CIV. HISTORIA. Colores LicKenum. CV.
If
quod ab aliis minus bene exceptum vidimus q),
— Quæ ad Lichenes in specie spectant, hoc loco
tantuni alleganda sunt. Ailinitas Lichenum, more
naturalissimarum familiarum, undequaquatnl
tam implicata, ut eorum methodum mere empi-i
ricam, uniserialem & omnes affinitates compie-
ctentem & simul claram, definitam & praclicæ]
cognitioni inservientem dare impossibile sit, eti-j
am si plura ex allatis postulatis mittamus. E|
nostris principiis primo inquirendæ diflerentiæ pri-i
mariæ & maxime essentiaies; secundariæ symmetrica
dispositione excipiendæ sunt. In his ducanl
principia seu ars. Parmeliæ transitus sursum æque|
facilis est in Stictam, Peltigeram, quam in Cetra-\,
riam dm E v ern iam ; deorsum non minus Ziz/Hwam,
& Gyalectam, quara Biatoram & Lecideam, tara
Olyphidem & Ustaliam, quam Endocarpon dmPer-
tusariam tangit. Sed hæc principia deducta sint
e sedula naturæ contemplatione. Novis metho-’
dis 1. novo systemate vel sine amplissima speciali
cognitione vel sine novarum ideafum manife-i
statione nil exstat inanius. At proponendi forma,'
principio alio aut aliter excepto, facile tempera-
9) In Syst. Myc. III. sect. H. demonstravimus : a) contrariara
in FJor. Ratisb. ±826. n. 26- argiimentationem
nullam esse, utpote nec principiis nec naturæ examine,
sed præjudiciis nixam : b) verum refutandi modum &
apparentia dubia: c) perperam exhiberi me numerum
quaternarium solum urgere (Gfr. S. Orb. Veg. ±. p.
2 i. h.)', d) falso, cujus nulliim apud me præceptum, ad
genera extendi & caussasí e) veram rationem adeo iit
impossibile sit nubem s. numerum quendam pro idea am-
plecti ; f) eamque cum libértate naturæ optime perstare,
nisi tantæ libertati faævemus, ut verum tantiim in exiege
agnoscamus. Si inservies principio; principiis obsta,
aliorum obliviscaris quæso, consulas naturam; me comi-
tem forsan habebis.
tur io ) . Quæstioiii, utrum ah infimis an a sum-
mis sit progrediendum, in abstracto proposite
indifi'erenti, sine respectu ad finem expositionis
responderi nequit. Alteri alterum optimum
& necessariurn. Practico, ut legitime Linnæus, a
proximis & optime cognitis progredi præstat. Inter
Homonemeas præcipue infima tam vacillantia
& aniphibola, ut nullam certam basin exstructio-
ni ofi'erant; plurimi sic excepti Lichenes jam ut
anamorphoses deleti. Nec Strigala &c. genui-
nam & veram Lichenis idearn oiferrent. Systema
licet definitum & probatura veliraus, non ideo
denegernus omni subliraiori naturæ, ut religionis,
studio inesse elementum quoddam mysticura, quo
mens se divinitus natam seutiat eaque naturæ my-
Steria divinet, quæ experientia nondum comperit;
quod, vero donec factum fuerit, hac via inventa
pænes se ipsum, fatorura Cassandræ memor, quisque
servet. '
Caput XIV. Colores Lichenum.
§. 53. Nullius variationis in singulari L icbenum
historia frequentior usus, quam coloris.
Hic primo obtutu tam vagus & illusorius videtur,
ut non miremur, si quis considerans, quam
10) Prisci passim Botanici, non minus quam Schola-
stici Tbeologi, de singula formæ variatione disputabant.
Vidimus ct recentiora symptomata 1. s. c. De his Linnæus;
’’Hinc ortus fuit tantus rumor inter systematicos Botánicos
& diversas sectas, tot jurgia & opprobria ; credi-
dere metbodis naturalibus addicti, se tenere metbodum
naturalem, reliquos omnes errare; alias vero propugnantes
metbodos regerunt illam difficilliraam esse, suam vero
facillimam, certissimam ; uno verbo, nescio quid fascinât
bomines, ut non possint alteram metbodum videre
absque perturhatione — optandiim itaque foret,
tirones omnibus adsuescerent metbodis, ut nugæ
istæ semel evanescerent.”
Mm' -*l
* n
•Vili