rs :
I #
k
I
TOto
m 3 :
* i\
gine thallode mstructa. Detexit ille in alpibus Helveticis-
nos in H a ll/d iæ maritimis legimus. Est in hoc statu
^ o / u s analoga cum Lecid. ambigua Ach. [Lee. petræa
Wahl. Lapp.) quam exinde ad Lecid. atroalbam refe-
ram . Porro Lecid. variegata similem enititur statum
quæ omnes tres in s t a / ferro oxydato adeo similes, S
y turn in 1 /is natalihus discerni possint, quare Lee me-
S 0 0 a i »■''“ '“ i”òpic. p . 6 0 Scha’e ? i»» 7 “ I 69- (exclus, vero omnibus synonymis) pro omni,
um harum collectivo haberi dehet. Pro ilia & Lee va
riegatam & Z . geographicam distribui ; Schaereri I
^ ro a lb am & geographicam potius complectitur -1
i f Corticoïde. Cfr. p. 294.
^ Quatenus hæc differentia primitiva & absoluta sit
m m / io luhentissime relinquo, at ad formas rite &
definite distinguendas in præsenti necessaria est nisi con
»e„“ t r ”L S . r r r
U m i s Î Î ÏL ) t a u o f ■’ ^ nostro scopo
spurie tinctis diversa vegetatio & geographica specie-
rum dispositio contrarium suaserunt. Alia esset ratio, si
piene evidens & perspicua esset diversorum colorum caussa,
ut coloris ferruginosi & candidi; at in præsenti parum
prodest ex theoretico principio Lee. geographicam
pro forma luteo coloratæ L . atroalbæ habere e. s.
p. Quamvis pellicientes ejusmodi explicationes sint, major
est resignatio ab eis desistere & magis laboriosam
passivam naturæ scrutationem sequi. Minime improbo
alteram viam, ipse ut indicem sub observationibus sum-
nii ponderis censeo, at maxime caveat tiro, ne in illam
iiigrediatur, priusquam omnes formas in natura rite ob-
servaverit, ne in perenni confusione versetur. Est in
scientiis, ubi vivunt, esotericum quoddam, quod non quovis
tempore, tantum successiva evolutione exotericum 6c
catholicum fieri potest. — Non Acharium fugit colorem
ferruginosum <Scc. (peregrinum esse primus monuit Smith.
Transact. L. Soc. IL p. ii.) ab oxido ferri pendere, o-
miiesque mechanice tinctas ad suas species reduxit; at
non definite sibi fixerat, utrum species naturæ ideæ, an
a chernismo pendeant — & qui boc adhuc credunt, illas
distinguere debent.
285. LECIDEA preinnea, crusta glaucescente, deliquescendo
leprosa, hypotliallura obliterante,
apotbeciis elevatis, excipuli cupularis nitidi margine
obtuso, disco corneo obsolete atropruino-
so, intus albo. Ach. Lich. univ. p . 178, 670.
L. premnea. Fries Vet. Ac. Handl. 1822-P-260. Fateli.,
leucoplaca. Dee. Fr. 2* p* 347. Lecid. \Cliev.
par. p. 672.
Exs, Lich. Suec. n. 26.
Ad cortices arborum Europæ occidentalis passim,
optima in Fraxino.
Quoad apothecia L . contiguam refert (cum L .p la -
tycarpa eonjuncta fuit), sed crusta corticolarum & disco
numquam glauco-pruinoso, sed passim adeo atro-pruino-
so, ut Calicium referat, differt. Potius cum L . p a ra-
sema comparanda, a qua distat u t L . contigua a niti-
dula ; dignoscitur apotheciis magis elevatis & liberis crassioribus,
strato carbonaceo magis discreto margine tumido
& nitido, disco ob pruinam, vulgo innatam quasi, admodum
opaco, Numquam in hanc abire eam vidi & semper