t
I '•
Lv-
\
f
I
Crusta tenuis, determinata, lævigata, passim in um-
brino-fuscum vergens. Perithecia a crusta ex magna parte
obtecta, verrucas sistunt depressas, rufescentes, nucleo
pallido. Mihi haud satis cognita; an varietas sequentis?
SEGESTPilA lectissima, crusta subcartilaginea
contigua olivaceo-pallida, peritheciis prominulis
hemisphæricis testaceis, ostiolo papillato concolori,
nucleo albo. Syst. Orb. Veg. r. p . 287.
In rupibus Saxoniæ metalliferæ Bookl alibique
Gerinaniæ.
Liclien pulcherrimus. Crusta late elfnsa, baud determinata,
contigua, lævigata, glabra, récens forsan magis
virens & gelatinosa, at sicca, qualem tantum vidi,
subcartilaginea, olivaceo-pallida. Apothecia frequentia,
majuscula, læte colorata, eisdem S. nucuLæ (Porinæ nu-
culæ Ach.) similia ; papilla passim deest, ostiolo tantura
pertuso. — Ceterum vai-ia hujus specirnina sub nomine
Verrue, testaceoe Wallr., ab ipso pro "Pyrenula umbonata’
’ Ach. habeo, quæ licet longe minus speciosa,
crusta cinerascente, apotheciis minoribus sordidis, haud
distingui possunt.
3 j 5. SEGESTRIA rubra, crusta mucoso-gela Linosa
lævissima sanguineo-rubra, peritheciis immersis
globosis obscure rubris impresso-pertu-
sis, nucleo hyalino. Sommerf.! L ap p . p . 240.
In scopulis a fluxu maris inundatis in Europa
boreali.
Lichen distinctissimus, in conterminis bujus familiæ
& Phycearum positus; a Palmella rubra Fl. Dan. t.
similibus locis obvia, recedens præcipue crusta tenuiori,
late effusa «Sc peritheciorum præsentia, ut facile pro a-
lio ejusdem stirpis statu habeatur. Crusta rccens muco-
so-gelatinosa, in quartzo præcipue ruberrima, in lapidibus
obscuris fusco-rubra, locisque occultis, ex Sommerfeltio,
in sordide luteum vergens; sicca tenuissima, vernicis instar
saxum obducens. Perithecia minima, admodum conferta,
crustæ impressa, sed non obtecta, saturatius colorata,
baud papillata; sicca collapso-umbilicata.
X X IX . VERRUCARIA.
Pers. — Schrad. Ach. meth. — Decand. — Syst. Orb.
Veg. i. p. 264. et Auct. Recent, omnium. Pyrenulæ
spec. plur. Ach. syn.
CHAR. Perithecia solitaria, corneo-carbona-
cea {atra), ostiolo simplici papillæformi aut pertuso,
nucleo gelatinoso, fluxili aut deliquescente,
subhyalino. Thallus crustaceus.
Apothecia vulgo prominent, sed sæpe etiam crustæ
immersa innatavc, ostiolo tantum (in collum non attenuato)
prominente. E nostræ regionis præcipue duæ species
habitu recedunt, nempe V. papularis, peritheciis totis
verruca thallode elevata clausa Porinæ instar inclusis,
& V. Hochstetteri tam perithecii tenuitate, quam verruca
thallode apice aperta «Se marginata, quare hæc sne-
cies perithecio dehiscente aperto Thelotrema externa facie
piane refert. — Species multas conjunxi — «St plures
conjungere potuissem, nisi nostro scopo aptius visura
esset singulas formas prominentes & vegetatione &c. insignes
seorsim notare. — Dispositionem sumsi e loco natali,
cum hunc hactenus omnino constantem invenerim.
* Terrestres.
376. VERRUCARIA epigæa, crusta e gelatinoso
leprosa tenui lutescente pallida, peritheciis se-
miiminersis integris globosis pertusis. Ach.
meth. p . 123.
Sphæria. Pers. syn. fung., p. X X V l l . Verrue. Lich.
univ. p. 295. Lich. terrestris, Engl. Bot, t. 1681.
Exs. Lich. Suec. n. 246* Schaer. Helv. n. 56. Fl.
Deutsch. n. 146. Flotow. n 42*
Ad terram Lumidam denudatam frequens.
Crusta junior maculæ instar effusa, subgelatinosa, subito
proveniens, demum leprosa. Apothecia minuta, demum
emersa, collapsa scutella minima referunt. — Analoga
cum Sag. cinerea, sed peritheciis omnino atris, denudatis,
collo destitutis, ostiolo simpliciter pertuso abunde
differt. — Grusta sæpe fibrillis peregrinis obducta virescens,
a quo statu discernere non valeo Sphoeriam
velutinam Bernh. in Ròm. Arch. Bot. 4- p. 11. t. 1 . f.
3. s. Verme, velutinam Ach. syn. p. 97. — Unice crustæ
colore recedit Verr. lateritia Pers. in Act. Vett. 2»
i l i
lÉ