I>.-
'M:
l!
di t . H u ju s rat ionis a t ten t ion e m u l tæ fo rmæ mu t i Jæ tantum
d ig n o s c u n tu r ; m u l t a q u e necessaria esse p a t e t , nuæ
e s in g i i la n b u s o b s e r v a ta e r ron e a v i d e n t u r ; q u i d , q „ „ d
m u l t a e x i l la ad g en e ra r e fo rman d a in p o s te r i im deduci
pos sunt ,
II. / ’imaria differentia Lecideæ a Biatora posita
est in ffc ip A o vere proprio, ja m p rimitus aterrimo
d carbonaceo, quod in Biatora a thalLocle mutato (Cfr.
Fr.es Vet. Ac. Handl. 1800. p .953) ortum est, unde margo
y unior semper paUidus nec carbonaceus : licet dein
in b is, ut in variis Parmeliis v. c. P. balanina, ænea,
cerina &c., per ætatem uigrescat. Sed inter inferiores
piantas semper ad statum primitivum attendendum. Fx-
c.pulum Lecidearum etiam in ipsa crusta nidulans ater-
rimum est. Hic character e colore plerisque forsan minus
notabilis videatur; est tamen summi ponderis non
tantum inter Lichenes,sed etiam in Fungis; ex eo pendet
Phacidiacearum & Elvellacearum differentia, harum excipulum,
B.atorarum instar, semper disco paIJidius, illa-
rum atrura cum disco jiollidiori. De cetero Lecideæ a
Biatoris differunt apotheciis normaliter scutelliformibus
S. patellatis, (ut bis potius Patellariæ nomen, quam Biatoris
tribuatur), a thallo minus discretis, disco vulgo corneo
atro (sed in quibusdam humectatus mollior & co-
loratior evadit; margo vero semjjer ater persistit); & ob
ejus evolutionem primitivam infra stratum corticale primitus
sæpius pruinoso, omnino ut in analogis Parmeliis.
— Servavi hoc loco genus eodem sensu, quo primitus J.
c. proposui, utpote habitui & practicæ Licbenum cognitioni
optime inserviente. Recentiores ad species disco strato
carbonaceo imposito tantum restrinxerunt, &, Jicet bi
limites i^ g is Systematici videantur, in natura facile evanescunt
«Sc simillima removent.
III. Specierum limitatio ob habitum generis naturalissimi
conformem «Sc infinitarum formarum copiam i-
psarum Gladoniarura difficilior »est. Species thailo effi-
g u r a /, bene explicate, facile dignoscuntur, sed in statu
tattaraen etiam in boc
stati! glebuloso sine negotio agnoscuntur. Specierum limitatio
in altera sectione piene de novo construenda fuit,
quum hactenus recepte sint fundatæ notis atypicis - v ,
c. c fu sta leprosa, pulveracea, amylacea «Scc., quæ o-’
miiibiis in s t a / typico subcartilaginea, coloribus prorsus
peregrinis V. c. candido, ochraceo, ferruginoso e. s.
p. — vel omnino accidentalibus , v. c. apotheciis dmplis,
quasi ulla adulta nascerentur, scabridis «Sc immarginatis,
quæ omnia degenerata, pruinosis ; plurima primitus
pruinosa sunt, per ætatem J. solo mutato nuda, ut exin-
de nulla differentia, sed probe observanda apotbecia primitus
nuda, quæ diversam originem indicant, JVullam
speciem "crusta nulla,” rectius deperdita «Se. detersa di-
ccnduin, genuinam esse vix est quod moneam ; in hoc
statu sunt apothecia sola quasi consonantes sine vocalibiis
non legenda, indeque cum hebraica Parmeliarum serie
(p. 173-176) analoga. — Notas primarias offerunt: hypothallus,
licet per ætatem facile obliteratus, necesse ob-
servandus; crustæ normalis evolutio, in granula I. areolas
primitus contiguas, et color glaucescens, fuscus, o-
chroleucus, citrinus (reliqui atypici, Jeviores modificationes
vix limitabiles), præcipue vero excipuli integri I. an-
luilaris h. e. basi deficientis structura «Se margo acutus «Sc
ohtusus; discus primitus nudus aut pruinosus. Discus
in nonnullis humectatus substantia molli, coloratus, intus
simul albus eximiam in quibusdam «lifferentiam offert.
In apotlieciis atris excipulo cupulari minoris ponderis
videtur stratum sic dictum discolor sub disco, nam
in eadem specie (v. c, minuta apothecia L . contiguæ intus
tota a tr a , adultiora intus stratum lividura , vetusta
album monstrant) admodura variat. Ceterum , ut observât
Cel. Meyer, non est stratum discretum, sed disci basis,
optica ratione sic dictum fu it, ut dicimus solem o-
riri «&c. — In hodierno .speciei notionis dissensu aliis ni-
mias (ipse quondam ad longe inferiorem numerum re-
diixeram), aliis perpaucas recepisse videar species ; b. 1.
post diligentissimum in natura studium non quid absolute
species sit dicam, sed id præcipue cavere volui, ne u l-
lam reducerera formam, cujus mutationis physiologica
aut chemica ratio non piane evidens erat — nullamque
reciperem definita vegetationis historia non gaudentera,
characteribus palpabilibus vel a tirone limitabilem &ha-!
bitu proprio sine negotio recognoscendam ; nam id mihi
pessimura videtur cum nemo præter Auctorem , nec forsan
hic, species discernere valet. Vix credam tamen e
descriptis quasdam insigniores periisse, licet non pauca
mihi missa mutila specirnina indeterminata reliquerim ;
nam ignorantiæ potius quam experientiæ est singulum
qualecumque specimen denominare. A d species distinguendas
non su fficit quorsum pertineant ignorare sed
Ite
t e
u lU j ta
k /To r