om r o K A x Xaqov A7TAv ta k a i oivo7TsSov fA syA T v ^ e u s
va is , z a c t/f ’A a ^ e r r o i o X c t ß a v Í7T7tí¡Xatov v A ( ¡y o s .
K Á t r r o p í cutís o ¡¿oíos év ÁpotB'&ois TroXspciVTAS 1 3 0
a X X o s sr¡v, tüpiv yv¡pAS A7tot(h^ a i vsotv¡t a .
'S l J 's ¡a s v 'H ^ a x X>¡a <píXA t t a í ^ suctato ¡a Á tv¡^.
SUVOC V¡s TCP 7TAÍ^Í TSTUyfABVA À y% 0 § i TTATpOSy
¿'¿fifAA XSOVTSÍOV, {¿ÁXa OÍ KS^A^KTfABVOV AUT CP'
&U7FV0» M, XpSA T OTTTAj KAI SV KAVSCP ¡JcíyAS AQTOS 1 3 5
Aupixós' afQaXscps xe (puTocrxdtpov a v^ a xopecrcrAt.
AVTAP sV A [A ATI TVVVOV AVSV 7TU(>0S AlVUTO eìoQTTCV'
»/ » 5 \ ^ t V >1 /
e ifjc a r c t o qvk c¿(rx*¡Tcb f m
[AsÍ7TSI TO TSXOS TOU
12 8 . oirvóx.ct. Sic refte Stepha-
nus emendavit ante vulgatam 2
<mox.x. V a l c k e n .
1 30 . ’EroAE/xtcrrá;. Edidit Win-
tertonus pro «roAsfoo-TÍ?- Brunc-
kius, •nro\sf¿íxTa.(' qui v. feq. nóm-
•ta. mutavit in mÓTara.. vox ultima
xváyaq jam erat in ed. Wintert.
V a l c k e n . o r o X t y W «; C.
1 3 1 . carorgicív Junt.
1 3 5 . ísiorvó» re -C. 4. Junt. Cali.
13 6 . Huc refpicit Schol. Apol-
lon. Rhod. I. 1077-
1 3 7 . Afterifcum huic v. adfcrip-
fit Cali.
13 8 . Poft h. v. legitur in ed.
Flor. ¿TeAe;. huic carmini finem
deeffe vir quidam doótus negabat.
V a l c k e n . v i r tgaíwro xváyciq C.
Ib. Huic verfui adfcripfit Z C .
hanc admonitionem, etiam in Sa-
lam. Farrean, et Brubach. repeti-
tam, Asiwst to tÉAo; toD ®ra^óero; ei-
JtoAAÍoi/, y-cti i) <*§%» tov hroy.ii/ov.
c i r e g l ^ u v v a Iwiygápstrcai i p u x X v e
jttepropíiiof. dubium, feriptifne e li-
bris, an e Z C . ingenio. Ifamt eft
latinum expedit, h. e. confultum
UTTSp SVVUTO XVA[AAS.
TTAponos EíJoAA/cü.]
habetur, juvat. Tum vacuum re-
li6tum eft in editione Romana re-
liquum illius paginae fpatium, et
tota adverfa pagina, et tota item
pagina infequens averfa, cujus in
fronte magnis literis haec leguntur
exarata: HpaicArk Aeovto^ojo? EioÓA-
Xiov a/3 . Lacunam expletam dedit
J . Jofephus Scaliger in Emenda-
tionibus Theocriteis, fed vere idem
judicans, ifta, e futilibus libris a fe
prolata, importuni et abfurdi ingenii
commenta effe. Utor editione
Theocriti Commeliniana, cui
adfcripfit manus ignota hanc ani-
madverfionem, quem juvat ledto-
ribus impertire, eorumque judicio
permittere. Negat itaque, quifquis
ille fuit, huic Idyllio finem deeffe ;
in quo ei affentior. Sed initium ait
defiderari, in quo fuiffent omnia
enarrata, quae Hercules Tirynthe
gefiìffet, antequam Amphitmo The-
bas concederei. Herculem autem
jamdum hoc tempore per antici-
pationem appellari, qui tura diótus
fuiffet Alcides, vel Alcaeus. Haec
ille. Reiskius.
HPAKH2 AE0NT0$0N02.
H, KATA TINA ANTirPA4>A,
AYTEIOY KAHPOS.
EIATAAION KE'.
[ A síWsí y¡ Áf>X?¡.\
T o n $ Ò y sp e pV 7TP0(TèSl7rS, (pUTCPV S7rioU^OS ÀporpeìlSy
7TAVCrÁ¡xeV0S s p y o lo , TO oí [ASTA xsqctiv b a s it o ’
A líorti í Verfus aliquot
in codice fcripto Seal, invenit, hu-
jus etiam Poematis incerto auótore
proi'fus indignos : hoc vero carmen
Wartonus judicabat Theocriti
ßmplicitate dignijfimum : mihi vide-
tur ab hujus ingenio prorfus alie-
num. V a l c k b n . Dixerat Valcke-
naerius ad Homeri II. X X I I . 402.
" carminis iftius conditorem, a
“ Theocrito diverfiflimum, ex Ho-
“ mericis diftionibus magnam con-
“ flaffe fui poematis partem.” Ipfe
etiam Wartonus ad v. 68. carmen
hoc Odyffeam olere confitetur.
Ib. Theocriti illud carmen vehementer
ego miror fuiffe qui ad Pan-
yafin, vel, quod etiam incredibilius
eft, ad Pifandrum referrent. Quod
carmen, etfi Valckenaerio alienif-
fimum ab Theocriti ingenio vifum
eft, vereor tarnen ne id propterea
máxime fie videri poffit, quod, ut
idem Valckenaerius pulcre intel-
lexit, ubique manifefta eft imitatio
Homeri. Quare equidem quem-
admodum ilia dilfimilitudine caete-
rorum Theocriti carminum, quae
ne eft quidem tanta, ft comparen*
tur, quae minus ab epico genere re-
cedunt ejufdem poetae fcripta, non
multum moveor, ita Wartono ut
affentiar, qui digniffimum hoc carmen
Theocrito effe judicat, has
maxime cauffas habeo, quod non
modo profodiae ratio bucolico genere
propior eft, fed quaedam etiam
a fcriptore ifto ufurpata funt, quae
epicis ignota, folis fere conceffa
erant poetis bucolicis : veluti, Bh
Asi> V. 5 3 . ov^ EAixiiSs» V. 1 8 0 . wort
ravXiov v. 8 4 . iiucniyevoi V. 2 6 3 . ù A
lie v. 1 1 . 1 4 . huc v. 3 5 . 5 4 . H e r-
m a n n u s ad Orphica p. 691 .
1 . ßoüv iirtßov jcoAo; «v>¡g. «tori;»
iociov^oq otPQ~pdjq, quod repertum
fuit in codicibus Vaticano, et Florentino,
mihi quoque genuinum
videtur, ut Brunckio fuit vifum.
V a l c k e n . Sic etiam C. 10. cf.
Euftath. ad II. E. p. 536, 1 .=
406, 17.
2 . yerei yiQiriv. Reétum eft ¿
viüofum yíteo Qgeo-crìii dat codex
Vatic, et, in vf. 3 . pro ’¿<ra
[i/>íe'wsiq.~l Valcken. ¿í etiam C-
W. 10.