h '
m
IL. /,“' JV *•' • #.♦*• /•
ri
‘“ñ
;/■>
r? ■ V :
r■r ,.* j * A •
*■•• ' ^ ‘
À
- t ■
I V-
. V'
-
J
"ta/
206 LECmiJVÆ.
indicavit) — Fries Syst. Orb. Veg. — Meyer: -
Florh. Mon. Cladonia, Scyphophorus & Helopôdj,
lun. Decand. Capitularía Florh. oiim. Martins.
Patellariæ Stelioplioræ. PVallr. Monogr.
CHAR. Apothecia discreta, libere enata,’pr¡
mitus scyphuliformia, mox inflata cephaloidea im-
marginata intus inania. Discus apertus,mox pro-
tuberans reílexus excipulum proprium, cui impo-
situs, abscondens, ascis obliteratis. Thallus horl
zontalis squamuloso-foliaceus aut crustaceus, a
quo surgit verticalis caulescens (podetia), carú-
lagineus, fistulosus.
I. Genus Everniæ &c. analogon in hac serie , ex¡-
mie naturale, inter omnia maxime proteum. Hinc in nul-
lo alio genere tantum dissentitur, quid sit species, quid
varietas, quasi in hac dijudicanda lite amabilis disciplinæ
unicus finis positus esset. Evidentissimum exera-
plum offerunt nuperrime hujus generis monographise a
Cell. Viris Florke & Wallroth editæ, quas ducibus
summa experientia & ingenii acumine conscriptas esse
nemo est qui non videat. Accedit nostra , secundum
principia in Sched. Crit. 8. p. 16—20 elaborata,
ab utraque, in proponendi modo magis a Wallrothiana,
in principiis a Flòrkeana, recedens, 1. potius viam mediara
tenens. Qualem his monographiis non visis elahora-
ram, meam ccmmunico," postquam denuo cum bis in natura
comparavi. — Si quid in Cladoniis determinandis
progrediemur, non sufficit formas similes conjungere, dis-
similcs distinguere, sed morphoseos indoJes piene est ex-
-loranda & physiologiæ trotina ponderanda. At ea est
dchenum indoles, ut si vel leviter indulgeamus ingenio,
omnes differentiæ tam generum quam specierum facile
tollantur. Dignoscuntur tantum cujnsvis sectionis & speciei
typo normali, sed singuli typi aherrationum limites
facilius perspiciuntur, quam indicantur. Præcipue cavendum
ne ex apparentibus approximationibus speciini-
num atypicorum diversa confundamus. Sic inter innii-
mera exempla utique adest forma sterilis Clad, botrytis,
quæ ab omnibus ad Cl. uncialeui rejecta videtur, & thallo
privata vix ab eadem discerni potest ; carimi vero o-
rigo abunde diversa est. Ad transitus deraonsti’andos
seligi possunt specirnina omnium Cladoniarum, Biatorat
CLADONIA. 207
rum e. s. p. tam sibi invicem ut apparet appropinquan-
tia ut qui singulam in natura haud persecutus sit, o-
„,‘nia confluere paratus sit jurare. — Ratione supra indicata
inventas formas primarias & typicas distinguimus,
sin<«nlares, mere fallentes, aberrationes, utpote quæ for-
,nis%rimariis non stabilitis controversiarum cumulum
tantum superstruant , consulto reponentes. Per quinqué
licet lustra intensissimum huic generi dicavenm laborera,
non is equidem sum, qui fingam mea judicia magis pollerà
1. recepta fore, quam omnium antecessorum, licet et
liis ipsis quam mihi non magis persuasum sit de suorum
practico usu, sed spero me vere affinia recollegisse & for-
iinas prominentes tantum protulisse, quas quisque deinceps
species, subspecies, varietates ad suum genium facile
dicat. Studio ductus auctoritatem vetustatis & stabiliti
quousque fieri posset, servandi, numquam nisi sum-
ina ur-ente necessitate ah hac discessi & in rebus proble-
maticis'’malui cum Patribus errare, quam forsan cum recentioribus
vera dicere. Quo peritiores magisque naturæ nexum
perspicientes fuerint obscrvatores, eo liheralius concèdent,
in his rebus dijudicandis multum semper subje-
ctivi adhiberi. Aequo jure ac Cel. TVallroth, ingenio
scatens, omnes Gladonias ad tres species reduxit, mihi videntur,
ut a Scopolio, Hudsonio &c. factum, in unam
conjungi posse. Equidem vero qui a naturæ adytis extra
indiibiam experientiam resignandis religor, id tantura af-
fiiinare adspiro , nil a me conjunctum umquam salva
natiirce veritate distingui posse.
II. Sectiones a podetiorum forma hactenus receptas
haud persistere posse, jam 1. c. demonstrare conatus
sura «& Gel. Wallroth, ut solet, piene nuperrime deduxit.
Nec majoris ponderis est nova subdivisio, scyphis e centro
proliferis, a Cel. Meyero indicata ; licet hanc notara,
in nostris* inconstantem, in exoticis v. c. Clad, p e r foliata
Fl. (apotheciis veris a me visa) stabilera agnoscam.
Sumraas differentias in thallo crustáceo <Sc foliáceo <Si a-
potheciorum colore positas esse adhuc urgeo, licet meas
rationes Cel. Wallrothio non satisfecisse videam. At
ipsins optimi viri species, nostræ fere sectiones, re ipsa
apotheciorum colore potissimum n itu n tu r; Olad. pa.pil-
lariam non ad Fateli, coccineam suam, sed P. foliaceam
ex suis principiis referre debuit. Apotheciorum color
cum totius stirpis habitu & lepræ colore ita conjunctus
est, ut etiam steriliuin apotheciorum colorem sine te-
M l
V
-SU'