:: ?
■■V4 (
t.-V
■
; 'Ì
f
: '
tufo Rii
.■ . R ■
Ite A .; ! > te
R'* ■^» *
I-TO*
. Lich. abietinus. Ehrh. Verrucaria. H o ffm . Germ. p.
193. Lecan. Schaer. — vix differunt ah hujus statu
leproso. Lich., Parmel. & Lecan. periclea. Ach.
Syn. p. 150. a et b Lecid. dolosa I. c. p. 19
quoad locum & syn. Wahlenb. Lecid. pinicola. Sommerf.
Lapp. p. 153.
Exs. Lich. Suec. n. 66. Ehrh. Crypt, n. 166.
Ad cortices arborum præcipue Pini & Abietis;
optima in silvis montanis; formæ campestres, ad
arbores frondosas, huic accedentes magis difficiles
sunt.
Species omni respectu dolosa, at nolui cum alia temere
conjungere. Quo jure de synonyrao optimo Wahlenbergii
dubitetur, ut rejiciatur , non video, cum nullam
inventor in meis, equidem in inventoris differentiam
invenire possumus. — In statu normali Lecid. parase-
«za/n potissimum refert, at numquam nigro-limitata, a-
potheciorum structura & præcipue vegetationis historia
lotige alia. Vulgo enim legitur crusta leprosa alba, normali
statu pro L. parasema forsan præterviso, 1. e Bysso
Tuhente intertexta varie rufescente, & in hoc statu, more
L . corticolæ, L . contiguæ e , apoth. margine thallode
accessorio semper fere coronantur, unde additis apotheciis
depressis vulgo pro Lecanora Ach., & quidem sæpe
pro L . sophode, sumitur. At ab omni Lecanora Pateliaria
differt nostra excipulo proprio,quod sub strato falciente
discum ut linea nigra conspicitur, margine proprio
(licet a disco turgido demum obtecto) & disco aterrimo;
etiam in optimis conspicitur discus inferne discolor
cinereus, a Parmeliis jieregrinus. — Re ipsa medium
tenet locum inter Lee. sabuletorum cum affinibus
6c L . alboatram. Ad hanc accedit crustæ indole, apotheciorum
situ, margine accessorio tballode, disco adeo
frequenter punctato-scabrido, ut fere normale fiat, 6c rarius
simul pruinoso; sed pruina in hac fugacissima est
6c in humectato evanescit; maxime vero differt strato sub
disco non carbonaceo. Ad sequentes accedit apotheciorum
structura, at habitu proi'sus differt.
Ut L. t u r g ì d u i a sub L. alb o a t r a , sub L. d o l o s a notanda
diminutii et parum itidem evidens L, g-lobu I os a , crusta tenutssimii
lævigata albida (granubs subadspersa Schaer. spie. p. /5 û ) , apoth. e-
levatis planis marginuZis nudis, subinde globulosis rugosis, extus intusque
atris, margine tenui mox evanido — Fl. D e u t s th. n. / S/,
ad Ahietes passim obvia. Cum non quæ divinamus, sed quæ novimus
afferenda sint, meam sententiam de utraque differo.
339
Fuscescentes. Color e viridi cervinus, sæpius autem
e fusco cinereus, immo albescens. Hypothallus
subleprosus albidus, subinde fuscescens, at
ah Areolatarum prorsus diversus.
2p3. LECIDEA sabuletorum, crusta cartilaginea
primitus contigua, mox rimoso-areolata granulata
sublobataque cinerascente fusca ve, hypothallo
confuso, apotbeciis e crusta oriundis corneis,
disco nudo, margine annulari evanescente.
Lich. sabuletorum Schreb. — sec. specimen e loco.
Cfr. e. Lecid. sabuletorum Florke et Auct. ex parte.
Per omnem Europam, exceptis forsan regionibus
pineto-montanis formationis primitivæ, ad
saxa, terram, ligiip & cortices.
Habitus hujus speciei tantopere mutatur, u t primariæ
ejus formæ seorsim describendæ, præcipue 6c interno 6c
externo apotheciorum colore mutabili insignis; illè ex
atro per fuscum 6c cinereum in omnino album mutatur;
hic passim fuscus 6c rufescens, 6c in hoc statn Biatoram
potius diceres ; margo tamen, nisi prorsus deficeret, niger
persistit. Eadem lege quoque internus color_ in Biat.
vernali, decolorante (cui re ipsa affinis), Lecid. entero-
leuca 6cc. mutatur, de quarum formarum indentitate non
dubitatur. Ne igitur terreat me hanc speciem latissimo
sumere sensu; qui sic malent, varietates infra allatas pro
totidem speciebus habeant, sed in crustæ rite explicatæ habitu
tanta convenientia, totque transitus baud limitabiles,
ut conjunctim non potuerim non tractare, probe distincta
bue vulgo adnumerata L . milliaria. Sed etiam
cum aliis diversissimis speciebus frequenter confunditur,
pcæcipue cum citatarum Biatorarum varietatibus. Nomen
parum aptum, confusionis perennis fons, melius abolen-
dum, æque ac adhuc infaustius L , muscorum.
a. a lp e s tr is , apotheciis hemisphæricis subimmarginatis
nigris, sub disco basi lividiori strato
corneo nigro instructis.
Lichen muscorum. JVulf. in Jacq. Coll. IV . t. 7 -f
1 . FL Dan. t. 1003. / . ±- Lecid. sabuletoruin 8.
Sommerf. Lapp. p. Í55- &c. Lecid. miscella Ach.
syn. p. 21» primitiva ; in herbario valde diversa complectitur.
R i . - A
G