nem : non habent proximorum odia Decia-
regrelfum. Quascuhque nexus accepere “ w‘°'
natura:, & quæfanguine vifceribusqii
Anti- qU;s flve desperatione, five metu, fi-
' ve fortitudine vitae fe fe fponte prseri-
pit, ilium veneno numquam fane ufum
memoria prodit, nifi aut deficientibus
caeteris mortis infligendæ inftrumentis,
aut membrorum minifierio. Quisquam
ne modocredet, voluilfe mori veneno
filium , qui in fecretam illam pena-
tium partem tota libertate fecedens
ruinam , enfem potuit eligere ? Sed
quid ultra quæratis an mori voluerit ?
Homo qui fibi venenum parabat, bibe-
re juflfus efFudit. Ipfum te nunc ini-
quilfime mortalium interrogo , qus-
nam aptior jam parato occafio rnorien-
di, quamcumadvenitalter, per quem
fortaflfe pot ell: file ardor mortis opta-
t x remitti? Te accufo, quod non ad-
movifti poculo labia ftatim vifoPatre,
ante interrogationes, ante verba, five
ut faceres invidiam homini, five ne
videreris effingere . Bibe, fi mori cu-
pis, dum Pater adeft, qui, fi pius eft
vetabit, fi crudelis, ut vocas, ex in-
vidia faltem impediet. Bibe, & desperate
innocentiegemitus, lachrymas
ad Patrem convene: Proclama, velu-
ti dirarum modo , hæc tua mihi cru-
delitas, genitor, vota fecit, jam ex im-
mauitate tua vita? odium, & veneni
fubit
tie
conftrifla funt, non laxantur didufla,
fed pereunt. S l Quae de primo tenore
nafcendi 83 vis in contrarium 84 vi*
fta 85 defleflit, diuque pravitatis fuæ
rigore durata , mox in priftinum cur-
fum remilfa non redeunt, fed quo to-
tum pondus omnesque vires inclinata
traxerunt, vigore quo fibi permiftacre-
viffent, in ipfltts vitii robur adolefcunt »
In hoc eft tota difficultas, ut incipiat
non amare filium pater: hoc cum 85
frontem confefisonis accipit reliq.ua
pratcipiti furore decurrunt: &redituris
charitatibus obftat, quicquidobftiterat
odiis-. "Semel fibi parentes liberique
mutantur , femel 87 afferuntur . Felices
, qui habent in confcientia fua ,
quoddebeantemendare, corrigere. Ilia
demum poteft ira definere, 88 qüse
coaluit ex vitiis liberorum . Ego quid
facio, cui non luxuria , non eft mu-
tanda petulantia? cujus tvbdicatio non
de meis, fed de patris moiibus venit?
Fruftra mihi exhortationes , fruftra
blandientur vana folatia . Hominis ,
quem pater odiffe non definit , unus
exitus eft, ut fe oderit. 89 Et quan-tu-
lum habet de toto dolore noftro file ,
quo venitur ab judicem, dies? Ego cum dico, pater me odit, illud exclamo
omnes fine me funt' fefti. dies , omnis lætitia fine filio , non alloquitur mce-
ftum , non alfidet file languenti . Gratilfimus quisquis de nobis triftius ali-
quid attulerit , quisquis maledixerit , convitiatus fuerit abfenti. Ego, fi hoc
polfum ferre, merui . Alia funt adverfa , quæ de continuatione fui patien-
tiam parant , 9° que durant affiduitate , firmantque mentem : 9' quod te
pater oderit T quotidie novum eft . Minus fortaffis urant invicem fimultates ,
& mutuis deteftationibus invifa refpirent - Odium is tantum filius perferre
pote-
8t Depravatiffima in aliis le£lio eft nam.
83 Alii habent v ix . 84 Alii habent juxta. 8jj Alii habent HefleSiunp, omnia') ut videx, dcpra-
vate , &fine dubio rejicienda. 86 Alii fronte, male. 87 Emendo auferuntur juxta alios.
88 Nam hæc indignatio, jufta cum fit3 eft etiam in parentibus neeeflaria, & fublatis vitiis, ipf*
quoque périt ; ira autem quæ nafcitur in Patre contra Filium exaliacaufa, impoftibile eftutpereat.
8p Eo ipfo- tempore, quo deberet dolor nailer definere, eodic fcilicet quo ante Judices innooen-
tia< mea probatur, & convincitur Pater, vix tamen exigua portio doloris noftri périt, nam cgocuvrt
dico &c. 90^ Eo quod^ ille qui patitur ex ilia continuatione quodammodo incallefcit, &minus fentifi
dolorem, qui^ familiaris eft. 91 Rationem quxris? an res hæc tamfæva, tarn mira lit, ut quoties«»
cumque concipitur, in ipfa femper noya aliqua, feviti« qualitas apparent ?
