H I
t e k
i
Lx.'fo
714"
k ¿
j/:-
i I
humidis, c. præcipue inter muscos & in alpinis
evidenter ahit in /
Omnium harum formarum transitus directi eviden-
tissimi, physiologice facile explicati ; tantum de * observandum
est sub istis nominibus simul comprehendi formas
similes aliarum specierum, analoga ratione mutataruni,
Habitu angustato, polito, scyphis planiusculis angustatis-
ve facile dignoscitur. Basis putrescens nigrescit, sed non
alho-guttata fit. Non nisi rarissime vidi hujus specirnina
per intervalla furfuracea 6c glabra, sed omnes forma;
squamis frequenter obteguntur, excepta *, quæ tamen e-
tiam squamulosa visa est. Aberrationes singulares6c mn-
tilatas easdem profert ac prior. Bæomyees s. Cen. streps
¿¿is Ach. est hujus forma leptophyllina apotheciis epi-
phyllis aut podetiis imperfectis. Cen. leptophyLia Adi,
6c, ipso teste, Lich. leptophyllus Engl Bot. est
pulcher status gracilior symphycarpeus in ericetis sterilibus
passim obvius. Alii validiores symphycarpei 6c cariosi
sub Cen.symphycarpa 6cc. comprehendiintur. De
his inter hanc 6c præcedentem simul obviis formis, quarum
synonyma cum hac communia, videas C. pyxidatam. Ubi
inter muscos altiores nascitur, thallus ad basin evanescit
6c obliteratur, omnino ut in omni respectu maxime analoga
Cl. subulata, cujus evolutionis series prorsus eadem
est, mutatis a differentia primitiva pendentihus. Ah e-
jus formis angustissimus Cl. gracilis subulata 6c furcata
ramulis longis strictis 6cc. dignoscenda.
Lich. vermicularem Swartz. Engl. Bot. t. 2024-C/zz-
doniam. jDcc. fr. — Fl. Mon. p. 175, podetiis alutaceo-
papyraceis, subulatis, imperforatis, dealbatis, semper sterilibus,
tam ob podetiorum indolem evidenter morbo-
sam, quara sterilitatem perpetuam, nullo modo speciem
esse normalem et genuinam certissimum est. Piene
assentior acutiss. Wallrothio, ne efficere quidem varietatem ;,
sed tantum esse prolem degeneratam in uliginosis alpium
ortam. Specirnina, quæ laudatus vir in conventu Botanicorum
Berolini 1828 demonstrahat , ejus ortum a CL
g ra c ili satis superque probarunt. In uliginosis vero Smolandiæ
ipsius Ciad, uncialis similem formam vidimus,
6c ex alpibus Norvegicis specirnina ex parte inferiori veram
(A. cornutam, cum qua jam conjungebat Dillenius,
sistentia. Nolui itaque nec omnia synonyma ad defini-
tam speciem referre, nec ex his analogis, quasi confJuen-
tibus, formis transitum videre ad formas in statu genuipo
luculenter diversas. Duplex notatus est CL vermi-
cularis status: a. gracilior, simpliciuscuja, prostrata. L i chen
subidiformis Ehrh. Crypt, n. 30. Cladonia H o ffm.
pl. Lich. t. 29- f- 1 - 3. Schaer. exs. Helv. n, 86- Ce-
Dorayce Ach. — & b, ventricosa, suhramosa, erectiuscula.
m u . mu.sc, t. 15. / . 14. E. Lich, tauricus Wulf.
in Jacq. Coll. II. t. 12. C 2- Cladonia. Hoffra. Plant.
Lich. ,t. 34. f. 2. Funk. Crypt. Ficht. n. 72- — Utrara-
qiie ut speciem Pycnotheliæ distinxit iterum JJujour,
Rev- Pycnoth.
195. CLADONIA degenerans, thallb squamuloso,
podetiis cartilagineo-coi'ticatis gracilibus proli-
fero-ramosis viridi-pallescentibus, basi nigrican-
tibus alboguttatis , scyphis irregularibus crista-
to-laceris, apotheciis fuscis. — Florh. Clad. p .
m i . muse. t. 15. / . 20. Clad, cristata. Hoffm. excl.
syn. Capitili, degenerans. Flork. in PFeb. et Mohr.
Beytr. 11. p- 308* Bæomyees Wahlenb. Cenomyce.
FL Lich. Deutsch. Cenomyc. gonorega. Ach. syn.
p. 258- excl. forma 1. — podetiis granulato-furfura-
ceis : Capitularia, dein Clad, pilyrea Flork. 1. c. Ce-
aomjce. Ach. syn. p. 254. «. - podetiis squamosis:
Bæomyees trachynus & anomæus. A r h. metti.
Engl. Bot. t. 1867. Lich. phyllophorus. Ehrh. exs.
n. 287. Cladon. Ho ffm.
Exs. Lich. Suec. n. 54- Fl. Deutsch. 72.110? 111? 194-
— furfuracea. Lich. Su. n. 236. baud optima —
FL Deutsch. n. 193- .
b. scyphis in ramos fastigiatos digitatim divisis (qm
scyphi abortivi semper indicium) — Hujus status
vetustior cariosus est : Lich. cariosus (verus) Ach. in
Vet. Ac. Handl. 1801-1. 4-f f A. Bæomyc., cfez« Cenomyc.
Ach. Cladon. Flork. Clad. var. a tantum.
(nec Dill. t. 15. f. 15. B.) Exs. Lich. L c, n. 149.
Ad terram in pinetis & ericetis Europæ, præcipue
borealis copiosissime.
Filiam esse præcedentis facile concedere possumus,
at nihilo minus distinguimus, cum ipsa typica sit, cum
semper peculiarem & deiinitam evolutionis seriem sub
innumeris formas servet, cum magane eximiam vegetationis
Lichenosæ partem in his terns efficiat. CL. f l o i -
p■J‘7m I
ita
H U