En de Adelaar .die fier zich .opheft naer den haogen-,
Als hy met trotfche vlugt de zon in ’t aanzicht ftreeft.
De groote Leeuwenhoek heeft met wysgeerige oogen ,
’t Geen eerst onzichtbaar was in ftof en vocht ontdekt:
Een gantfdie waereld wierd voor ons aan t niet onttoogen
Daar ’t flyk, voorheen veracht, thans billyk de aandacht trekt
Het merk der Godheid is op ieder flip te vinden ,
Ais ’t oog voor ’t redélicht zich niet moedwillig fluit,
üoch zich door valfchen waan en hoogmoed laat verblinden.
Dan waar,, waar ftraalt de magt.des Scheppers tmeest in uit?
Is I in de grootfte of in de kleinfte der gewrochten ?
Is ’t in het bloedloos diertje of in den Elephant?
Of in het faamenftel van Afrikaas gedrogten ?
Zy allen zyn te faam de wondren van Gods hand.
Zy leeven allen naar hun vast bepaalde wetten ,
En ieder heeft al ’t geen tot zyn heftaan behoort:
’.t Infecl poogt even fier zyn’ vyand perk te zetten
Als de allerfterkfte Leeuw door gramfchap aangefpoord.
«t Verachtfte Dier fpreid voor den mensch alom zyn’ luister.
Hy , die ’t Cappellenheir oplettend gadeflaat,
Zo wel by ’t fchittrend licht als by het fcheemrend duister,
Befeft Gods grootheid die ’t verftand te boven gaat.
’it Verrukt den mensch als hy in bloemhof en in weiên
Het heir der Vlindertjes ziet vliegen door elkaêr,
Door ’t zonnelicht beftraald, de vlugge wiekjes fpreiên
Daar ’c zich bedachtzaam hoed op ’t nadren van gevaar.
De mensch, hoe fchoon gevormd als ’t pronkftuk aller dieren,
Verliest zyn hovaardy in die befpiegeling.
Hunne afkomst, wording , al de kleuren die hen fleren,
Zyn de onderwerpen van zyn zielsverwondering.
Hy kweekt in zyn gemoed verhevene gedachten:
Hy heft een’ lofzang aan met aller fchepflen fchaar,
En roept vefbaazend u it: wat zyn uw wondre krachten
Verrukkend en geducht, 6 Opperzegenaar!
Ook ftrekt zyn dankbaarheid zich uit voor nyvre vrinden ,
Die hem de Infecten, naar hunne eigenfchap en aarc
En vormverwisfeling, in Boek by Boek doen vinden
Door fikfche toekenkunst en leerzaam fchrift verklaard.
Wat kan ons Merian en Goedart niet ontvouwen,
En fchrandre Röfel door zyn’ letterfchat en prent 1
Maar ’t Kunstpenlèel van Sepp doet ons vry meer befchouwen
Van ’t heir der Vlindren in Europa thans bekend.
Het maalt naauwkeuriger al de onderfcheiden vormen
Die ’t kunstglas openbaart in e i, in pluim, in fnuit,
In fpriet en voelders; het vertoont ons Tor en Wormen,
En ’t fchetst by tak en loof ’t Infeólenvoedend kruid.
Hy, die ’t verbaazend heir van andre waerelddeelen
Vergaderd wenscht te zien in één beknopt bellek,
Treede om op nieuw den geest, op nieuw het oog te ftreelen,
Met een aandachtig hart in ’t ftille kunstvertrek.
Daar zal ’s Mans minzaamheid op ’t duidelykst vertoonen,
Hoe in het woeste Land waar Leeuw en Tyger leeft
* 2 Ook