i -K k
r t e
■¿¿i
' î
V'^
'..'■A
U - r
':/t■e> iI AU
te
i î
■ î f
t e k
•te^'
tte"’ à te
t e / : ••s-i
si '
nem tliallodem tenuem integerrimum exclu-
dente.
Lichen atrocinereus. Dichs. Crypt. Brit. p. 14. t. 9,
f . 2- Engl. Bot. t. 2096. Lecan. atra ß, 8, s. Jch,
Lieh. limo. p. 345. Lecan. anomala. 8. cooperta. /,
c. p. 382. Lecan. atra. v. & Lecan. cooperta. Ach
syn. p. 146, 339-
Ad saxa granitica in montosis Scandinavia;,
Scotiæ ! Germaniæ ! Galliæ !, at non ubique. Etiara
in saxis cotaceis iu regno Wiirtembergico. Hoch
s te tier !
Species insignis, Biatoris affinis. Crusta plerumque
late expansa, hypothallo evidenti, areolis verrucosis nunc
discretis <Sc dispersis, nunc conglonierato-coacervatis, ci*
nereofuscis, humectatis non virescentibus , ut in P. sophode,
sed fuscescenti-obscuriorihiis, immo fusco-nigri-
cantibus. Apothecia semper m in u ta , disco nudo , sicco
atro, sed humectalo insigniter turgido fusco, immo ru-
hello, intus albo, marginem thallodem tcnuern integerri-
nium sensim excludente.
^ PARMELIA granatina, crusta tartarea rirao-
so-diiFracla granulosa fusco-rut'escCute, apothe-
ciis^ planis demum convexiusculis adnatis nii-
nutis coccineo-rubeliis nitentibus, margine tenui
integerrimo albido. Sommerf. L ap p . p . qo.
E saxis, tam Nordiandiæ, quam vallis'Val-
ders Norvegiæ australioris dedit amie. Sommer-
f e l t !
Nimis insignis & a normali Lichenum habitu recedens;
similiima infimis prolihus P. hadiæ (nam in ejusmodi
statu omnes species apothecia intensius colorata offerunt,
ut facillime conspicitur in Parm. cerina in P.
luteoalbam transeunte), sed ah ilia differt margine thai-
lode albido, qui, thalli naturalis coloris vulgo ceriissi-
mus testis, cum colore superficiali tballi ("videtur quasi
alba fuisset & rubro tincta esset") dubium me de ipsa
naturali serie reddidit. Conjectnræ campum evitans nie-
am suspicionem suppriniam.
145. PARMELIA castaneola, crusta cartilaginea
areolato-verrucosa liiscescenti-cæsia, bjpotballo
nigi’o, apotbeciorurn disco areolis urceolato-im-
raerso mox beraispbærico atrosanguineo raargi-
uem tballodem obliterante. Dufour in litt.
Ad saxa & rupes juxta litora maris medi-
terranei V. c. ad Monspelium. D ufou rl
Species cum Parmel. erythrocarpia & Biat. f e r ruginea
facilis commtitatu, at omnino diversa. Areolæ
verrucosæ, primitus discretæ, dein hypothallum p lu s,minus
obtegentes, fuscescentes aut cinereo-cæsiæ, at hic color
omnino typicus est & genuinus in hac specie. Excipulum
adest mere tballodes, nullo modo proprium, at
inox exclusum a lamina lentiformi prorsus immarginata
turgida atro-spnguinea, etiam in statu juniori , & hunc
colorem sicca servante, intus tota pallidiori albida usque
ad crustam. Discus colore substantia cum P. vento-,
sæ comparari potest.
*** Ochroleucæ.
146. PARMELIA ventosa, crusta tartarea areolato
verrucosa flavo-pallescente, bypotballo albo,
apotheciis adpressis difformibus, disco nudo
brimueo-rubro, margine thallode integerrimo
pallente. Ach. meth. p . 166.
Dill. musc. t. 18. f . l4. Lieh, ventosus. Linn. - FL
Dan. t. 472- W e strin g Färglafp. t. 6- Verrucar.
Ho ffm. PL Lieh. t. 2-f - 1- Patellar. Decand. Lecanora.
Ach. Lich. lepadolemma. jE'ArÄ, - Engl.Bot.-
t. 906. Lieh, scopulorum. Fl. Dan. t. 712. f 2-
Lich. cruentus. Weber. Verrucar. Ho ffm. Lichen
flavescens. W u lf, in Jocq. Coll. H. t. 9- f . 1 .
Exs. Lich. Suec. n. 161. Ehrh. Phyt. 30. Moug. n. 256.
In saxis apricis, ventis expositis, montiura
& alpium Europæ totius ad Carpathos & Pyre-
iiæos; in Scandinavia quoque ericetorum campe-
strium.
Thallus crassus, areolis demum rugoso-plicatis, subinde
decolor flavocinerascens & expallens. Apothecia in- ,
tus alba, mere a crusta formata, sed margo, discum planum
æquans, aut albescens aut disco subconcolor, omnino
ut in Parmel. erythrocarpia. Variat insuper discus
i'adiato-steliatus, omnes Leucogrammatis characteres comi
•te'