:■ .fe
'»<
Afe/
71- I
7 :0
A f*. t
r-'u 1
l-kfei
Ife
rv
'i'A
. -.A
,T*
‘+ ì
tefe I
0 ij
208 LEcmmÆ.
meritate præsagire Jiceat. Observandum modo, duplicem
esse apotheciorum vulgo colorem , alium laminæ supeifi-
cialem, alium excipuli lateutem , utrumque tamen constantem.
Sic color superficialis Gocciíérarum cocciiieiij
e s t, latens vero luteolus, qui cum ilio locis udis evanescente
1. quasi doto prodeat, omnium hujus sectionis spe.
cierum habemus formam ocJirocarpiam. Exinde acutiss,
Wallroth Gladonias cocciferas & ocliroleucas conjunxisse
videtur. — Ex apotheciorum colore oritur quadruplex
Cladoniarum series, Parmeliaruin omnino respondens. Ob-
temperaos rationibus sub Parmeliis allatis, quibus accedit
diversa morphosis podetiorum, sectionem thallo crustáceo
distinctam seposui, Jicet ceterum perevidens sit singulam
illius speciem antecedentis sectionis series continuare
<Sc claudere.
Sect. I. Thallus horizontalis squamuloso-foliaceus,
passim evaiiescens. Podetia e squamulis
orta, sæpeque tecta.
Morphosis & metamorphosis thalli. E granulis
primordialibus oriuntur squamulæ aggregatæ, primitus
rotundatæ. Locis nimis udis sub hac forma primaria
pronascuntur in frondes suhrotundas, concaviusculas , integras,
quæ, ut primus observavi, certe vernm Endocam
viride Ach. syn. p. 100 (Lich. Suec. n. 37) efficiunt. (A-
lii dein ad Peltig. saccatam retulerunt ; analogon forsan,
quod vero apud nos non obvium nec a me visura),
Normaliter autem uno latere extenduntur , varie lobate
& incisæ evadunt, supra glabræ virescentes ; subtus albæ,
normaliter nudæ, locis udis 1. cariosis variant pulverulentæ,
quem characterem itaque certæ speciei adscrihere
nolui, cum omnino inconstantem viderim (vidi v. c. CL
Corniùcopioidis, deformis squamulas subtus pulverulentas,
Cl. digitatoe suhtus nudas). Ulterior squamularum
evolutio non parum e loci diversitate pendet. Vulgo
minutæ, imhricatæ, crenulatæ; ad latera umbrosa fossa-
rum glareosarum evadunt tenellæ, adscendentes, tenuiter
incisæ, sæpe apice recurvæ & in pulverem fatiscentes, ad
typum "Lichenis tenelli" inter Physcias, quæ fo rm æ le-
ptoplivlHfue rhcendæ ; at in irriguis, in stillicidiis rupium
simiJihusque locis nascuntur formæ macrop/iyUinX)
squamulis insignioribus, elongatis, erectiusculis, nudis,
qualis Cenomyce cervicornis Ach. tam a Gl. pyxidata,
quam præcipue a Gl. gracili v. verticillata orla. Siiui-
GLADONIA. 209
les habemus plurimarum specierum ; in Clad. alcicorni,
turgida &c. normales apparent, illam tamen sæpissime
legi micro phy llinam. Gum formis macrophyllinis
non confundendæ pLatyphyllinoe, squamulis valde dilatatis
expansis parum incisis, quarum frequentissimum e-
xemplum offert Clad, digitata, sæpe vero etiam micro-
pliylJina, (linde Florkei in Acharium de hujus thallo ob-
¡servatio pendet); at in reliquis analogi status minime desiderantur.
■ Denique in maxime apricis, præcipue calcareis,
vidimus formas p achy phy Hinas squamulis crassionbus,
subnitentibus, in medio sæpe crustaceis. Talis Clad,
pyxidatcpj^iatns est Cea. pocilLum. Ach. Porro notandum
est «fcillum ad basin in plerisque, præcipue inter
muscos nasceritibus, prorsus obliterari. Tandemque in
cryptis locisque perumbrosis irrig u is, ut ad latera muscosa
saxorum majorum sylvaticorum , thallus foliaceus
prorsus deliquescit & in lepram byssacearn, qualem in
levidenti transitu per Lich. Suec. Exs. distribuemus, solvitur.
In hoc statu e lævi varietate cum aliorum Li-
jcbemun analogis promiscue dicitur Lepraria byssoidea,
datehrarum, oeruginosa &c., Conferva pulveria &c.
iCladonia nulla "thallo nullo” describi potest.
Morphosis podetiorum. Thallus verticalis s. Podetia,
licet in genei'ico chai'actere etiam ut pars fru-
jctificationis recipiantur, non sunt orgauum adeo necessa-
rium, ut non passim prorsus excludatur. Tales status,
Biatoras referentes, habemus plurimos omnium serierum.
Hujus exempla sint Lich. Suec. n. 231. A ., Lichen ru -
biformis Engl. Bot. t 2112 (at minime Lecid. rubifor-
rais Wahlenb. !) &c. ; proxime accedunt Cladonioe variæ
epiphylloe, podetiis abortivis, quæ omnes pro statibus
abnorinihus & degeneratis habendæ sunt. Vera podetia
in hac sectione e pagina superiori squamularum prorum-
punt (atypica sunt e squamuUs ipsis transformatis orta)
&, licet in adultiorihus terræ infixa appareant tantum
i, thalli abortu epigæa facta sunt. — In omnibus, typice
saltim, podetia primitus glabra sunt ; haud raro obviara
veniunt specirnina I. ex parte 1. tota glabra specierum
vulgo pulverulentarum. Podetia pulverulenta & glabra,
sensu recepto, species, non distinguere, jjluriinis exemplis
in Sched. Grit. 1. c. demonstravi. In eximia Gladoniarura
monographia Gel. Fldrke, qui huic momento debitara attentionem
primus dicavi t, Clad, pleurotam pro statu
pulverulento Clad, cocciferæ habet / nec aliter differunt
\