est. et primum in ea urbe, deinde per plures annos in variis Italiae bibliothecis multos codices
Simplicii invenit et vel ad editionem Aldinam contulit vel, ubi maior erat scripturae discrepantia,
sua manu descripsit. Anno cioiocccxlv in patriam redux et statim sociis Instituti Regii adscriptus,
in conventu tertiae classis die xvn m. Novembris habito copias suas Simplicianas ostendit et negotium
editionis procurandae ita cum Karstenio V. Cl. divisit, ut orationis ad libros scriptos et ex ingenio
restituendae laborem sibi sumeret, commentarii conscribendi curam collegae relinqueret.
Sed Cobetus Attici sermonis venustate captus fastidiebat huius Graeculi verbosas disputation es.
Itaque quum saepius flagitaretur, ut Simplicium e scrinio depromeret et typis describendum traderet,
accidit. illi Theognidis illud ttcLv avayxcuov %p>j/£' àviypòv ¡-Qur et fidem segnius exsolvit. Hac
re factum est, ut quum commentarii in libros Aristotelis de caelo typis describendi anno c io ioc c cl i
initium factum esset, non ultra primum folium progredi editor potuerit.
Quum eodem anno Institutum Regium sublatum esset, consilium Simplicii edendi non est
abiectum, sed nihil factum est, priusquam novo decreto Academia Regia disciplinarum, quae in
locum Instituti condita erat, fines su os propagavit, et in earn literarum, historiae, philosophiae
studia admissa sunt. Itaque ab anno c io io c c c lv ii rursus de Simplicio actum est, et quum Cobetus
scrinia sua tandem aliquando aperuisset et magnum numerum collationum Karstenio tradidisset,
spes renata est, ut e tot sumptibus laboribusque aliquis certe fructüs ad publicam utilitatem
redundaret.
Interea Academia decreverat, ut ex peculio ad Simplicium edendum publice privatimque a
sociis antea collato sumptus erogarentur ad Hippocratis opera studio Viri Cl. Fr. Zach. Ermerins
edenda necessarii; quo decreto et editoris praeclara diligentia factum est, ut. tria volumina, quae
Hippocratis et Hippocraticorum opera continent, omnia prodierint. Simul placuit, ut soli commentarii
Simplicii in Aristotelis libros de Caelo ederentur, quoniam editio Aldina «anni mdxxvi
tam vitiosa est, ut nullam fere utilitatem habeat. Itaque post xl annos Academia regia nostra
perficiet, quod Ant. Aug. Renouard in Annalibus Aldinis T. I. p. 243 faciendum esse de-
claraverat.
Ad hos commentarios edendos Karstenio praeter editionem Aldinam praesto fuerunt haecsubsidia :
I. Exemplum a Cobeto descriptum e codice Parisino bibl. imper. 1910, qui, ut subscriptio
d o c e t , anno c iò cc c clx xi a Johanne Rhoso Cretensi Romae scriptus est. Liber cfiartaceus formae
maximae continet occux folia. In eo desideratur prooemium (p. 3—5 edit, huius). Ceterum integer
est. Cobetus, qui saepe praestantiam huius oodicis laudavit, quum xli priora folia cum editione
Aldina oontulisset, propter magnam diversitatem codicis ab ea editione, .necessarium duxit totum
codicem describere, idque perfecit usque ad finem libri seeundi. Collatio ilia, inter schedas, quibus
Karstenius usus est, non adeat, .sed inde a verbis %popiitov 7rap£%6[A€vog (p. 44a, v. 39) usque ad
finem lib. II. apographum Cobetianum huius editionis fundus fuit.
II. Codex chartaceus Parisinus alter, in supplement,o catalogi n°. 16 indicates, eodem saeculo
xv a librario minus perito scriptus. Codex habet prooemium, sed in extrema parte non integer est.
Nam desiderantur, quae leguntur in hae editione. p. 319a, v. 1. .h/avrttesu; SOo e h a i ad p. 320b,
v. 35. x u r d to foaQopdg olxdag' et desinit in verbis ultimis p. 321a rif» npde Ex hoe
codice Cobetus lib. I ll et IV descripsit, easque lacunas supplevit e Parisino 1910.
III. Taurinensis 13, Cuius notitiam debemus Am. Peyrono in disputatione Empedoclis et Par-
menidis fragmentis ab eo Lipsiae anno mdcoox editis addita, Cobeti manu ab initio usque ad eum
locum libri I descriptus, unde codicis Paris. 1910 apographum incipere dixi. Idem reliquam partem
codicis Taur. cum suis exemplis codd. Paris, contulit, sed non apparet potueritne Karstenius ilia
collatione uti. Audivi eum aliquando leniter, ut erat ei lene ingenium, querentem se toto volumine
iam typis ,descrip.to nova subsidia a Cobeto accepisse minime spernenda, in quibus suspicor hanc
codicis Taurinensis collationem fuisse.
Ab his codicibus pendet haec recensio operis. Nam quatuor codices Marciani, tres Neapolitani,
qui hos commentarios vel partem eorum continent, a Cobeto non neglecti sunt, sed quum nihil
continere viderentur, quod non in Parisinis et' Taurinensi inventum esset, paucis ille scripturae va-
netatibus notatis illos deposuit. Quare ad hanc recensionem nihil contulerunt.
Quemadmodum illis copiis usus esset, Karstenius in prolegomenis erat dicturus, quae constituerat
brevi absolvere, siquidem paucis ante obitum diebus mihi nuntiari iussit, ut si forte hac de re in
totius Academiae conventu pridie Kal. Maias superioris anni habendo quaereretur, responderem laborem
paene absolutum esse proximeque volumen editum iri. Sed non ita erat in fatis. Nam octavo
die post ille vita functus est, triste sui desiderium apud bonos omnes et literarum antiquarum
amantes relinquens.
Apparatus Simplicianus deinde totus translates est ad Virum doct. J. H. Holwerda, Academiae