
Ees divisions du thallus sont très-rapprochées les unes des autres, et
crénelées ou frangées sur les bords. P .
7. P arme l i a f imb r ia ta .
P . thallo multifido c inerascente, subtùs nigro margineque fimb ria to, scutellis
badiis basi nigro-fimbriatis. Pers,
In insulis M o iuc c is ( R aw a k ) , ad arborum truncos.
On ne doit considérer peut-être ce Iicben que comme une simple variété
du parmelia ulothrix, A c b . , ou loharia ciliata, Hoffm.; mais il diffère
par ses poils, qui sont roides et divisés. P,
8. P arme l ia c ri s pa.
P . crispa. Ach, Syn. lich. pa g . 312.
In insulis Mariannis ( ad arborum radices, inter muscos).
9. P arme l ia lu g u b r i s .
P . Ihaiio profundè in c iso , laciniis distantibus latere incisis tumidis , subtùs
glabris margineque nigris. Pers.
Parmelia physodes ü vitta ta, thalli laciniis effusis linearibus pinnatifidis subpro-
iificantibus planiusculis nigro-marginatis. Achar. Syn lich. pag. 218 .
In insulis Maclovianis (obtegit rupes).
10. P arme l i a c u p r e a .
P . thallo stellato fu lig in eo -b ad io , seu cu p re o , subtus a tro -tom ento so ,
laciniis dilatatis brevi in c is is , scutellis Pers.
Parmelia endocrocea a la tifo lia , thallo badio multifido, laciniis discretis siibdi-
varicatis, a p ic e emarginatis, infernè atro-fibrosis. Pers,
Sticta capensis var. umbilicata. D e iise.
A d C a p u t Bonæ-Spei { obtegit rupes).
11. P armelia e n d o c r o c e a .
P . thallo badio multifido, lacunis discretis subdivaricatis apice emarginatis,
subtùs atro-fibrosis. Pers.
Parmelia endocrocea g angustifolia. Pers.
In insulis Sandwicensibus (a it. 300-4.00 h e x.; ad arborum truncos ).
■ Dans ces deux variétés, le parenchyme des feuilles est d’une couleur
jaune-safran. Leur surface supérieure est garnie de petits tubercules
perforés. P .
12. P arme l ia s a x a t i l i s !
P . saxatilis ! Ach, Syn. lich. p a g . 203.
In insulis Maclovianis (o b te g it rupes).
C e lichen a toute l’apparence du parmelia saxatilis; et s’il ert differoit,
ce ne seroit que par ies scutelles, dont ii est entièrement privé. P.
13. P arme l ia p e r f o r a t a !
P . perforata. Achar. Syn. lich. p a g . 198.
Lichen perforatus. Tarçai«.
In Brasiliâ (R io -J an e iro ), ad arborum truncos.
Cette parmélie a l’aspect et les poils noirs dnparmelia perforata; mais,
comme le précédent, il est privé de scutelles, ce qui nous laisse quelques
doutes. P .
14 . P a r m e l i a M A C R O C A R P A .
P . magna , thallo sublobato g lau co -c ine reo , subtùs n igro , obsoletè tomento
s o , lobis la c in iatis, scutellis magnis castaneis. Pers.
Parmelia g lau ca ! var. 0 ex Pe r s . e t valdè affinis parmelice perlatæ.
In Brasiliâ ( Rio-Janeiro , ad arborum truncos ).
15. P arme l i a a c a n t h i f o l i a .
P . thallo membranaceo albicante-glatico, infernè subfibroso, laciniis dilatatis
sinuato-crenatis, scutellis applanatis badiis. Pers.
In Brasiliâ (Rio-Jane iro , ad arborum tru n cos).
Le parmelia acanthifolia est très-voisin des parmelia quercifoiia [parm.
tiliacea, Ach. ) et parmelia scortea , Ach. Mais, outre qu’il a des dimensions
plus grandes, ii se distingue aussi par un aspect différent, par
une substance plus mince et par le bord de ses scutelles, qui est entiei. P .
16. P arme l i a c a p e r a ta .
P . caperata. Achar. Syn. lich. p a g . 196.
Lichen caperatus. Linn,
In insulis xMariannis (ad arborum truncos. )
17. P arme l i a memb r a n a c e a .
P . thallo tenuissimo membranaceo v irescente, infernè subtomentoso fuscescente
, laciniis dilatatis b re v ib u s , ambitu rotundato latè c ren a to , scutellis
fu s co -b ad iis , margine lato cinctis. Pers,
Sticta. De iise.
In Brasiliâ (R io -J a n e iro ), ad arborum truncos.
Lp
l
i