*• •
/ i f
fyfiX.
te:;:
t e
Ff-ii
Pm
K
p
I f Us
fm p><¡
Ilf '-.'-"•i
p
m
Vaili, par.t. 20- /. 11. Mich. gen. t. 36. / . 3. Dill,
muse. t. 21. / . 55. A. (cetermn apud Dill, confusa
species). Lich. prunastri. Linn, et ytuct. — Engl.
Bot. t. 859 (& L. stictoceros ib. 1 . 13.53). PFestring.
F'drglafv.t, i i . Lobaria Hoffm, Pliyscia. .Dec«/zi/.
Parmelia Ach. meth. — Lich. corniculatus. Relh.
Exs. Lich. Suec. n. l4 l. Fldrh. Deutsch. n. 99.
Moug. et Nestl. n. 35.5.
b. arenaria, laciniis longioribus angustioribus utrin-
que concoloribus. Dill. Musc. t. 21- / . 54. Lidi,
arenari us. Retz. Scand.
Ad arbores & frútices Europæ omnis copiose;
rarior ad saxa; b. præcipue in campis arenosis.
Fructifera semper elongata, pendula, in silvis den-
sioribus montanis tantum obvia. Apothecia cyathifor-
mia, demum podicellata. Sorediis aibis frequenter adspersa.
Ceterum admodum variat thalli statura; etiam
coloris intensitas; snlphiiream legi ad rupes marinas Hal-
Jandiæ — b. præcedenti similis, at transitum nullo modo
efficit. Huic quoque proximum unicum specimen
Borreræ calamistratoe Herb. Acharian.
10. EVERNLA jZ«r/«/'«cé’rt, tballo subfoliaceo stup-
æo glauco (sæpius cinereo-furfuraceo), laciniis
. inearibus dicbotomis, subtus canaliculatis ni-
gricantibus, apotheciis podicellatis, disco rufe-
scente. Mann, Lich. Boh. p. io5.
Bu.xb. Cent. 9. t. 7. / . 1 , 2. Mich. gen. t. 38. f. 1 .
Ddl. Musc. t. 2 1 . f . 52" Lich. fiufuraceus. Ijnn.
et Auct. Engl. Bot. t. 984. Lichenoides s. Loba-
ria, Ffoffm. — PL Lich t. 9. f . 9. Physeia. Decand.
Parmelia s. Borrera. Ach.
Exs. Lich. Suec. n. 140- Moug. et Nestl. n. 63. El.
Deutsch. n. 173.
b. ericetorum, laciniis angustioribus, supra candican-
tibus, nudis. Borrera camtschadalis. Ach.non differt.
Per omnem Europam in truncis, lignis, sax
is ; b. in ericetis borealibus.
Fructifera semper pendula; apotbecia ex omni capite
prioris similia, vixque magis podicellata, ut qua ratione
sectione ab priori removeri potuerit non video. At
ah omnibus affinibus discrepat pagina inferiori nigrican-
tp nuo ad Parmelias accedit. Vegetatio vero a Parmeliis
adscendentibus prorsus discrepat. Filiam esse P.phy-
,ocLis omnino erroncum censeo. Réfutât insuper optime
b fruticiili, & fere Cladmiiæ rhangiferinæ, facie, 111 e ri-
câis nostris obvia. Status normalis nudus ra rio r e s t, iit
vulgatissimus isidiophorus nomen facile su bm inistre t,
novum enim nomen raagis, quam haud prorsus aptum,
mihi displicet.
11 EVERNIA. intricata, thallo ramosissimo subcartilagineo
glauco (sæpius pubescente), laci-
niis linearibus subtus canaliculatis albiclis, a-
p.ilbeciîs sessilibus planis, dkco nigricante.
W a . f. 38. / . 3 . glaber. DiLL Musc t 21 f
51. pubescens. Lichen intncatus. Desfont. El. A .
t. 2 .53 . / . 3- Parmelia s. Borrera atlantica. Actu
Ad cortices & ramos arborum in regione
medilerronea, Italia!, Hispania D g o u r ¡ — C»>!-
cepi quoque ex Anglia J àum ibidem natnm specimeli
dubitetur).
A proximis abunde distincta. Apothecia “ “^ g n a -
lia exi-ua, primo in n ata , dein sessi ha ; margine obtuso
: t ’ege.Umó,teaud elevato; disco crasso plano f e r e ^ ro
& primitus nudo, ob quem aliasque rationes a P- f i h y -
scìis diversam habeo. Thallus proximorum quoque b e-
vior, angustior, subinde filaris, m cæspitem den,sura
trieàtus; verum hoc forsan variat. Vidi specimina tum
pubescentia, quum glabra.
10. e v e r n i a villosa, thallo multifido subcartilagineo
villoso glauco, laciniis subtus canaiicu-
latis pallidioribus, apotheciis podiceilalis scutelliformibus,
disco cerino.
a. thallo subfoliaceo. Mich. gen. Y 38. /• 2*
Musc. t. 21. / . 5 3 . Parmelia s. Bm-rera solenana.
^ d u — Parmel. s. Borrera villosa Aqzzsci.
b. thallo filiformi. Borrera s. Parmelia ephebea. A d u
Ad ramos arborum in Europæ regione mediterranea.
InL u sitan iaÆ zA A .^ Ho///; Hispania ad
Cadix alibique Duff our I ; Gallia meridionali ZVe. ,
Italia. Micheli.