Houdt ichyn in ’t ichild’ren d’eerflen trap;
Haelt Poezy al veel haer glans van byfieraeden:
Heeft vafte Tekening den rang van meefterfchap :
Praelt kennis in Hiftoribladen:
’t Vloeit all uit eene bron. ’t Zyn gaeven, die de Kunft
Door liefde, vlyt en luft, en onverdrietig waeken
Wift tot den roem bequaem te maeken, V
En op het eerenlpoor geleidt door haere gunft.
' i e t zyn vriendinnen en gelpeelen ,
Die in een zelfde lofwerk deelen.
Maer ’t !s zelfs als een wonderftuk
Van moeite en overleg , verftand en werkzaemheden,
By eene in gunft te ftaen , verwaerdigd met geluk
Van tot den top te mögen treden.
De wegen zyn daerheen vericheiden, vol verdriet,
’t Gevaer van afgunft , h a e t, wanduiding van gelyken,
Doen vaek den wakk’ren geeft bezwyken,
’t Verftand wordt wars van ’t werk, waer van ’t geen einde ziet.
Hy is ten hemel waerd verheven,
Die tot een top weet door te ftreeven.
Doch M i e r i s door byzond’re vlyt
Wift eene dubb’le gaef in zieh byeen te k ry g en ,
En door ’t bezuinigen van deunbefteden tyd
In beide tot den top te ftygen.
Ikzal ’sMans Schilderkunft, daer ’s Grootvaers geeft in ftraelt,
Niet trachten door myn zang in ’t flaeuwe licht te Zetten;
Die Juifter zoek’m’ in Kabinetten,
Daer z’in den eerften rang van Nedrlands wond’ren praelt,
En met den Grootvaer en den Vader
Een zeldzaem drietal brengt te gader.
Dit zy voor and’ren zang gelpaerd.
Maer Nebrland roemt hem nu als zyn Hiftoriichryver,
Die ’t uitgebeeld bewys met tael en kennis paert,
En met een onbezweken yver
Zyn uitgewonnen tyd van ruft en flaep befteedt
Aan ’t ernftig onderzoek, hoe dikwyls ’t Land zyn wetten
Door groote Vorften zag verpletten;
Maer ’t onverzetlyk Volk voor d’oude Vryheid ftreedt,
En liever all zyn bloed wouw ftorten,
Dan zieh in ’t voorrecht zien verhörten.
’t Bourh
Bourgondifch H o f door groots gedrag
Deedt wel ’t bevoJkte kand in milde voorfpoed bloeijen,
Maer zocht ook door die lift in ’t onbepaeld gezach
All ’t Volk op eenen voet te fchoeijen.
T o en wierdt der Graeven munt als geldeloös veracht,
’t Bourgondifch penningwerk voor ’c oog veel aengenaemer,
T en dienft van Geld-en Rekenkamer,
Met ’s Vorften, fchild en beeid wierdt in gebruik gebragt,
Om dus ’t merkwaerdigft dezer Landen
In Ipreuk en zinbeeld t’overhanden.
Dit legwerk , dus byeenvergaerd,
Van M i e r i s nageipoord in ’s Landsgeichiedeniilen,
Waer door de nood en vreugd van ’t Volk in zynen aert
Uit zoete raedzels was te giften,
Hieldt ’s Mans vernuft en geeft, zyn oog en hand in ’t werkj
Hier keurig nagebootft , uitvoerig afgetekend,
De tyd zorgvuldig uitgerekend
Ontfluiten voor zyn pen een ruim en open perk,
En doen ons dus uit echte ftukken
D e vruchten van zyn arbeid plukken.
W a t kunft ! welk een behandeling!
W a t kennis doet met een de braeve Schryver blinken!
Hoe wordt het oog geftreeld met kielche tekening!
Hoe komt zyn ftyl in d’ooren klinken!
’t Is kunft ; ’t is werk; ’t is geeft alom, waer ’t oog zieh wendf*
Dus kan m’in zuivre tael der V’ad’ren heldendaeden
T en voorbeeld leezen en do.orbladen,
En ’t oogb.ewys wordt ftraks de zinnen ingeprent.
Men leert hier uit verbloemde fchriften
’t Geheim van ’t Land naer waerheid ziften.
Een Recht door lang gebruik gekeurd
Was altyd ’t wettig deel der vrye Nederlanden,
Hoewel de Vorften nooit nalieten , op hun beurt,
Dit tot hun voordeel aen te randen.
De Tw e ed ra ch t, aengeftookt door looze Hofparty,
Zocht altyd ’s Vorften magt in burgerichae te veften.
Zieh met derzelver goed te meften,
En hieldt in burgertwift den dwang der heertchappy,
Hoewel dit ’s Vorften huis en erven
Geduurig ftrekte ten verderven.
t z Dus