242 M.F. Q u i n t i l i a n i D e c l a m . VII.
Anti- diofis infoltat, probandum illud adhuc libertas
lost«. j,0JMjn; eft; & nihil ad fidei favorem
diferre judico , quod vel fibi me infe-
ftum , vel a me Juvenem fuum interfe-
ftum exaggeret. Quanta poflunt effin-
g i, quoties ut credaotur dixifle fufficiat ?
Caeterum, li qua fides, dicat jam ante
tormenta Pauper, quandodebuerit Dives
efle fuspeftus. Plura funt, per qua:
animorum fecreta panduntur , & non
fatis unquam imis latebris prefli revo-
cantur affeftus. Ilia oris obdufta diu rabies
, illi fubito turbati occurrentis ocu-
li; nonnumquam verba minantia , &
minus aliquod antea tentatur vindi&ae
facinus. Ita ne tibi contra Divitem non
occurrit objicere , nifi quod inimicus
eft i Qpid affers, quidopponis,dumformer
contendo, dum probo, non potuif-
fe a me occidi Juvenem tuum? Debe-
bas faltem animum, Sc audaciam con-
vincere percuflbris; inde, ut magis cre-
deretur diverfa tentanti, poftulare quae-
ftionem. Impletae funt, Judices, pro-
bation is meat, ac defenfionis partes, quo-
ties negavi; & quidquid ha&enus pro
confcientix noftrte pudore mentibus ve-
ftris explicui, illud omne patrocinii genus
eft, ut innocentiae noftrae credatis
dum nego. Hoc unum igitur fuprema
orationis noftras voce juftitiae publics:
rurfum , iterumque proclamo : Juve-
nem non occidi. Quod ft perditirtimo
Pauperi, tamquam contra Divitem vin-
dicando, optio detur tormentorum, ego
tamen Juvenem non occidi. Et ft homo
ad quatnlibet patientiam odii des-
peratione corapofitus auda&er me in
quaeftione, fidedoloris, &non medio-
eris invidiat patientia percufloremdixe-
rit , ego tamen Juvenem non occidi.
F'dem veftram , Judices , quid aliud
praeftare me vultk , quoties adverfom
ta ego te non equuleo ef-
feram , non foper ardentes exuam
flammas ? Nunc me. vindicas , nunc
tueris. Modo, modo côramme filium
meum dives occidit fidueia tui. Con-
currite omnes liberi, omnes parentes,
urite , lacerate hos primum patris
ooulos, diftrahite has manus, quae nihil
pro pereunte Fecerunt : hoc corpus,
hate membra , quae de complexu la-
tronis vulnera nulla retulerunt . Sive
hoc pcenam, five vultis efse clemen-
tiam, debeo tarn mifer efse dum probo
, quam cum viderem . Miferum
me, fi fas eft in quæftione mentiri .
Sine dubio dives hoc captavit recufan-
do quaeftionem , ne crederetur . Sed
dura parumper anime , vidifti. Nunc
infelix ad nos iniferos pietas redi :
quod fieri inipfa orbitate non potuit,
& vires , quas 4° improvifus abftulit
dolor, probatio reftituet . Cum flam-
mis urentur nuda vitalia, nox ilia oc-
currat: cum membra fidiculæ flagella
laxaverint , rurfum ante oculos fit
morientis unici vulrus , haereant verba
percuflbris , mandata pereuntis .
Filium fpeftafle morientem , longa prae-
fentia eft . Nefcis mfelix feneftus ,
quanta tibi opus fit veritatis conten-
tione, ut pceniteat divitem, 4« quod
non duos occidit . Jam nunc tamen
vobis , Judices , infirmitatem meam
allego, commendo. Si me forte fidi-
culæ flagella mutaverint , ego tamen
vid-i. Si vocem in equuleis , igni busqué
perdidero , ego tamen vidi . Si
totus undique dolor pariter admotus
occiderit , ego tamen vidi . Alioqui
nifi hoc animo meo, nifi licuerit ocu-
lis, morerer hoc dolore, quo puto me
pofle torqueri.
M. FAme
non aliud affertur , quam quod inimicus affirmât ? Abeant jam , abeant
quæcumque vobis hattenus percepta font caulæ noftræ fuffragia : Nulla pro
me major, nulla certior probatio eft, quam quod poftulat tormenta Pauper.
' _.................... IN
40 In Filii mei diicrimine. 41 Quod non to quoque occidit, ut non effet fafli illius t.effis.
Dec«
MATlo
M. F A B I I I N O C T A V A M
Q . U I N T I L I A N I M. FABII QUINTILIANI
D E C L A M A T I O D E C L A M A T I O N E M
O C T A V A . A N T I L O G I A .
;g e m i n i l a n g u e n t e s .
A R G U M E N T U M .
Gemini , qttibus e r ant P a t e r , & M a t e r , agrotare cceperunt. Confttlti me-
dici dixerunt eundem ejfe languorem. DeJperantibus reliquis promifit
untts f e alterum fanaturum , f i alterius v ita lia in fp ex ijfe t. Permittente
P atre exfeeuit infantem, & v ita lia in fp e x it . Sanato uno, accufatur
P ater ab nxore malte trablationis.
P ro M a t r e c o n t r a P a t r e m . P ro P a t r e c o n t r a M a t r e m ,
S Uamvis, Judices , plurimum ~W ^ T fi vereor, ne mihi segre pe- Aurr-
infeliciffimæ Matris adverfis reatcrudelitatisincufatio, quod locia.
miferationis abftulerit, quod J Â Filium ipfe hofee ante oculos*
»ex duobus liberis pari 1 def- qui maxima tamen parsfceleris
peratione languentibus alterevafit,& fuerunt,lacerarifuftinuerim,nequecari-
plerisque 2 maximum dolorem prima tatts noftræ confilium fatis fingulorum
fron- _ judi-
In Exordio Mater i. dolorem fuum exaggerat de morte « l u , qui equidem maximus e ff, licet videâtur
effe levror debere, cum Films alter fuperftes fît ; videtur fibi enim perdidifle Filium vi£lurum, cum
ex pariter agris potuerit alter fanari, neque perierit, nifi qui eft occifus ; a. miferationem a marito
avertit, quia jam ipfe non perdidit'Filium, &c. &fibi eamdem conciliât, cum fua alia conditio fit,
qû* numquani medico fcredidit, & Temper de utroque fperavit &c. 3. odium in maritum excitât ex-
aggeratione impietatis; 4. calamitatem fuam &infèlicitatem majoremluget , quodfcilicet par illuâ
celebrium natorwm perdiderit, cum won unrcum , fed perdidifle ambos putet.
1 Morbo, cujus fanitas defperabatur . a Si arnbo periiffent.
H h z