lUT’Of" 1 * <•
TO
f r ' '
.V
I ' '/
lii. <
É -’
It
't,
fpri ».'' i'.
J V.'
'I 'Í
i:
cheri instar, parasitica, crusta vix effigurata, sed semper
areolato-adpressa, determinata, subcinerascens, ambitu a
matrice spurie foliáceo. In superficie passim deliquescit,
præcipue locis udis, farinosa. Apothecia subaggregata,
marginem tenuem mox excludentia convexa fiunt 6c facile
scabrosa; hic vero status, ut iu reliquis, degener est.
Cfr. Lecid. citrinellam, cum qua ab omnibus fere Au-
ctoribus utriusque statu leproso pro normali sumto ita
confusa, ut diversa elementa vix discerni possint.
Obs. Duæ istæ tribus, in quas sequentes resolvendm sunt, etiam
inter priores persequi poteris, ut omissa thalli figura inter utramque
distribuendm sint. Forma minus evolutæ sub sequentibus tribubus fo rsan
quærentur, ut n, 2 5 /, 252, 259 subsAreolatis, n, 253, 254 , 2G0
sub Granulosis.
S e c t . II. Thallo crustáceo effuso uniformi. Verrucariæ
spec. Hoffm. Patellariæ. Decand.
Semper quidem, sed præcipue in hac sectione, Lichenum
status naturales & colores nativi probe memoria
tenendi sunt, ut etiam faciei externæ nullum pretium
ad species distinguendas. — Cum præcipue in hujus
sectionis tribu p r im a , licet a ceteris crustaceis non
a l i e n a s , (sensu improprio hoc loco me uti verbo
nemine corrigente facile video) sæpe observaverim, ut
V. c. in eodem hypothallo, immo areola, adfuerint Xecz'ûZ.
atroalba 6cgeographi a, Lecidea geographica 6c Parmelia
cinerea, Parm. pallescens & P. subfusca e. s. p.,
simplicem, at neglectam , earum rationem paucis notabo.
Ubi duo Lichenes hypothallo ejusdem aut peraffinis
structuræ juxta se invicem oriuntur, sub explicatione confluunt
& concrescunt & utriusque speciei areolas apothe-
ciaque proferunt. Plurima vidimus hujus hybriditatis
non tantum evidentissima exempla, sed etiara indicatara
earum originem demonstrantia. Quantum perspicio, multi
inopinato observati transitus, v. c. inter Lecid. atroalbam
& geographicam, ex hac ratione tantum pendent. Loca
subirrigua, ubi hypothallus laxior, similium evolutioni
præcipue favent.— Ubi hypothalli vero inter se magis
heterogenei sibi invicem obviam veniunt, alter alterum
repellit ; nigri linea atra limitantur; albi vero sæpius
jugum elevatum marginale protrudunt. At etiam hypothalli
ejusdem speciei locis siccis non assimilantur, quare
ornnes sic dictas hybriditates locis irriguis tantum vidimus.
In rupibus irriguis, transituum indirectorum fonte
inexhausto, lantara vidimus miscelam mutilatarum forniarum
Lecidéoe dtf'oalbæ, geographicoe, fusco-afroe,
Parmeliæ cinereæ, variæ 6cc. 6cc., ut species non existere
quisque minus attentus facile dixisset.
T r i b . AREOLATARUM. Hypothallus niger. Crusta
innata, primitus aut rimose areolata.
Crusta oritur ex hypothallo heterogeneo ; persistente
6c evidentiori, ubi crustæ areolæ discretæ ; obtecto
obliteratoque, ubi crusta primitus contigua vel areolæ
confluunt, ut vix « nisi linea atra marginali dignoscatur.
Quo humidioribus locis, ut etiam in puro quartzo crustæ
evolutioni parum favente, specirnina ejusdem speciei
nascuntur, eo magis dominatur hypothallus; quo siccioribus,
ut præcipue ad latera abscondifa rupium videre
licet, eo magis supprimitur. — Varii vero sunt ejusmodi
status hypothallini, — Vel regulares, substellatim expansi,
subfibrillosi, radiantes [Rhizocarpon Decand.), facie
prorsus ByssocJadii, qualis v. c. status Lecideoe atroalbæ
est Lichen astroideus Fl. Dan. t. 1359. f, 2. Parmelia
astroidea Ach. syn. p. 207 — vel confusi cura
crusta, quales v. c. status variarum specierum seriei fuscescentis
Lecid. coracina dicuntur. Si hypothallum
in rnpibus irriguis locisque similibus attentius observa-
veris, facile videbis ab ejus metamorphosi ortos esse
pulvinulos atros floccosos in variis Lichenum crustis me-
moratos, qui quoque in Pliycologia, plurimorum statu-
um Lichenum elementarium more , redeunt sub Conferva
ebenea, nigra &c. s. inter Chroolepi 6c Scytone-
mcttis genera. Expositio horum typici nexus cum R a codio
rupestri aliisque Byssaceis ad harum historiam,
utpote a præsente scopo nimis aliena, differenda est. —•
Quando vero bypothallus prorsus supprimitur, crusta vel
per senium depertita vel in degenerationes tendente, vix
nisi habitu 6c historia a sequente tribu dignoscuntur. Sic
primum nominandæ/b rmc e oxydaioe, quæ omnes hujus
loci sunt, nam sequentis tribus species oxidum, etiam sub
hydratis forma, repellunt 6c inter species hujus oxidafas
niixtæ nativum colorem servant. Strato corticali destru-
cto hujus species amylaceæ 6c tartareo-compactæ evadunt,
sequentis magis leprosæ, qua ratione vero, ut etiam
crustæ indole pr imitiva, L . parasema cum affinibus ad
sequentem tribum accedit, Pendet boc a crusta hujus
tribus magis innata in areolas abeunte, cum sequentis
in granula normaliter liberatur. Deficiente vero crusta
apothecia raagis scutellata, lævia, margo sæpius
t o i
m
m
Í& I
iill
i -