
§ VI . C E C R O P I E Æ (.)
I . C E C R O P I A .
F l o r e s dioeci, densissimè spicati. m a s c . : C a l y x ttirbinato-tubulo-
sus, subangidatus ; obtusus, apice bilobus; lobis concavis, petaloïdeis.
S t a m i n a duo. F l o r e s f e m . : C a l y x tubuloso - ventricosus, integer,
apice lanatus. S t i g m a capitatum, villosum, subsessile. A c h e n i u m calyce
persistente subcarnoso tectum.
Arbores lactescentes, ramis nodosis, fistiilosis. Folia ad nodos alterna,
jimiora stipulis spathiformibus involuta. Spicæ fasciculato-umbellatæ;
pedunculis axillaribus, solitariis vel geminis.
Species genuinæ : Cecropia peltata. L., Lam. III. tab. 800; c, palmata,
Willd.; c. acuminata, D e s f., H. P. {c. concoìor! YIìWA. ).
2 . C O U S S A P O A .
F l o r e s d i o e c i , d e n s i s s im è s p i c a t o - c a p i t a t i ; m a s c . : ...............................F l o r e s
f e m . : C a l y x tubuloso - ventricosus, integer, apice villosus. S t i g m a
capitaium, villosum, subsessile. A c h e n i u m subdrupaceum calyce persistente
tectum.
Arbores succo luteo turgidæ. Eolia alterna, júniora ut in ficu stipulis
obtecta convolutis, mox caducis, quarum vestigia persistentia; receptacula
(panicula?) ramosa et axillaria. Character ex Aubl. Guyan. Juss. Gen.
pi. p. 4o6.
Species hujus generis sunt : Coussapoa angustifolia. A iM . ; c. latifolia,
Aubl.
( 0 Le groupe des cécropiées nous semble très-naturel, sur-tout par la grande ressemblance
des fruits ; mais nous ne connoissons encore les fleurs mâles que du genre cecropia.
Aublet et ceux qui depuis lui ont écrit sur le genre coussapoa, ne nous ont rien appris sur ses
fleurs maies. Une plante de J a v a , apportée par Commerson et classée avec doute parm. les
coussapoa, noos a offert des fleurs mâles composées d’un calice à 4 divisions profondes (quelquefois
3- s ) ; de 4 étamines ( 3- 5 ) 4 filets élargis, droits, à anthères ovales, ayant sous ce
rapport beaucoup d’analogie avec celles des cecropia; d’un rudiment de pistil filiforme, obtus
au sommet Mais pouvions-nous établir nos caractères de tribu sur de tels indices! Nous avons
donc cru wen faire en nous abstenant sur ce point, jusqu’à ce qu’il nous arrive des renseignemens
positifs. D ’ailleurs ies cécropiées sont toutes ligneuses et sécrètent des sucs lactescens
colores.
B O T A N IQ U E .
V I L C E L T I D E Æ .
F l o r e s monoeci, rariùs dioeci aut polygami (!) in eodem vel distinctis
pedunculis. G a l y x quinquedivisus ; m a s c . : Stamina 5. F i l a m e n t a
lecta plerùmque crassiusculâ. A n t h e r æ subrotundæ. P i s t i l l i rudimentum
clavatum basi villoso - lanatum. F l o r e s fem . ; O v a r i u m sessile,
liberum, rectum. S t i g m a t a duo simplicia vel trifida ad unum iatus
(interms) villosa. D r u p a monosperma. S e m e n pendulum. E m b k y o curvatus.
Arbores vel frútices, ramis inermibus aut aculeatis. Folia alterna, basi
inæqualia aut æqualia, serrata aut integerrima, trinervia aut subtrinervia.
Flores axiiiares, solitarii, racemosi vel paniculati.
1 . c e l t i s , f u ai.
Flores monoeci. Styli duo, simplices. Cotyledones curvatæ.
Albores ramis inermibus. Folia basi inæqualia, serrata.
2 . M E R T E N S I A .
Flores polygami. Styli duo, bifidi. Cotyledones corrugato-plicatæ.
Arbores ramis aculeatis. Folia basi æqualia, integerrima.
§ V I I I . C A N N A B I N E Æ .
F l o r e s dioeci ; m a s c . ; C a l y x quinquepartitus. S t a m i n a quinque.
F i l a m e n t a brevia. A n t h e r æ lineares. P i s t i l l i rudimentum nullum.
F l o r e s fea j. .- bracteâ concava foliaceâ persistente sufFulti ; C a l y x
ventricosus , tenuiter membranaceus , diaphamis. O v a r i u m liberum.
S t y l u s nullus. S t i g m a t a duo, elongata, undique villosa. A c h e n i u m
læve, rectum. S e m e n pendulum. E m b r y o curvatus.
Herbæ erectæ- vel volubiles hispidæ ; pilis malpighiaceis. Folia opposita
aut rariùs apice alterna, nervosa, lobato-incisa. Flores paniculati vel
spicati ; spicis strobiliformibus.