, dat nog niet ten volle gefcheidcn is, en Over de
viimen heen hangt. De koleur is afcngraauw, met wit overmarraert,
cn van ondei'en met donker bruin gemarmert. Het is
aanmerkclyk, dat deze vifch dubbclde ryen Ttraakbenige graten
aan wcerzyden, längs het lyf, van 't hoofdt tot hcc ftaartcinde,
Jiecft. De ontleding van dezc laatfte verandering zullen wy op
cen andere plaat vertonen.
NEGEN EN ZEVENTIGSTE TAFEREEL.
Num. 1. Klein Amhonfch ImJ-Schildjadtje.
Het zelve is zeer fierlyk en fraai getekent, met een licht rosachtige
verwe, en witte plekken en ftrepcn als gevlamt over 't
hoofdt en de fchilpachtige fchubben. De poten zyn met rode
Hippels overaaait. Het hoofdt fteekt lang uit, hebljende klemc
oogjes. leder poot heeft vyf klaauwtjes, met fcherpe nageltjes.
Dit Hag wordt niet groter.
Num. 1. De zche, of de» mg legendi.
Dit gefchiedt om haar van ondeien te vertonen. De onderfte
fchelpisveel kleiner dan de bovenfte, daar het hoofdt, de poten,
en de ftaart uit te voorfchyn komcn, die zy wetcn in tc
trekkcn cn uit tc ftelccn naar hun welgevallen. Van ondercn
zynzelicht geel op de fchdpcn.inct cen roireverwcbefchaduwt.
Num. Ceüonfih Schildpadtje, of Schildhotje.
Het is zcer fierlyk met licht geel over de hoge rug-fchelpen,
die met brede, donker brulnc, plekken, bladswyze, van gclyken
over zynebezydene foom-fchilden, of fchubben, bekleed zyn.
Het hoofdt cn de poten zyn mcde met kleine, gelc, fchubbetjcs
bezet.
Num. 4.