larvata occurrunt 8). Primi inter hos citandi
ab o x id is ino/'g a n icis p e n d e n te s , quæ colorem
normalem (& subinde formam ; legimus "Endo.
carp, s in o p ic um ’ crystalla ferri prorsus referens)
ob majorem allinitatem ad thallum Licheuum
prorsus tollunt. Experimentis directis & passiva
observatione hæ rationes sane extra dubium po-
sitæ sunt. Ex bis præcipuæ: a) o x id i fe r r ic i \
aut ferrosi, s. potius h y d r a tis , a quo omnes cru- *
stæ rubro- & ochraceo-ferruginosæ pendent g ) b)
o x id i m a n g a n i, e quo, teste Meyero, derivautur ;
crustæ roseæ & purpurascentes l o ) — c ) carbo-
n a tis calcici, caussæ crustarum cretaceo-albarum
in saxis calcareis vulgatissimarum, sæpius cou-
nexarum cum statu thalli atypico amyla ceo . E-
tiam ad latera urnbrosa rupium, ubi oxygenii ex-
spiratio lucis defectu iinpeditur, crustæ amylaceæ
& lacteæ. — Vix minus fréquentés decoloratio-
nes a B y s s is (S. 0 . V . ) parasitantibus, e quibus ?
color crustarum rubellus, ruber, rarius aureus,
sed siccus semper æruginoso-canescens. Infestant i
præcipue corticolas, v. c. O p e g ra p h a s , sed etiam
L e c id e a s , qualis status L e c id . D ille n ia n a . E
'Wallrothio Ryssus ipsa est anamorphosis gonidiorum.
— Porro sæpe thallus vel ah hypothallo suo
8) Hanc materiem copiose & eximie tractavit Meyer.
Miror acutissimum VFallrothium de oxydatione, re a
plerisque perspecta, licet in speciali expositione haud recepta,
dubitare. Cfr. Lich. Eur. p. 329-
9) Varietates coloris, & chemice & mechanice imbuti,
(utriusque exempla in Lich. Suec. XIII divulgavimus) a
diversa oxidationis forma pendent. Color peregrinus me-
cliauice imbutus etiam in ligno observatur, simul vulgo
apotbecia obducens ; chemice decompositus tantum in saxis
apotheciis immutatis; quem hactenus in specc. hypo-
tbalio nigro tantum vidi.
10) Smith, autonomiam primus negans, ab urina ad- ‘
spersa deduxit. 2 \ ansaci,\f in n . Soc. 11. p. 1 1 .
ftoluto vel a lepra peregrina, chlorococco e. s. p.
inficîuntür. Omnia harum exempla libri practicæ
parti reservata sunt. — Tandem e succo profluente
arborum, v. c. Parmeliam saxatilem, O-
pegrapham variam, rufofuscas tinctas vidimus.
(Chemicas coloris mutationes in usum technicum
ad sequens caput reserVamus). — In stimma, vitæ
color inter Lichenes est viridis , qui sub a-
Spero cælo trisliori, sub lætiori yero splendidiori
involucro vulgo obducitur; fructificationis rubef
in nigrum regressivus; thalli vero morientis nU
veus, ut ipsius naturæ in optima Lichenum patria.
Capiit XV. Qualitates Lrichenum 1).
§. 57. Sub frigido Arctois coelo, cujus sole
obliquis radiis brevi visente natura vix revi-
viscit, inhóspita tesqua aborigines incoluere nomades,
quorum, vitam tantum tolerantium, universa
facile oeconomia Rangífero {Cervo tarando), o-
mnia ad victura amictumque subministrante, nititur.
Vescitur vero bic præcipue, & per quattuor
quintas anni partes unice, Lichenibus, inter quos
uberrima Cladonia rangiferin a celebratissima,
licet reliquas species fruticulosas, filamentosas &
foliáceas noti spernat, a quibus ultiniis orbis vegetabilis
colonis itaque pendet ultimas terras esse
habitabiles. (Linn. FI. Lapp. n. 456). At
in regionibus niontanìs omne boura genus, tam
ferum {Buffon Hist. Nat. X IV . p . 333), quam
mansuetum Lichenibus non victitat tantum, sed
1) Hanc libelli potius materiem absolvere non in animo
est, sed tantum conspèctum historiée proponete. Fiuta
collegerunt Hagen in Hist. Lich. Pruss. Amoureux
sur l’utilitd des Lichens. Lyon 1787, Hoffmann de vario
Lichenum usu. Erlang. 1786, Luyken Histor. Lich.,
Retzius in Flora Oeconomica Sueciæ Lund. 1806, W î-
string Svenska Làfvarnes fârghistoria. Stoekh. 1805*
g
m