
xi S U P P L E M E N T D E L’ A N T . E X P L IQ ^ L iv . 1.
c'efl ainfi que ceux qui font in itie \aux myfteres d'Apollon, appellent f i s miniftres.
Votre pere & <vôtre frere portent le nom de Pbaebus. Ils s'appelaient l'un (êf
l'autre Phoebitius. Ce nom fe prenoit de celui du dieu donc ils étoient Prêtres ;
le nom d’Apollinaire e'coic pris d’Apollon, Phoebitius de Phoebus. Ils le pre-
noient auffi des inftrumens des facrifices, comme Patera nommé dans les
vers- Ces noms n’étoient point fujets au changement, St convenoient très-
bien à des gens qui gardoient toujours pendant leur vie le même facerdoce,
& le tranfmettoient à leurs defcendans.
III. Il y en avoir auffi qui poffedoienc plufieurs facerdoces à la fois. Tel
étoït Lucius Aurelius Apolauftus Memphius , dont il eft parlé dans une inf-
cription de Gruter. Celui-ci étoit Prêtre d’Apollon, & en même tems chef des
Prêtres du Synode & des Auguftes. Pour ce qui eft d’être en divers
tems Prêtre de dieux differens, tantôt de l’un, & tantôt de l’autre 3 cela ar-
rivoit fouvent à un même homme. Nous verrons plus bas Eubulus H qui fut
Prêtre à Athènes, premièrement d’Efculape, puis des grands dieux, St en dernier
lieu de Bacchus. Il feroit aifé d’en produire d’autres exemples.
IV . On trouve encore un chef des Prêtres qui eft en même tems
Prophète. Tel étoit Onias, nom qui femble d’abord hebreu , mais qui eft grec
ici. Dans l’urne fepulcrale qu’Onias fît pour fbn fils Emathion, il fe qualifie
xi ra&Qti-m grand Prêtre & Prophète : c’étoient pourtant deux di-
gnitez differentes , qui fe réiiniffoient en une perfonne. Le grand Prêtre &
tous les Prêtres étoient pour les facrifices, & les prophètes pour déclarer la
volonté des dieux , prédire l’avenir, & découvrir les chofes les plus cachées ;
telles qu’ils difoientles avoir apprifèsen fonge-5 ou en vifion; ce quis’expri-
moitparces paroles. Somno monitus , <v ifu monitus3 ex ojijii , wifo omine. Des
particuliers quin’écoient pas Prophètes de profeffion, avoient quelquefois de
ces fonges ou vifions, comme on peut voir à la page 153. du fécond tome de
l’Antiquité : & quelquefois auffi ces vifions venoienc par l’entremife des Prophètes
qu’on appelloit en latin Vates, des devins. De ce genre étoient auffi les
Augures , qui prédifhient par le vol des oifeaux, & les Harufpices qui pro-
Fratri panique nomen a Phoebo datum
Natoque de Delphis tuo.
His poftremis nomen erat Phoebitius. Nimirum nomina
mutuabantur a deo cujusSacerdotium obibant,
Ut Apollinaris ab Apolline, Phoebitius a Phoebo* Si-
ve etiam ab inftrumentis facrificiorum ut Patera,
quia hæc nomina indicabant eos f qui fiiccefïïone
quadam generis alius poft alium miniftraturi, & Sa-
cerdotio funôturi erant.
III. Erant etiam qui plura fîmul Sacerdotia pof-
fiderent, ut apudGruterum, Lucius Aurelius Apolauftus,
quicommemoratur Sacerdos Apollinis, arque
una àfytiiivs Synodi &Auguftorum.Habetur infcriptio
Gruter.p.cccxiil. 8. quæ aliquot difficulta-
tes præfert, fed quia ad rem noftram non pertinent,
hic prætercuntur. Plura autem Sacerdotia quemf>
iam non fîmul, fed diverfîs habere temporibus ,il-
ud certe non raro accidebat ; ita ut primo alicuius
numinis, deinde alterius idem ipfe diet. Infra vi-
debimus Eubulum qui Sacerdos fuit Athenis,
primo Æfculapii, deinde Magnorum deorum , de-
mum Bacchi. Alia poftent exempla in medium
;adduci.
