■••■f
_• M
|::VÍ.-.R ‘
|A'*'Á ■
I V T ’.v - ;
WíV '
•tu
u
iAU
p ; .
Sfe ta I
.'tete'
t¡a•Mta if-if1e
•:+V
5oY #. 1941* Parm. dein Lecan. Ach. syn. L c c > u
inyrrhina, Afzeliana, versicolor (excl. syn.) EJusi.
Syn. p. 185-
Exs. Lich, Suec. n. 394. Moug. et Nestl. n. 4,57.
b. variabilis, tballo orbiculari determinato sublibril-
loso-radiante (sæpius timbrino), disco convexo cæsio-
subpruinoso. Lich. variabilis. Pers. Parm. dein Locan.
Ach. — (Lee. psoralis Ejusd. status tenuissi-
mus, apotheciis abortivis).
c. ocellalata, crusta effusa, indeterminata variorpie modo
mutilata, decolorataque. Urceol. ocellata, var. 0-
cellulata. Ach. Lich. univ. (male sub Lecan. a]p^
stri in Syn. quare nuperius & Lee. alpestris dicta
fuit). Lee. Agardhiana. Ach. syn. p . 159. — Lecan,
pæpalea Syn. Lich. status maxime degeneratus 6'
amphibolus vix ajitiori loco citandus.
Exs. Lich. Suec. n. 395.
E saxo ca lca re o o riu n d a in re g io n ib u s E i
ropæ to tiu s fo r ra a t io n i re c e n t io r i su b s tra tis eLiani
iu m u ris & a liis sa x is v a g a tu r ; s e d ia regionibus
m e re g ra n ito id e is , etiam m a r it im is , d e sid eratili’.
Thallus normaliter plumbeo-cinereus, sed in calce
glauco-albescens, & totus in calcis potestate pro moie
prorsus albus. Color umbrinus in b, & formis qiiibiis-
dam C. subsumtis, ut primus obtutus docet, omnino pci-
egrinus est, normali pro more in excipulo albido persistente.
Licet ceterum thallus ita mutiletur, ut cum i-
psius Parmeliæ cinereæ & calcareæ formis confmida-
tur, immo multorum Lee. dispersam 6c Urceol. eine-
reorufescentem efficiat, a sedulo observatore, qui ex thallo
atypico jam autónomas non esse v id e t, ad typum suum
facile reducuntur. Apothecia in thallo crassiore 0-
innino Urceolar. ex Achario, in tenuissimo vero Lecanoræ s,
Patellariæ, a quibus tum margine Jaminæ prominente nigro
dignoscuntur. Pruina disci in minoribus evidentius
observatur ; majorum speciminum sæpius nudus, raagis
fuscus, immo rufescens. Denique ad prædium Xatardii
in Pyrenæis orientalibus lectam possideo formam mere ver-
rucosam habitu Porinæ Ach. Variis hue pcrtinentibus
formis debitum locum significavit il/eyer.
ß. in y r rh in a , thallo latiori ruiéscenti-cinereo (fus-
co-puijctato,) ambitu radioso-lobato, apotheciis
fuscorufi,s, margine tballode flexuoso.
Schlei-
. I !
Ad saxa duriora alpium Helvetiæ.
cher !V
era & constantior videtur varietas, eodem tamen
modo ac prior varia, sæpe Urceol. cinereorafescentem
Auct. in statu mutilato offerens. — In spec. P. circina-
tce ipsins prope Canigou Galliæ lectis observo radios tin-
ctuia dilute luteolo-rubella (non ab oxido pendente) ira-
butos.
122. PARMELIA chalyhoea,XhaWo crustáceo adnato
lævigato rimoso plumbeo-livido, ambitu determinato
radiato-striato nigro-marginato, apotb.
disco immerso submarginato e pallido nigro,
margine tballode obsoleto.
b. thallo uniformi albescente, ambitu haud lobato.
Urceol. n. sp. Dufour. in litt.
In rupibus Pyrenæorum. D u fo u r l; Montagne!
etc.
Species pulchre distincta ,. saxo omnino adgiutinata.
Thallus subirregulariter effusus , haud radiosus, nùdus,
lævigatus, contiguus, leviter, ut videtur tantum siccitate,
rimosus, intus virescens. Præcipue dignoscitur ambitu,
licet in perfectis evidenter lobato, depresso, maculari, (minime
laciniato), radiato-striato, nigrolimitato, fere ut in
P. aipospila. Apotheciorum disci minuti, crustæ superficiel
immersi, conferti, passim confluentes, sicci plani, o-
Í paci, nigri ; huraectati in vegetis vero tu rg id i, convexi,
' livido-pallentes, supra crustam prominentes. Margo thal-
lodes tenuissimus, vix ullus. Color thalli humidi livido-
fiisco-virens, siccus chalybæus aut coerulescenti-griseus.
Ceterum e variis præsentibus speciminihus variabilera esse
patet, disco nudo & cæsio-pruinoso; etiam crustæ figura,
colore passim albescente e. s. p.
123. PARMELIA stannea, tballo crustáceo glaucescente,
mox abeunte in squamulas confertas
minutas imbricatas crenulatas albo-marginatas,
apotheciorum disco nigricante pruinoso, margine
tballode tumidulo a laminæ discreto.
In saxis graniticis in Norvegia v. c. in
Ringerige prope Stensfjord. B ly tt.
Parm. subfuscæ formis obiter adspecta, squamis nem-
SS
R•••■'i¿•'ta,l rv*. : I
m
S ’
P