Equidem cum eximiis viris Flotow Stenhammar
originem hujus varietatis a Lee. atroalba sæpissime directa
via persecutus sum, id quod ex apotheciis simillimis
confirmatur; at caveas,ne omne in herbariis sub hoc nomine
servatum hue referas ; similes enim formæ a X.
contigua, L . nitidula, immo a L . fuscoatra, oriuntur.
Varietates: b. callisteaKch., ex ab ipso determinato specimine
est L . contigua, c.nordlandica L .ambigua A. L ichen
petroeus Wulf. in Jacq. Coll. III. p. H 6. t . 6. f.2.
ex hac grege quidem est, at præsenti varietali parum
convenit. (Hoffmannum suum a Wulfenio habuisse, ab
ipso indicatum non invenio.) Fingo Lee. petroeani
Wahl. Suec. n. 1704 ad L . contiguam v. calcaream potius
pertinere e. s. p.
Suh mixta Lee. lygoea A ck , s y n. p. 34. alihique insuper redit.
269. LECIDEA/«¿ç-wirzk,crusta areolata opaca subfusca,
hypothallum nigrura obtegente, apotheciis
e strato corticali oriundis, excipuli mareine
obtuso, disco primitus nudo æquabili intus
cinereo-albo. Sonunerf. L a p p . p .
Ad saxa & rupes Norvegiæ. Sommerjeltl
F l y -t.
Crustæ natura & colore opaco lugubri violaceo- aut
rufescenti-fusco I. cinereo-griseo prorsus cum priori convenit
[Sommerfelt speciosissimam descripsit formam), at
apotbecia magis Lee. lapicidoe nostræ, ad quam se fere
habet ut Lecid. atroalba ad L . nitidulam, ôc si oxidata
reperietur, difficile forsan erit distinguere. Crusta a-
reolata, in perfectissimis conglobata areolato-lobata ; adsunt
vero simul specirnina areolis sparsis magis applanatis,
in quibus etiara apothecia non inter, sed supra areolas
nascuntur, quales status non cum ocellatis prioris formis
commutandi sunt. Apotbecia primitus n u d a, strato
corticali areolarum innata, m a r/n e quasi ab ilio deusto
formato!, dein elevata, sessilia, in ambitu libera, demum
niagis dilatata (etiam flexuosa) quam in L . atroalba.
Margo obtusus, prominens, persistens. Discus planus, o-
pacus, numquam papillatus, intus albidus I, cinerascens,
impositus strato fuscescenti, non carbonaceo. Est itaque
multis rationibus insignis,(Se a typo hujus seriei recedens,
270. LECIDEA p a næ o la , crusta areolis verrucosis
griseis & tuberculis rufescentibus variegata,
apotbeciis ex bypotballo atro^ oriundis, excipuli
cupularis margine obtuso, disco primitus pruinoso
æquabili, intus albo.
Lecid. panæola. Ach. syn. p. 38- quoad spec, sterilia,
Schaer. spic. p. 130. — L. Dicksoni. Lich. univ. p,
165* ferro oxidata.
Exs. Lich. Stiec. n. 380.' Sommerf. Norv. n. Si.
In saxis graniticis & micaceis in pineto-montanis
V. c. Smolandiæ copiose fertilis, in aliis regionibus
plerumque steri is.
Crusta Lecideoe atroalbæ proxima videtur, apotbecia
vero prorsus Lecid. contiguæ. Hypothallus niger,
in ambitu saltim evidens , plerumque areolis verrucosis
piane obtectus; hæ primitus fusco-rufescentes, mox vero
griseæ, facile in soredia virescenti-cinerea fatiscentes. Hac
ratione saltim convenit sat ambigua L . atrofulva Sommerf.!
— Areolis immixta sunt tubercula e crusta formata
riifescentia, scabrosa, quæ ab apotlieciis veris probe distinguenda.
Apothecia areolis passim circumsepta, at ex
hypothallo revera oriunda, L . atroalbæ mu to majora
evadunt, disco semper plano æquabili aterrimo cæsio-pru-
ìdoso, intus, unde excipulum evidens carbonaceum, albo
aut cinereo. Margo obtusus, persistens. — His in terris
adeo frequens & constans, ut non potuerim non seorsira
proponere. Analogia adest quoque cura Parm. gelida.
|i. L . obscurata, areolis tenuioribus applanatis sub-
coatiguis fuscescentibus. Schaer. spic. p. i 38.
Exs. Schaer. Helv. n. 180.
Ad saxa granitica, micacea &c. in alpibus.
Certe est præcedentis varietas alpina, recedens ut prioris
f a L . atroalha ipsa, habitu ad L . atroalbam v.
murinam simul accedens,* locisque similibus subirriguis
Lee. panoeolam in hanc abire vidi. Apothecia prorsus
eadem, nam pruina in a. non constans est, nec tantum in
hac sed etiam L . atroalba & L . hadio~atra discus sub-^
inde rufescenti-fusconiger reperitur, at numquam in tribus
subsequentibus. Etiam in hujus crusta verrucas prioris
rufescentes conspicere licet. Natura & crustæ & apotheciorum
a sequente utique diffei’t. Ob crustam magis
contiguam apothecia ex areolis orta esse videntur.
271. LECIDEA hadioatra, crustæ areolis applanatis
pulposo-tartareis opacis badiis, apotbeciis
® |
f i l
Tom
'to k *
fo S I li,
m i