j' t
/ t e
I ta
ta te
P
.'.'.•h ( '
« - , / ii
.- J
„■■■A '
/ >
A' : !
ü '
* » "ta
&■ i ■■!
M
t a ; « /
pud nos notissima fuit ; Ehrh. &c. ad status vagos
mutilos affinium pertinet. Ach. Prodr.p. 44. Wahl
Suec. - Biatora. Fries Vet. Ac. Ha n d l. 1822. n,
275- Leci/ea. Ach. syn. p. 50. (crusta dealbata) Lidi!
fulvus. Schreb. L. salicinus. Schrad, - Engl. Bot.
Y 1305- Datei lar. s. Verrue. H o ffm .- Plant. Lich.
Y 61. / . 3-9- Parmel. dei.i Lecan. Ach. - crusta
papillosa, apothec. imperfectis; Lich. fiavo-ruhescens.
W ith , ex Ach. Parmel. microthelia. Ach. meth.
Exs. Lich. Suec. n. 4lh.
crusta viridi-lutea. W u lf. in Jacq. Coll. I l.t.H
f . 5, a. Cl. (ah Auctore nullihi aliata) Patell. dein
Verrue, flavovirescens. H o jfm . - Pl. JMch. t. 20-/.
1 . Parmel. s. Lecan. erythrella. Achar. Lecan. iual-
pina. Ach. syn. p. 178 (crusta deaJhata) — ïraiisi-
tus ad y, crusta tenui, disco rufescente; Lich. flavo-
viresc. W u lf. l. c. p. 230- Y 13. / . 4- b. Verrucar,
viridi-rufa. Ho ffm. Germ.
Exs. Lich. Suec. n. 156.
Per omnem Europam a. ad cortices & Ij.
gna, præcipue Fraxini, Populi. b. ad saxa, sæpius
formationis junioris.
Post iterum iterumque repetitum examen maxime
scrupulosum in hac specie limitanda non possum non a
sententia Cel. Meyeri, eandem prolem Parm. parietim
statuentis, prorsus discedere, at, ut videtur contra Emi-
dem, Lecan. inalpinam, Lecid. riipestrem Ach. &c. ut
anomalos status 1. Joci fiiias addere. — Ah omnibus P.
parietinæ prolibus diminutis in statu typico evidenter
discrepat hypothallo insigni nigro, e quo thaüus, etiam
typice crustaceus, primitus innatus, granulosus erumpit,
apotheciis margine duplici, utroque a P. parietinæ simplici
diverso, disco intus albido nec strato gonimo immediate
imposito. Nec cum alia præcedentium confundi potest,
licet specirnina saxicola in lepram P. murorum f,
simillimam deliquescentia viderimus, ut cum bac potius
ex mente Flotowii conjungenda. At quorsam non ducit
hoc transituum indirectorum studium? — Quod ad Cel,
Meyeri iranem attinet, observera me in hac nec certo
detegere Parm. aurantiacam nec cerinam, sed status
tantum mutilos, ut videtur, ad P. parietinam ipsam re-
lerendas. In P. snUcina 1 . c. nec hypothalli, nec crustæ
vestigium perspicitur; margo albidus,simplex ex icone
eandem ah hac varietate primaria prorsus excJudere
videtur, Locis nimis irriguis hujus thallus alhicat (unde
Lecid. aurantiaca Ach. in cortice, L . inalpina in
saxis), Parm. parietinæ virescit. — 8pecimina corticola
, & saxicola nil differre jam optime monuerunt Decan-
\ doüe & Sommerfelt; crusta in utraque passim leprosa,
in saxo citrina, in cortice ochracea (quæ saltim dignosci
i nequit a Lepr. ochracea Turn. & Borr. Lich. Brit. in-
! cd. p. 8.) Apotheciorum discus variat ruher & fuscescens.
§. P. flavofusca, crusta parca granulata flava, a-
potheciis convexis fuscescentibus.
Ad saxa arenaria.
Est forma in cote prò more mutila, hypothallo fere
obliterato. Quoad descriptionem & specim. visum
non diflert; Lichen flavofuscus Sclirad. spie, p .86- Ver-
i rucar. HolFm. Gerin. Lecid. Ach. Syn. p. 37.
j«. P. ca lva , bypotballo obliterato, crusta tenuissima
albicante, apotbeciis convexis a thallo haud
i marginatis luteis aut rufis.
I * Lich. calvus Dichs. Crypt. Brit. 2- Y 6- f - 4 6 x spec.
ipsius, clUCUCjUC;adeoque Engl. Bot. €t.7# 948* Lich, rupestris
------
trai
Cfr. infra !
. „Igo. Patell. Dee. f r . 2- P- 360. (qui in evidenti
transitu ad ci. describit) Lecid. Ach. syn. p . 39-
VJll* llJlXt* •
Exs. Lich. Suec. n. 400- [FI. DeaiscA. «. 5- non vidi.)
Ad saxa calcarea ; in durioribus apotheciis
superficialibus, in mollioribus iramersis.
Lichen. I. Lecideam rupestrem auctorum haud genuinam
& typicam efficere speciem primus adspectus docet,
sed plurimai’um more, præcipue L.aïbocoerulescentis
8. immersæ, in calce personatam. Sed ejusinodi specie-
rum more, v. c. simillimæ Lecid.luteoalbæ,cz Eerruca-
riæ obliteratoe Hoffm., non ex unico deducuntur fonte
omnes formæ L . rupestri adscriptæ. Jam apud primura
deterrainatorein Scopoli ex heterogeneis analogia confla-
tus, magisque synonymis & formis a sequentibus additis.
Tales inter alias habemus ortas a Parmelia varia,
(cura qua ex omni parte saltim convenit Lich. viri-
dìflavescens Wulf.,) a P. ochracea, (quales Aclianus 1-
pse pro Lecid. rupestris var. agnovit,) a P. fe r r u g inea,
(a qua_saltim ex icone non discernere valeo, lu loco
vero determinandam, Eerrucariam rufescentem iioüra.
PI. Lich. t. 17. f. 1 -) — At multum laboris nimis scru-
Ufi-
‘■/ta;