IV . Occurrit etiam vir imüs 8c idem fimùl <*ç-
^îfêuV five Sacerdotum princeps, & propheta. Talis
erat Onias cujus inlcriptiofiem hic dam us ut eft a-
pud Gruterum |). cccxxvi. i. ®io7s xg.-rt%floyîois Aîput-
Qiavi utS yhVAirmcà flyeigs ctpyttpei/s y.cu <og?pj)T»f..Id eft,
Dis Manibus tÆmathioni filio dulcijfimo Onias fum-
mas Sacerdos & Propheta. Onias autem videtur fta-
tim nomen Hebræum', fed efte puto Græcum. Erant
tamen fiummus Sacerdos & propheta duæ dignita-
tes in homine uno hic concurrentes. Summus Sacerdos
ÔC Sacerdotes quilibet facrificia ofFerebant,
Prophetæ vero deorum voluntatem enunciabant ,
futura prædicebant , ardana occultaque revela-
bant , qualia fe didiciftè dicebant aut in fomnis,
aut ex vifit : Hæc porro in infcriptionibus expri-
muntur fie, fomno monitus, vifu monitus , ex vifu ,
•uifo omine. Alii quoque, qui prophetæ non audie-
bant,in hujufmodi nonnunquam fomnia & vifain-
cidebant, ut videre eft tomo Antiquitatis explanatæ
fecundo p. 253, Aliquando etiam hæc per prophetas
edifeebantur, qui Latine vates audiebant. Hujus
ferme generis erant etiam Augures, qui ex volant
avium , Ôc Harufpices qui ex infpedtione vifee»
P R . Ê S T 8 . Ê § D È § e E £ C § * î|
iionÇoîent fur i’infpeétion des entrailles des viétimes! gens tous oü fanatiques,
ou charlatans. a l
V. Ces Prophètes étoient auffi en grand honneur, non feulement a Delphes
, mais auffi en d’autres lieux, & même à Rome, Dans une infcription de
Gruter cCcxlv. a. Embés Prophète eft nommé le pere 3 & le chef des Pea-
niftes du grand dieu Jupiter Serapis qui eft appellé le Soleil. Ces Peaniftes
etoient des chantres qui chantoient des hymnes appeliez Pteanacti l’honneur
des dieux & des héros , & quelquefois par flaterie en l’honneur de certains
hommes du premier rang ; des Empereurs, & autres. Il paroitque ceüx du
grand dieu Serapis étoient particulièrement deftinez pour chanter fe s loüan-
ges. Ils avoient à Rome une maifon pour toute la Confrérie. Ces Peaniftes
pour honorer Embes le Prophète, qu ils appellent leur pere , lui firent faire
un büfte de marbre qu’ils mirent dans leur maifon. Le foin en fût donné à
Metilius Ampliatus qualifié l’ancien Celafe paffa le huitième de
Mai, qui étoit l’onzième du mois Pachon félon les Alexandrins, fous le Con-
ffilat de Sextus Erucius Clarus , & de Cneius Claudius Severus qui tombe eft
lnnnee 146. de J ésus-Christ , fous l’Empereur Antonin le pieux,
rum poft cæfas hoftias vacicinabancür , cjüod genas
omne hominum aut fanatici aut plani erant*
V . Hujufmodi Prophetæ in honore erant, non
modo Delphis, fed etiam aliis in locis, Romæ quoque.
Infcriptio .Gruteriana p. cccxiv. 2. Emben
quemdam exhibet p'rôphetam, qui vocatur pater ôc
princeps Pæaniftarum magni dei Jovis Serapidis
Solis. Pæaniftæ vero hujùfmodi cantores erant, qui
hymnos cancbant Pæana di£tos , in honorem deorum
& heroùm, & aliquando etiam ex adulatione
in honorem Optimatum quorumdam,imo etiam Im-
|>eratörum.' Infcriptio autem Græca fie habet : H it&i
’jùtis tuv ïlcueuiçav ray cv Paylri Atof iikIk Secpet-
"friJbs xi Zeßagay , tTttfMKmV Ißc ) Efßny gi&9»7))V ,
vitmpét vis 'OÇ5yiyçÿ,u$jDs radiés f/ap/xaétyti, »
aj/ü-vAttm. ov t(j> oixtj) rav Zlouwi^ày jij a Nayay
Mcuav ii tçty Kg.-m A^cu/tf'péts ïlctyàvio; î?n nouparopos
.AjAVhitlw <épw(èv7*pVi îiÇrtp Epw'iep TLxetpa B.-
TN E f
ft K\avJf(j> S6j3»pw K f l 2. Hoc eft : Sacer ordô
F «.anlflarum Rom a del Soils magni Sarapidis} & deo'->
rum Aüguflorum honorantnt Emben prophet am, pa~
treinfupraeripti ordinis, protome marmore a , qua poft-
ta eft in domo P aanifkarum} pridie Nonas Jf fa i ï, quai
eft fecundum Alexandrinos Pachonis undecirna. Cura-
tore Metilio Ampliató feniore. Sexto Érucio Claro &
Gneo Claudio Sever o cos. Confiilatüs Sexti Eruciï
Clari 8c Gneii ClaudiiSeveri, in annum Chrifti ca-?
dit 146* imperante AntoninoPio*