m p
t e
P m :
P M
m
A
quidem modo plurimi Gymnocarpi mutantur vnJ
I'ioque pro siiignli generis diversa indole i i),j
Ilæc anamorphosis ad typum jirimarium magisi
spectat, sequens mere morphologica.
h. Quamvis diversa a : præcedentibus appareaut
Qp.plialodia s. apothecia Parmeliacearum monstro-
sa, thalamio solo erumpeute nec uilo excipulo thal-
lode religante explanata, quare convexa & subini-
margiuata, — iisdem valde affinia sunt, ut ægre
limitentur la)., Erant status Angiocarpi nion-
stiositates Gymuocarporum iu Angiocarporura e-
yoliitione retenti, sunt cephalodia abortus Par-
meliarum, quihus priva, Lecidinarum apothecia
imitantes i 3). Quo magis discus normaliter ex-
tenuatus, eo magis cephalodia ah eodem habitu
recedunt, v. c. Usneoe, Rmncdinoe, Irnhrìcariapunctatarri,
sterüem! vidi; hanc in apotheciorum vicinia
sæpius. nigropunctatam. Hæc puncta nigia pro apotheciis
àbortivi.s babenda vel sola Parm. cinereoe forma, quæ
Lec.an. muLtipimctata A. Lidi, univ., luculenter demonstrat.
Sed occurrunt etiam pnncta nigra aliæ indolis, v.
gr. in Parm. erinacea e fibrillis abortivis, e. s. p.
11) Opegraphæ juniores normaliter facile Ven-ucariaih
referont.. Verrue, bjssacea FI.“ Galicium abortivuni.
Caliciis insnper competit alia degeneratio, excipulo dilatato
& inciso, cum Limhoria non confundenda.
12) Unicum exem'plum sufficiat. Puncta Verrucarioi-
dea.nigra ParrneL saxàtiLis in ejus prole, JLich. para-
siiicó E. B., in cephalodia vulgo exseruntur & explicantur.
13) Lecidinis normalia sunt apothecia ceplialoidea;
ex aliata Parmeliacearum anamorphosi præcipua oritur
diffidi I tas has, ceterum evidenter diversas, tribus acute
limitandi. Dicuntur igitur cephalodia Parmeliæ simul
fo rm æ Biatorince. ^ Cephalodia in Usneis, Bamalinis
&c. re ipsa esse anamorphosin apotheciorum, nec thalli,
evidenter videre licet in Ramalina calicari; ceterum-
que serie contigua cum formis Biatorinis Panneliarum,
de quarum nexu cum apotheciis nemo dubitai, cobærent.
[. riirn qeo cvassior vero discus persistit, eo magis
’conve.niuiif ajiQtheeia & cephalodia y. c. PateUa-
iriarum. Ad cephalodia proxime accedunt apo-
rthccia degenerala Stictoe pulmonacece, in pagina
thalli inferiori-sæpe prorumpentia, quoi'ura mar-
^o'o & reliqua diversa facies . a.disci origine inira
['stratum goniinoi? peiidet i4)-
L ;c. Jrthonia,AçU- s. apothecia macularia,, sæ-
ì'pius difformia, , immarginata-,,. excipulo omnihus-
qiie interims partfbus confusis, - Anlecedentes status
inter perfectiores Lichenes s. Phyco-Lichenes
ipræeipue observantur, hic vero & sequens in in-
) ’erioribus &. MyP.o-Lichenihus. Oiiuntur præci-
piie a .Graphideis. & Verrucarieis, rarius a Lecidinis
& Parraelieis infimis. Arthoniæ nidulan-
tur in cortice arborum tenuiori i 5), ob cujus celere
incrementum' evolutio normalis quieta turba-
tur & initia apotheciorum cum epideunidis ex-
tensione dilatautur, ut, partes iùternæ discerni nequeant.
Pendet itaque hæc anamorphosis a sta-
Itione, sequens vero a præcipite evolutione.
' d. ApzYoma Ach,, in quo apotheçia priraitus
in pulvererp, sp.qridia referenlem iiuda, tota disi-
solvuntur. A gVnuinis Lichenibus disco collapso
' ' Î4) Omnes anarnorpboses mutups fines ita invadunt, ut
tabtum sub prirnariis rationibus colligantur. Medium
.statum inter apothecia : vera & cephalodia sistit discus so-,
redio exceptus, vulgo ,.mag*is tumens . & gelatinosus, hinc
facile corruptus. ■ $imilia sunt apothp.cia in morbosis di-
sci'feris Pertusariis, quarum discus efiam cephalodiis facile
adnumerandqs. , Diu experiri conatus sum Sclero-
co.ccZ originem a c'epbalodiis Lichehiim (ut Illosporii s.
Lich. rosei S'chreb a,foxÀàn&), at hactenus frustra. Eadem’
est ratio theoriæ Wahlenbergiànæ de origine Galic.^
turbinati ex ostiolis Pertusariæ.
15) Alio loco veræ Arthoniæ desiderantur; deficiunt e-
tîaiu status Artboriioidei Verrucariarum saxicolarum &
sub epidermide nidulantiuni.
f r y I