Mt
aF’
, ; :•
'i-
"0 x
;/>
*%?
■'■ta
l'T Ar‘
thallus dilutior Cl. fimhriatæ sub eisdem momentis, ac
Cl. pyxidatæ obscurior rnacrophyllinus (Cl. pyxid. A
1. c.), platyphyllinus evadit ; at macrophyllinus in Cl.
fimbriata Sx. platyphyllinus in Cl. pyxidata. a me non yj.
sus est. Podetia elongata in CL fimbriata normalia sunt
abbreviata in CL pyxidata, ila vero ut Cl. pyxidatæ Jo-
cis siccissimis brevissima [Cen. pocillum) in humidis e-
longentur [Clad. chlorophæa Fl.) ; at Clad, fimbriata
locis siccis maxime elongantur, iu humidis abbreviantur.
Scraper servant in hac formam magis cylindricam,gracili-
orem , nec sensim in scyphum dilatantur 6c deorsum æ-
qualiter attenuantur ut in CL pyxidata. Ita epidermis
in Clad, fim b ria ta membranacea, qualis utique sæpe
basi persistit, locis siccis in pulverem alhicantem subti-
lissiraum optime solvitnr; CZ. pjxAZaia eisdem locis semper
glahcj-i-ima, verrucp.sa, e margine .scyphi deorsiini
squamosa, cum in Clad. fimbriata squamæ a basi adsceii-
dunt. At locis humidis, epidermis CL fim b ria tæ , ob
podetia minus extensa!, grossius pulverulenta virescenti-
cinerea pulverulenta,cum Cl. pyxidatæ verrucæ ibidem'ob
podetia magis extensa! in furfurem solvuntur 6c sic Cl,
fimbriatæ obviam veniunt. Ita etiam in scypho foimaii-
do, prolificatione, apotheciis 6cc. oppositus nisus observatur,
quo hæ species circa duos typos evidenter diversos
colligiintur, quibus tantum consideratis hæ ut in aliis generibus
inlricatissimis certo dignoscuntur, licet theoretica
explicatione haud difficile tollantur. Practico Lichenologo
hoc modo eas distinguere (ut species, subspecies,
varietates 6cc. per me plantas ipsas magis quain de-
nominationes respicientem perinde sit) utile duco, cura
in adeo intricato genere paucis at essentialibus punctis
acquiescendura sit, ut technica respicienti necessariiiiii,
cum CL pyxidata materia tinctoria polleat, qua CL fimb
ria ta , etiam epidermide haud soluta, caret. Ceterum
accidentales abnormitates ex affinium analogia optime dignoscuntur.
■Obs. Lichen pyxidatus teres, acetabulis minoribus
répandis Tournef. et V a ili., utique ex hac regione, at
dilficilis determinatu. Duæ istius exstant icones,jitraque
ad VnilJantii speoiinina delineata, nempe Midi. gen. t. li,
orci. V I I . f . i. & DUI. muse, t. 1 5 ./. 1 .5- A . interse
primo obtntu diversæ. Hæc vulgo ad CL Jlmbriat. b,
symphycarpeam, il la ad CL deformem (at apoth. non
coccínea) vulgo referuntur , neutrius tamen liabitiun beue
exprimunt. Si fontis testimonia componere vellémus,
utraque referenda esset ad CL cormitam, cujus saltiip U-*
trique iconi similia specirnina siervo.
igíj. CLADONIA c o rn u ta , thallo squamuloso, podetiis
cylindricis subventricosis, epidermide inferne
persistente cartilaginea, superne membranacea
mox pulveraceo-deliquescente, scyphis
anguslüaïis planiusculis, margine incurvo subintegro
, apotheciis fuscis. — Sched. Crit. \ . p . a3.
Lichen. Linn. Lapp. n. 434-, teste S omm e rf .L a p p ,
p- 131., ex quo Lichen cornutus. Linn. ! certissime
et Auct., qui definitum quoddam, nec meram con-
geriem formarum cornutarum ascypharum (contra
verba Linnæi) sub hoc nomine intellexerunt, Ehrh.
see. spec. E. Meyer. Ach. Prodr.! et omnium Sue-
coruni. Bæomyees Ach. meth. et TVahl. Suec. n.
1648. piene hujus loci. Cenomyc. Ach. Lich. univ,
paululum vagans, sed ex optima parte hæc.
a. excelsa, podetiis prælongis, supra medium glabris,
scyphis, si adsunt, pei'fectis. Syn. ut supra ; cfr,
quoque observ. anteced. — Cen. Clavarioides. D u f.
Rev. Cen, n. 8- Cen. coniocræa. v. excelsa. FL D.
L . Clad. coniocræa. FL Monogr. p. 84.
Exs. Lich. Suec. n. H 6. FI. Deutsch. n. 139.
b. clavulus, podetiis brevibus, infra medium pulverulentis,
scyphis imperfectis aut nullis. Dili. Musc. t.
16. / . 14. A . - C. Clad. cornuta. H o ffm. PL Lieh,
t. 25. / 1. nam apoth. fusca; exclusa in descript,
var. podetiis alboflavescentibus 6c tuberculis coccineis.
In Europa, saltim boreali copiosissime ; a.
ad terram, præcipue silvarum deustarum; b. ad
ad truncos.
Ut prior ad CL pyxidatam, vel ut CL digitata ad
CL hellidifloram, hæc ad gracilém accedit. Sunt tamen
varia in hujus historia singularia. Contra omnem
piæcedentium analogiam podetia elongata optime scyphi-
feia 6c ex maxima parte glabra su n t, humiliora magis
Cladonioidea, sensu Acharii, magisque pulveraceo-deli-
quescentia, quæ vero pendent a loco formæ a. sicciori,
Ibrmæ b. magis carioso. Has eandem sistere (speciem,
suhspeciem 6cc.) omnino certissimum est. Mox dignoscitur
podetiis inferne Clad. gra cilis, quibus àdhiic inte-
15
:
Sä
TO/
f e t a
;©
t e
¥
¿TO