/ u :
I ■ ■'.te
y x - '
7 0 .
. *
v-r
ri
‘“ïî;
:/•-
•«f
I
hujus status cum Patellaria incrustante Dec. a P. mu-
rorum & Lich. chloroleuco Engl. Bot. a P. cerina ortis
analogus. In alpibus Norvegicis ad terram crustæ granula
insigniora & lobata, minime vero foliácea! In L,
omnia granula in apothecia plerumque abeunt, quæ, formarum
bypothallinarum more, margine thallode destituta
sunt. Hæc ah omni Lecid. luteoalba a P. parieiina,
quam pingit Meyer J. c., a P. murorum (Lecid. luteoalba
8. Ach.), P. aurantiaca (Lecid. aurantiaca Ach),
P. cerina (Lecid. luteoalba y. Ach.), P. ferru g in ea &c,
orta, haud difficile est distinguere. —■ Præsens species e
descriptione, loco primario, synonymis & præcipue usu
(hæc enim materia tinctoria pollet, qua caret P. parie-
tino) evidenter est Lich. candelarius Linn., quera in
statihus P. parietinæ, murorum & chrysophthalmæ, (ad
hanc enim pertinent specim. Miihienbeigiana ad Loba-
riam candelarem ab Hoffinanno Fl. Germ. p. 159 relata)
omnes quæsivere Auctores. Conferenti quoque hujus
<Sc Byssi candelaris Linn. {DHL t. j, f . 4- Leprariæ
flavæ Ach. — Tarn, et Borr. Lich. Brit. p. 9,
Lich. flavi Engl. Bot. t. 1350. Fl. Dan. t. 899. f . O- —
Exs. Suec, n. 61. a qua non nisi hypothallo persistente
differt Lepra citrina Schaer. exs. n. 3.) communes fontes
Linnæanos patet, Linnæum has stirpes re ipsa diversas
non censuisse, licet utrumque statum seorsim notare
utile duxerit. Si ad defiiiitam speciem referas, quod vero
inter Leprarias sine exceptione fieri nequit, potissimum
ad P. viteUinam trahas ; color lætius flavus cutn lepra
prioris in analogo statu citrina bene conspirât, sed etiam
in omnino viridem locis irriguis abire vidi.
Exstat forsan in Europa australi P. v i t e l l i nm analoga stirps,
thallo artilagineo, apoth. rufo-fubis (Pat. r u f a Pers., in pn^sente sd
P. m u r o r um aliata), sed haud rite jam nota. — Status mutilatos el
déliquescentes P. p a r i et ince et m u r or um videas sub n. 67, Di.
1 56. PARMELIA ochracea, c ru s ta ta rta re a contigua
læ v ig a ta ochracea cura h y p o th a llo brevissim
e fib rillo so -ra d ia n te c o n fu s a , ap o th e c iis sessi-
lih u s a u r e is , disco p l a n o , m a rg in e integerrimo
subcolora to. Schaer. N a tu rw . A n z e ìg . 1 8 1 8. p.
I I . sub Lecid.
Ad saxa & ru p e s a lp in a s ca lc are as Europæ
a n s lr a lis , in Ga llia D u fo u r l H e lv e tia Schaerer!
Crusta & color in hac specie normales, ut non possim
non cum acutiss. Schaerer ab omni P. murorum
distinguere, at considerata apoth. morphosi in omnibus
co'coloribus erit e genere Parmeliæ. Hypothallus cum
crusta coalitus, in optimis vero speciminihus in ambitu
sub lente fihrilloso-radians pallidior conspicuus. Crusta
tenuis, determinata, sed irregulariter effusa, lævigata,
(normaliter forsan aurea, sed expallendo) ochracea, intus
¡alba. Disci structura Parmeliarura affinium, at margo
disco plerumque concolor. — Magis in carbonatis calcici
potestate crusta tenuior, expaliens, apothecia magis convexa,
centro tantum depressa, qualia specirnina Acharius
Dufoureo pi-o Lecid. rupestri f pyritìiroma determinavit
(spec. Suecana hujus varietatis, licet simillima, alius
originis sunt), sed a communi Lecid. rupestri diversissima
monuit acutiss. Dufour, qui P. ochraceæ varie-
!tatem insignem sub nomine Lecid. ochrolepræ misit.
Icfr. P. aurantiacam y.
57. PA RM E LIA c in n a b a r r in a , crusta su b c a rtila ginea
rim o so -a reo la ta a u r a n tio -m in ia ta , o b te -
geiite b y p o th a llu ra n ig r um , apotbec iis im m e rsis,
disco im m a rg in a to a u r a n tio -ru b ro , m a rg in e
th allo d e in teg ro p e rsisten te .
Lecan. Ach. Lich. univ. p. 402*
Specimen ad saxa g ra n itic a juxta m a re me-
'diterraneurn le c tum com rn u n ic av it A sp e g ren .
Crusta cartilaginea, glabra, subnitida, areolis discretis,
sed stipatis, in ambitu suhradiantibus, hypothallum
,ita obtegentibus, ut tantum e lineis nigris thallum de-
icussantibus aut circumscribentibus appareat. Color in
[Europæa vix cinnabarinus, ceterum cum Americana pror-
i sus convenit. Lamina disci in ipsis areolis immersa, ut
in Urceolariis Acharii, sed prorsus immarginata. Ana-
: logia adest evidens cum P. castaneola. Duf. ; colore ve-
; ro magis ad P. murorum f accedit.
i 158. PARMELIA awm/ziz aca cz, c ru s ta c a rtila g inea
inæ q u a b ili su b g ra n u la ta lu te s c e n te , in n a ta
b y p o tb a llo n ig ro , ap o th e c iis se s s ilib u s, disco
m arg in a to a u r a n tia c o , m a rg in e th a llo d e te n u i
c ren u la toæ v an e sc en te . Fin g e rh . E f f l . p . 78.
Lichen aurantiacus., L ig h tf. & Auct. optimus, quare
hoc nomea aptissimum servet, sub quo semper a-
'.u /.
/Urtai