p m ,
pi Li?'-*'-
|:Uh ;
t e l
M
mBIbis'4 ;%-‘.•P?■ì'2 ^'■v^;
i'í'í''-.
vegetatione Lichenum tropica, in antiquo orbe
magis succumhente; sed novus orbis splendido
avium e. s. p. colore itidera insignis est ceteruraque
etiam e iVigidiori America duplex citrinarum specierum
numerus, cum regionis Europæ compara-
tus, vulgo reportatur. (Clad, cocciferæ in America
boreali 12 , in Europa 6 species, omnes simul
Americanas, enituntur.) Computalis vegetationis
Lichenosæ rationibus hæc nascitur theoria:,
Summa est specierum accumulatio locis caltdi-
oribus 6), simul vero humiditate ae'ris scatentl
bus ; summa autem individuorum locis, in quibus
ob cceli solive asperitiem reliqua vegetabilia
rarescunt.
Caput X. Sedes Lichenum s. solum
(Sc stationes.
§. 37. Cum solum nutritionem Lichenibus non
offerat, sed fulcri loco inserviat, diversissimæ &
fere omnis generis sunt Licbenum sedes. Inhabitant
quæcuraque corpora emortua & perennia,
tam inorganica, quam organicæ originis v. c. hu-
mum, ligna, ossa 1 ) ; porro partes plantarum vi-
varuin perennes, aeri expositas, ne foliis quidem
exceptis, tantum omnibus partibus anuuis 2). Sed
ob diversum proveniendi modum & quod inferiores
substantiam matricis sæpe assimilant, non
singula species quolibet solo obviam venit; pluri-
6) Calcis vis calorem absorbendi <& vegetationem Licbenum
stimulandi non est dubitanda. Variæ species, v.
c, Biatora decipiens, in Europa australi vagantes, in
septentrionali solo calcareo tantum obviam veniunt.
1 ) Corpora durissima & polita nidulantibus Lichenibus
dill resistunt v. c. metalla , vitiura. Vidi tamen Lichenes
tam in fe rro, quam in fenestris antiquissimi templi
oppidiili Falsterbo in Scania.
2) Has vero emortuas v. c. folia, cæspites graminum
incrustant. Muscos vivos incrustando necant.
mi Mycolichenes certo solo adscripli sunt. Quo
perfectiores species, eo magis in genere vagantur
& a matrice separatæ ; in plerisque solum nonnale
bene discerni potest. Alii raagis a solo v. c. p lu rimi
crustacei, alii magis e statione v. c. Urnbi-
licarice, Ciadoniæ, mutanlur. Quo magis diversa
loca non fastidiuat species, eo magis vulgo etiam
proteæ sunt v. c. Parm. varia. Hæ vagantes
dicuntur, a quibus distinguantur incrustantes,
quarum idem individuum supra diversa corpora
Cterram, muscos, ligna, saxa & c . ) , primitus ver-
nicis instar, profusum est. Hic proveniendi modus
inter Ria toras, v. c. B , vernalem, passim
normalis est.
§. 38. Diversissimum solum reterendum est
ad tres classes primarias: solum arbor eum, terrestre,
saxatile; reliquæ matrices aberrantes sunt,
nec species privas babent. In singula classe separandæ
species solo indicato absolute adscriptæ,
aut normaliter tantum, in reliquas vero vagantes.
Verrucariæ hypophloeodes, Opegraphæ erum-
pentes &c., sunt absolute & necessario corticolæ;
Usnea barbata, Ev ernia prunastri &c. normaliter
arboreæ, sed iu terra & saxis simul occurrunt.
Verrucaria epigæa & paucæ ahæ (harum
enim numerus minimus est) absolute terrestres
; Ciadoniæ, Peltigeræ &c. normaliter. In regionibus
frigidis plurimæ sunt absolute savicolæ ;
V. c. UmbiÎicariæ, Verrucariæ & Lecideoe per-
multæ; major vero in tropicis numerus absolute
corticolarum. Sunt vero plures modificationes, bas
differentias magis tollentes; lignum denudatum
induratum facilius recipit species saxátiles, qua™
cortex; saxa formatiouis jmiioris corticolas tacili-
us, quam granitica & durissima ; formæ niusci-
colæ ill genere semper suspectæ, vix umquam
I'
i
m
‘.*>1
i •
».
H