134 B E s C H R Y V I N G
len, wierd ik van een ander gevoelen; en dat men» om hier
van bevryd te weefen, mit het Land en hüh handen fyn moeit.
:Op hoedani- jk VOnd ter dier tyd de Slooten van myn Pakhuis heel en gaef,
SchrWyverden en de Sleutei had ik in goeder bewaring gehad, dies ik’er met den
werd beftoo-eerften meede niet achter kon koomen ; doch ten alderlaet-
len. Iten ontdekte ik het fchelmjluk, en bemerkte datle in de folder
(die van Riet en Leem, om voor brand bevryd te zyn, ge-
maekt was) een gat hadden gemaekt, en met een ftok , aen
welkers eene eind een hoek was, haddenfe al deefe Goederen
na hun weeten te halen.
Doch in ’t Pakhuis van den Franfchman haddenfe het gat fo
groot gemaekt» dat’er. een Menfch door kon. Kort om » t
gaet Koe het wil » menmoet van haer befloolen worden.
Doch al lang genoeg hier van gekouwd : nu weedef.van wat
anders. En eer wy overftappen tot hun Regeering en Gods-
dienfl, fal ik noch iets anders afhandelen ; doch my ontrent
het felvè niet lang ophouden. .
RykëKle- De Negérs yn hier rykclyker in hun als op deGouddiug
der y uitgenomen Goud en Sijver', datfe niet en hebben ^
dafe Negers. noch waer fy ook de waerde niet weeten. ,Sy dragen geT
meenlyk vyf a fes kleed en, alle van verftheide Stof} boven deh
andere en het Opperkleed is byna tien a twaelf Ellen lang , t
geen fy heel aerdig rondom het lyf weeten te ployen. Rood
, en vermag niemand te dragen ,» als die-,van 4. Kontngs Bloed
> zyn. ■ !., riacnoi ml sé i •, isfa . ■■■,;
Kledifg der j ) e ij/yven dragen meede een meenigte kheden of Panen o-
rouwen. Jen ander» dóch yder niet boven anderhalve o f twee Ellen
lang, die fy met twee,eindenyopr op de toeknoppen;
dies: het gefeide kleed hun Billen yaiy/achteren wel, toedekt >
fdoeh' van vooren fit het: altoos van. malkander; en wat harp
gaende, fo latenfe fien» ’t geen de eerbaerheid gebied dat mén
bedekt fal houden. ‘
Deefe manier van kleeden feggen de Negers datfe hunne
Wyven hebben,toegevoegt» om» al? haer de grillen eens in t
hoofd koomen» niet lang te futfelen; en fo heeft yder Moq-
de noch al fyn gemak ofte nut.
’t Is heel aerdig te fien» dat hier alle menfehen » Mannen»
- Vrou- Gaen alle
met kaei
V A N D E S L A V E -K ÜS T. iay .
Vrowmen en Kinderen » met kale koppen loopen , geheel glad g=fchoore
met een fcheermes afgefchooren» waer meede , fonder eenig koPPen*
dekfel, fy gaen in Reegen, Wind, heete Sonne fchyn, o f wat Weer
het ook is; derhalven, fo het valt gaet, dat bloods hoofds te
loopen harde koppen maekt, ik wel derf feggen, datfe de Ne-
gers verbruid hard moeten hebben, mitsfe altoos bloods hoofds
zyn. Dit doet de oude menfehen jonger {chynenidsfe in der daed
zyn; en dies te meer, om datfe den Baerd ook niet lyden ,
maer meede kael affeheeren.
Syn de Negers op de Goud-Kufi gefet, om ,fek fynde, hare
gefondheid weeder door de Geneesmiddelen en veelvuldige Offerhanden
te erlangen, de deefe munten daer in uit; voorna-
mentlyk het laetfte, waer in fy geheele dagen beefig zyn.
De Geneesmiddelen fyn hier defelve; doch het Offeren gaet GrooteOf-
dusdanigtoe: Een ygelyk heeft in fyn huis een plaets onderferhanden.
den b loot en hemel} affonderlyk hier toe gefchikt, en als een
tuintje met Riet omvldgten, en eenigeJnuiftery beltooken. Hier
doenfe geduerig hun Offerhanden, omgelukkig engefondts moo-
gen blyven.
So wonder beanglt fynfe voor de dood, datfer felfs niet van syn leèr be~
mogen hooren fpreeken, uit vrees dat hun jlerfdag hier door deefood.0*
fouverhaeft werden. Geen Neger in het geheele Land fouhet
fig derven onderwinden, om’er in tegenwoordigheid van den
Konlng» o f eenig ander groot Heer, den mond van open te doen»
ten ware hy met’er daed wilde ondcrgaen dat geene , waer
van hy hadde geredeneerd.
t Gebeurde dat ik in myn eerfte Reis, op myn vértrek ftaen- Raer geval
de, aen den K oning (die my ontrent duifend gulden was fchul- V3n den
dig gebleeven) vroeg : Wie my op myn wederkomfi , en hy dood ^ hryvcr
eis as, fou betalen ? Al de geene, die daer tegenwoordig wa- aerontrent*
ren, verltomden op deefe vraeg; doch den K oning, die een
weinig Rortugeefch kon, my wel verftaende, en fiende dat ik
onkundig was, antwoorde al lachende, doch k o rt: Dat ik
my daer over niet behoefde te bekommeren, daihy noitflerven,maer
■ altoos in het leven fou blyven. Ik merkte aenflonds dat ik het
verbruit had;derhalven nam 'dd{nynnffcheid,en vertrok naer myn
Wooning; vragende aen de Kapiteins, diemy volgden, derco-
Q 3 den