156 B E S C H R ï V I N G
ften te geeven, in het felve te bly ven , en V R onings Wyven
af tewagten; die ook niet lang achter bleeven, enhemciaer
teegens vermoeden, vindende» geboodendathy aenftondsfou
hebben te vertrekken, en haer niet hinderlyk zyn ; doch in
plaets dat .hy foude gehoorfamen, fo had hy. ontrent tweedui-
fend pond 'Bospolver nevens hem ifaen; ’t geen hy haer toonde
» en met fware vervloekingen dreigde» byaldien fy nader
quamen, het felve te fullen aenfteeken , om alfo gefament-
lyk met een -warme aers ten hemel te varen. Dit ftond hun
gantfchelyk niet aen; en vreefende» dat hy fyn dreigementen
werkftellïg mogt maken» namen in aller yl de vlugt na den
K oning» om den felven verhael van hun wedervaren te doen ;
doch hier in wierdenfe door deefe Bf/ger voorgekomen, om
^dat die eerder by den K ob/bj; was als fy ; en hy wiftfigby den
■'■■■■$&■^felven fo wclte.verontfchuldigen, en fo veel reedenen van fyn
onnoojelheid by te brengen, dat den K oning hem vry verklaer-
de, en dus wierd hy met een Abelheid uit dit blykelyk gevaer
noch verlof!:.,
A l genoeg van deefe ftoffe> die ik wel ligtelyk had overge-
flagen; fal dienvolgende tot myn koomen, te weeteij»
om van den Godsdienfi der Fidafetz fpreeken.
Hier vooren heb ik UE. getoond, dat de meefte mijdaden-,
die aen Fida werden begaen, door geld aen den Ktwmgoffyn
voornaemfie-te geven, werden goed.gemaekt. Het vervolgzo!
UE. doen fien, dat hun Godsdienfi daerom ook maer eenlyk
fchynt ingefteld te zyn.
Godsdienft Ontrent haer Godsdienfi fynfe fo afgryflyk lygehvig » dat
cicf ^onder' ik noch vangeen Landaert op den gantfehen Aardbodem ge-
lykcbygelo-.boord,heb, die men in deefe faek by haer fou .moogen vergely-
vigheid., ken. De oude Heidenen moogen met.d ertigduifend Afgoden pralen
en pronken; doch ik verfeeker UE., datdievan Fida fo-
danigen getal wel vier of meermalen fouden uitleeveren.
Afgoden aen ïk vroeg eens aen een Fidafe Neger , diemy wel’tbeflevan
Fida is on- allen voorquam, enmetwienikook vry mogt fpreekem (fyn-
eindig; en de even den felven, van wien ik UE. het Geval met ’s Ko"
aerd'g ^d°or nings Wyven heb verhaeld) Hoedanig fy hun Godsdienfi daer te
huever- Land. verrigten, en hoe groot het getal harer. Goden wel was ? Hief
klaerd; op
V A N DE S L A V E - K U S T : i57
op kreeg ik al lagchende van hem tot antwoord: Dathyfulks
felfs niet en wiflr, en verfeekerde, dat niemand in het geheele Land
my daer een.net berigt van fou konnen geeven; want, myn felven
aengaende, voer hy voort, ik heb 'er een groot getal, en fo vermeen
ik dat het met andere ook is gefield} En wanneer ik feide:
Dat’er geen meer dan drie. Goden, van haer Land aen my bekend
waren, en verfogt, -hy wilde my van de overige meede eenige ope-
ningdoen} So gaf hy my het volgende berigt; te wceten: Dat
het getal der Goden van dat Landoneindelyk en niette noemen was.
Want, feide hy, byaldien iemand uit ons iets van aengeleegent-
heid ter hand wil neemen, fo foekt hy eerfi een God, om fijn voor-
genoomene faek wel te doen gelukken; en, met dit voorneemen uit
den huis gaende, fal hy het eerfle dat hy in den weg vind, of waer
op fijn oog komt te vallen, V fy een Hond, K a t, of eenig ander
flegt Schep fel, voor fijn God aenneemen j ook wel iets dat noit een
dierlyk leeven ontfangen heeft; als een Steen , Hout , of wat het
ook foude moogen zyn. Deefe aengenomene faek werd aenftonds met
een weinig Offerhande vereerd-, .met belofte, byaldien het ons voor-
neemen wel doet gelukken, dat wy het voort aen altoos voor een God
/ houden en eeren. Is.’t nu dat ons voorneemen wel komt te gelukken,
fo hebben wy een nieuwen en helpenden God gevonden, en
die dart dagelyks met eenige Offerhanden werd vereerd. Doch valt
het qualyk uit, fo werd deejen nieuwen God, als tot geenig dim
nut fynde , weder verworpen, en keerd tot fijn voorige Stand en
Waerdigheid, waer in wy het voor fijn Godheid hadden gevonden.
Op deefe wys, voer hy wyders voort te feggen, maken en bree-
kpn wy dagelyks onfe Goden, en fyn derhalven Mee fiers en Uitvinders
van het geene wy met Offerhanden vereer en. Deefe manier
van Godsdienfi en is niet nieuw in de weereld, en de menfehen van
den eerfientydfijn hier ook niet vreemd van geweeft; doch hoe dit
^voelen tot die van Fida is overgewaaid, foude ik my niet derven
*V£ï me et en te feggen.
vankfvn i w 0t/ e,maell 0m dee(en Ne&er °P le n ig e n wys die dae, van
Lf fn^ ffGo/ én tc horen redeneeren; doch een wyltydseenander
met henr hebbende verkeerd, bemerkte ik , dat hy met d G
den van fyn Land in 'r i , 1 r , J cc ue uo had als fyn
bende in f l ï , \ heimelyk de fpot dreef; want heb- LandsJ
y jonkheid by de Franfchen gewoond , welkersnooten<
V 3 Tael