‘ i
ode, fertili in pulvinulos subrotundos erum-
pente, apotbeciis pulvinulis immersis radiatim
ramosis, excipuli lateralis margine lævi, disco
planiusculo primitus pruinoso. Pers. in Act,
Veti. 2. p . i5. t. IO. /. I.
Dee. Fr. 6. p- 171. Ach. syn. p. 334- E methodo
Ach a rii Glyphidis species; e Féei Sarcographæ; ex
Eschweüeri Medusulæ; e Meyeri Asteriscæ; e sententia
Schaereri prioris degeneratio.
Ad cortices arborum in Europa australi^ Gallia!,
rarius & sporadico.
Præter crustam hypophloeodem numquam fertilem, tantum
in pulvinulos erumpentem, etiam divisione magis regulari
apotheciorum, ad typum sequentis, a priori differt.
317. OPEGRAPHA dendritica, crusta hypophloeode
denudataque, apotheciis immersis, sæpius e
centro radiatim pedatoque ramosis divaricatis,
margine thallode tenui accessorio, proprioque
tenuissimo evanidis, disco plano nudo. Ach.
meth. p , 3 i. t. i. f . IO .
Fngl. B o t t. 1756. Graphis. Ach. Lich. univ, p. 27i-
t. 3 . f . 16. E methodo Du fo u r i Jojirn. Phys. V.
87.p .206 Arthonia; e AfererzPlatygrammatis spec.—
Ex Schaerer & Wallroth status atypicus O. scriptæ.
b. apotheciis brevioribus, parce <Sc irregulariter ramosis,
subangulatis, apicibus obtusis. Arthonia obtu-
sangula. Dufour l. c. ipso in addita schedula suadente.
Ad corticem arborum in Europa australi-
occidentall frequens, Hispaniæ!, Angliæ!, Galliæ!
Ramificatio apotheciorum in formis rite evolutis insignis,
cui vero parum admodum fidendum est, occurrunt
enim passim uno latere furcata, minus evoluta angulata
tantum, immo prorsus simplicia & subrotunda ; notandum
porro etiam similiima stellato-pedato-composita a-
pothecia in O. scripta & sulcata, licet ra riu s , obviara
venire. Discus mox explanatus, dilatatus; margo proprius
admodum tenuis, sed in perfectis individuis facile
conspicuus, cum lamina connatus 1. si malis ab eadera
formatus (nam excipulum non ut in ’ præcedentibus discretum,
est), sed disco madido hyalino-fuscescente niger
persistens; hinc ad Opegraphas, eadem ratione ac Lee.
albocoerulescens, sanguinaria, sabuletorum, ad Lecideas,
referri potest, quo vera affinitas & geographicæ rationes,
etiam in generibus limi tandis respiciendæ, melius
forsan servantur. In veris TJstaliis Nobis (Cfr. JJstal.
speciosam Eschw. in Mart. Bras. t. 7- f- 5-) margo thal-
lodes distans, proprius niger prorsus desideratus , discus
velatus, sæpe angustissimus, (ut minus conveniat Platy-
grammatis nomen) & habitus ab O. scripta adeo diver-
sissimus, ut cum hac a nemine comparetur, pro eu jus statu
(licet me judice diversissima sit) 0 . dendritica ab a-
cutissimis Viris habita fuit. Hæc causa est, cur hanc &
sequentem, in Flora saltim Europæa, potius ut radium
Opegraphæ ad tropicam Ustaliam, quam versa vice, re-
ceperim.
3i8. OPEGRAPHA L y e llii, crusla hypophloeode
lævigata, apotheciis erumpentibus, marpne thallode
cvasso pulverulento albo, proprio tenuis-
simo,disco piano primitus cæsio-pruinoso.£«¿^7.
Bot. 1876.
Opegrapb. scripta. Engl. B o t t 1813- ex Borrer.
Graph. Lyelli. Ach. syn. p. 85. Platygramma. Meyer
Arthonia marginata. Dufour Journ. Phys. l. c. p. 205.
Ad cortices arborum in Europa occidentali-
meridionali Angliæ B o r r e r , Galliæ D u fo u r l &c.
Præcedenti valde affinis, eisdemque vegetationis li-
mitibus circurnscripta. Apotbecia vulgo quidem simplicia
; subrotunda, oblonga, lanceolata ; recta, curvata, flemosa;
at vidi simul ad prioris typum pedato-radiata.
Præcipua differentia pendet a thallo cum apotheciis magis
elevatis erumpente, indeque denudato, quare apotbecia
margine vero thallode persistente (pulverulento in
perfectis) cingunlur. Inde habitus Coniolomatis, sed plurimis
stipatis Glyphid, magis refert. Ob marginem thallodem
insignem ad Leioreuma (Graphid. S. O. V.) refert
Eschweiler, verum hoc genus itidem mibi mere tropicum,
relatis, ut 1. c, indicavimus, omnibus Graphidibus Ach.
Europæis ad Opegrapbam.
/ . Mthi quoad verat differentias et affinitatem dubta est non n -
sa: 0. V en OS a , thallo subtartareo determinato sordide albo, apoth.
immersis sparsis elongatis ramosis flexis immarginatis, ramis obtusis.
Pers. Fet t . 2. p. /S. t. /O. f . 2. E n g l. B ot. t. 2554 — Fagos
GaUioe, Angliæ. — A r t h o n i a m e I a n op h t h aim a Duf. ad U-
fegraphæ genus non pertinet, potius pro statu Arthommdeo Parmeltee
B m
. J
toi
to® t e