fo,’/..
"fe:
.•■fe/
TO -
Nfe
ta t e '
Ita
te-K ï ■
!. i ■ -vr ,
•• -* taífe
:•
• "A
■'1
Saxis innatura in regionibus pineto-monlanis
frequens; etiam in subalpinis v. c. Helvetiæ N'c/zoe.
r e r ! inque ramis Pinuum in silva nigra regni
’Wiirtembergici speciosissimum Hochstetter!
Ab infimo statu, lineam haud attingente, per totani
evolutionis seriem pulcherrimam hanc speciem seciitiis
sum & a reliquis eximie diversam inveni. Thallus ad
basin semper <Sc jam primitus nullus. Podetia pJiu-inia
in densura cæspitem (primitus digitato-divergentem) basi
eonjuncta & saxo, Umhilicariæ instar, innate. Podetia
adulta ramosissima, laxa, basi glaberrirna subtestacea, ce.,
terum pallida tenuissime tomentosa. Squamulæ thalli in
podetiis sparsa ramos referunt in ramulos corallinoideos
abeuntes, quæ ob majorem fragilitatem & ramificatio-
nem hanc Sphærophoro coralloidi simillimam reddiint,
Varietatem hujus pumilam conglomeratam, quales occurrunt
specierum plurimarum, e Norvegiæ alpibus attulit
Ahnfelt.
184. STEREOC.AULON , podetiis Laxis
compressiusculis raraosissimis glabriusculis, srpia-
mulis phylloideo-granulosis crcnatis conglome-
ratis glaucis, apotheciis subterminalibus diJata-
tis planis. — Laur. Monogr. ined.
Lichen paschalis. Linn. (circa Upsaliam frequens &
optime evolutum). Stereocaul. paschale. Ach. pr. p,
Wahl. Suec, p. 854 a. Exs. Ehrh. Crypt. n. H^.
h. minus, conglomeratum. Sched. crit. 3. p. 93.
Exs. Lich. Suec. n. 89- FI. Deutsch, n. 199. B.
c. subcrustosum, ramuloso-inæquahile, apotheciis raaxiinis.
Saxis adnascitur præcipue in regionibus Sueciæ
montanis frequens, rarissime in cortice Piai;
exteris rarius videtur.
Ceteris magis variabile & forsan nonnullorum sequentium
mater. Oritur e thallo crustáceo saxo adnato
evanescente, unde plurima podetia vulgo densissime stipate
(nec cæspitoso-juncta ut in priori) sæpe latas plagas
saxorum occupant. Podetia júniora & superne tomento
tenuissimo vestita, adultiora vero glabra, plus minus ir-
reguiariter ratnosa, dense incrústate. Squamulæ primæ
specitìi crassiores, subrotundæ, crenulatæ, glaucæ nec cæ-
,siæ. Apothecia plerumque ampia, ¡solitaria 1. glomeratg.
1 primo obtutu P. subfuscam terrestrem refert.
ii85. STEREOCAULON condensatum, podetiis é-
rectis teretibus subdivisis, tomento tenui albo-
incarnalo vestitis, squamulis subrotundis teretiusculis
confluentibusque glaucis, apotheciis ter-
ininalibus dilatatis planis subpeltatis. Laur.
Monogr. ined.
Hoffm. Germ. p. 130. Stereocaulon condyloideum, &
pileatuin Ach. Bæom., Stereoc. paschale. f . Wahl.
Lapp, et Suec. St. meissnerianum. Fiori, ex Laurer.
Exs. Lich. Suec. n. 88. FI. Deutsch. n. 38-
Ad saxa & terram glareosam passim.
Piaecedenti peraffine, at faciliime dignoscitur. Thallus
horizontalis ad basin in hoc persistit. Podetia in ter
se discreta, sed in thallo aggregate, simplicissima 1. parum
di visa , omnino erecta, teretia I. obsolete angulata,
per celatem quoque glabi’a , plurima fertilia , ipsa ramile
apothecio subsolitario valde ddatato planiusculo, in
ambitu demum reflexo, terminata.'— Specim. authentica
8t. Cereolini Ach. meth. t. 7. f. ±., (a quo vero Stereoc.
vulcani Bory ex spec, authent. ab amie. Fee misso ab-
lunde differt &, inventore ipso indicante, St.ramuloso pro-
I xiiniim est) nil nisi hujus status macrior, sterilescens <Sc
deliquescens, unde supei’ficies pulverulenta.
** Thallo verrucceformi rotundato aut ungulato.
Laurer,
186. STEREOCAULON incrustatum, podetiis e-
rectis teretibus ramosis, tomento spongioso densissimo
vestitis, granulis verrucæformibus coacervatis
glaucis, apotheciis terminalibus dilatatis
subpeltatis. F ió r i. D. Lich, 4* p- t2.
Fl. Dan. t. 1721- Laurer l. c,
Exs. Fióri, l. c. n, 77. Funi. Crypt. n. 624-
Ad terram in pinetis campestribus, formatione
juniori substratis Galliæ, Germaniæ, Gotlan-
diæ.
Analogum cum Stereocaulo tomentoso, at basi adnatum
notisque allatis facile distinctum.
1
il
m