D ecla«
m a t io .
Laurentii Pataroli Antil.XV. 3P7
qui & ipfe oderit patrem. Vos fubit eledlio. Bibe veluti fadlurus pa-
terni animi periculum;1 tentas
potent
nunc, Judices,univerfosquinimomor-
tales infeliciflimus juvenis interrogo ,
quid me facere vultis ? Explicuit nos
fine dubio de criminibus exitus, quod
abfolutus fum: tamen non hoc effecit,
ne mori velim, fed ut mihi liceat &
vivere. Vidius fum enim mehercule ,
vidlus fum , Judices , abfolutionibus
meis , & ( quae certiflima eft animae
laborantis infirmitas ) mifera felicitate
defeci. Quem mihjvultum domumre-
verfo, quem fuadetis animum ? Non
decet gaudium meum, exafpero hilari-
tate : non decet mceror , offendo tri-
ftitia: capto fermonem , invifus fum
tanquam arroganter infultem. Doloris
caufa dicor., fi propius afpiciar : vi-
deor, fi recedo , contemnere. Quouf-
que vincemus? Nefciunt prorfus abdi-
cationibus mederi, qtii non ftatim ce-
dunt , qui confcientia: fuae rigore ni-
tuntur. Non vincitur pater, non fum
abfolutus, eumdomum veni, nemo me
.diligit, nemo reveretur . Jam ad nos
de penatibus illis non pertinent nifi fe-
creta , nifi latebra: . Non exuo, non
depono fordes, & mihi quotidie fenex
tanquam accufaturus occurrit. Atten-
do, quid faciam, quid loquar, qualis
afpiciar, & ( quod malignilfimum eft
folicitudinis genus ) me ipfe cuftodio.
Satiafti me, vita, fatiafti, & cum
felicibus quoque veniat ex nimia prof-
peritatis continuatione faftidium, quod
taedium paras laftitudine miferorum ?
an qui
totiestuosreatusafpexit, morti quoque
interefle valeat, cujus fit maximusau-
£lor. Quidplura? Bibe, ut probes venenum
non alteri paratum. Quantum
necefie erat , Dii boni, ad innocentiæ
patrocinium bibereantedecretum tem-
pus , ante compofitum refte medica-
mentum! Anmorinoluifti, quod Pater
adftabat, quod triftibus fatis tuis per-
frui videbatur ? Quid ut recedat non
rogas , ut tanti folatii telles avertat
oculos, ne exeuntem fpiritum infulti-
bus, conviciis excipiat, & fævis dolo-
ribus in exitu colluflantis animae re-
creetur? Mori volo, Pater, fed mihi
vereor, ne inexplicabilis angor teprae-
fente contingat, ne abeat tarn praecla-
ri operis Votum, dumlibeftaspérit, 8t
folum videor extuo juftumori. Quan-
tis, Judices, etiam falfo deprehenfum
venenum, & mortis confeftio defendi
poterat ! Ubi funt qui Patrem toties
accufantem oderunt, filiique animum,
& opera protegentes, venenum vocant
voluntariae mortis minifterium , ficuti
fcelera juventutis ardorem ? Unde fi-
lentium , unde repentina trepidatio ,
& contraria vota ? Rem plane fecit
hominis in flagitio deprehenfi , cui
verba défunt , & fubita ilia patroci-
nia ; neque fe poteft modo tueri quisquis
nec bibit , neque fe excufavit .
Necefte eft alterum voluerit occidere,
qui
Confumpta eft in lachrymis , in precibus ætas , exafli fordibus dies , anxie-
tate noftes. Quid mibi contra tam indigna , tam gravia promittit 9} inte-
gritas ? Abdicari debet , quem nocentem pater odit : mori , quem innocentera
. * Sed ut credamus , inquit , voluble te mori , cur potilfimum veneno
? Pollis quidem , pater , banc de omni fupremorum genere litem facere
morientibus : & quia rerum natura varias fatorum vias indulfit animæ , in
nullo
Anti-8
tO G IA .
92 Quid aptius , quid pulchrius fubita hac apoftrophe? 93 Innocentia .
Quarta Patris objeSlio, quia dato quod verc voluerit mori, cur potiffimum ufus fuerit veneno.
Reib. 1 . quod cadem ratione ft mori voluiffet ferro, poflet inquire re cur non veneno &c. 2. hujus-
îyodt exitum de vita efte delicatum, quod nullum dolorem afferac ; 3. maxime uti voluilTe hoc modo
j qui mortis ulatas lignum non relinquit 9 &c.