§
'H
.--ite
% -
\7 0 .
ta!
1 r
¿0: •
.*' J
■■' ri
‘“ïî:
/fo
i- ’?
•♦ * *
't
; Lfigurato
& vere foliáceo, numquam vero e thallo nor
mahter primitus adscendente aut erecto, indeque nu™,
quam inter Usneas, Evernias, Ramalinas, Roccellas Cs
trarias. Sed etiara in generibus thallo horizontali nun,,
quam observantur nisi in speciebus apothecia cum thallj
coætanea proferentihus ; genera & species apotheciis sero-
tinis numquam thallum primitus exckidunt v. c. PeJti°e.
ra, Sticta variæque Parmeliæ, sæpius stériles obviæ. Pat
mehæ autem apotheciis coætaneis, etiam e tribu Imbij.
cariarum V . c. P. olivácea, P parietina &c. thallu«
sæpe excludunt, quas ne in sectione quarta quæras, cavendum
est. E colore vero excipuli seriem saltim determinare
valemus! Hoc in serie Citrina eo magis memorabile
est, cuin thallus m hac sæpe decolor indeque e-
tiam excipulum thaîlodes, at acrustacei typicum colorea
excipulo luteo sæpius monstrent v. c. formæ acrustacei
Parm. erythrocarpoe, cerinæ, fe r ru g in eoe , varietatua
B. murorum. Hæ proies porro specierum ejusdem serici
tam similes evadunt, u t, licet ex usu dignosci, vii
characteribus limitari possint ; id quod vera ratio est c-
tiam inter perfectiores plantas, nam nec Muscorani
species e sola tlieca, nec phanerogamarum e capsula fan-
tura acutis limitibus circuniscrihere valemus. Ex isti
vero approximatione infimarum proli um pendet receritior
totius iere Citrinæ seriei in unam speciem coacervatio,
nam Jouge inferior ratio est "Gyalectam Persoonia-
nam, Lecideam rupestrem" & c., quas ut distincte
servarunt, a Parmelia parietina excludendi , quam reliquas
omnes conjungendi. E Zoologia novimu.s primor-
dia diversissiinorum animalium discerni non posse, quis
vero ex illis hæc conjungati^ Deo & naturæ tantum o-
mnia identica sunt, philosophi ad hanc identitatem ara-
plectendam tendunt; nobis vero naturæ scrutatorihiis o-
mnia diversam evolutionis seriem servantia diversa siut
oc maiieant. Ut in Mycologia plurimorum generum
omnes species tantum inter synonyma specierum aliorum
generum a me relatas esse , dubia & mirationem movit;
fingo etiara multis paradoxum videri, formas inter se si-
millinias, v. c. sub Lecidea luteoalba, rupestri, anthra-
cina (kc. comprehen.sas, ut Leprarias, Isidia &c. taceam,
inter diversas species a me distribuì, & cum dissimi-
í us conjungi;-at nonne diversorum Papilionum Jarv®
<Sc imagines inter se raagis similes sunt, quam ejusdem
speciei larva & imago. Hæc comparatio inter Lichen«
quidem magis claudicai ; probat autem, quod demonstran-
Jiini e ra t, nos numquam ex unius status externa facie,
jed ex tota evolutionis serie species dijudicare debere.
Ne hæc excursio nimis extendatur, hoc loco tantum
cito formas ut species d-3scriptas (plurimas addere facil-
limum foret) easque e variis ita conflatas, ut ad definitam
speciem referri non possint;
"Lecanora scrupulosa” ramorum incoia, crusta nulla
aut irregulater conglobata, apotheciis stipatis plani-
usciilis, disco nudo diversicolori, margine integerrimo.
Ach. syn. p. 160-
Ut supra jam notavimus ad lacuum litora, v. c. Smolandiæ,
regionern aquæ periodicæ occupari a copia Lichenum
ad typum Urceolariæ Acharii personatorum,
sic etiara in regionibus campestribus, v. c. in planitie
Liindensi, in corona Salicum obtriincatarum observatur
congeries scutellarura minutarum disco nigro, fusco,
carneo, cerino crusta aut nulla, aut conglobata
(nec ex hypothallo vero evoluta), quæ ex Acharii re -
centiore determinatione, exclusis nempe formis evidentius
ad Lecanoram subfuscam pertinentibus, ejusdem
Lecan. scrupulosarn efficit. Etsi hæc species ut
Parmelia per .se nihil vel potius fere omne est, omni
attentione digna, ut evidentissimum testimonium loci
vis in Lichenes miitandos, ut exemplum diversissiraa-
rum specierum transitus apparentis in prolibus infimis.
Orta nempe est hæc congeries e miscela diminutorum
scuteilarum Parmel. obscuræ, P. parietinæ, cerinæ,
subfuscoe, sophodis &c., quæ ita inter se concrescunt,
ut sæpe non dicas, ab hac an ah illa ortæ sint. Cfr.
Lich. Suec. exs. n. 320-
ï. "Verrucaria dispersa” calcicola, aut inuralis, crusta
nulla aut leprosa, apotheciis sparsis, disco versicolori,
margine crenulato. Hoffm. Germ. p. 189- Lich.
dispersus Pers. Parm. Ach. meth. Lecan. galactina f
. Ach. Lich. univ. Lecan. dispersa. Fl. exs. n. 45.
Vidimus jam sæpius supra, quomodo omnes Lichenum
crustæ in calce juniori, ex acido carbonico, deli-
quescant in lepram tandemque dispareant. Taies formas
variarum crusta "subnulla,” (quod per crustam
sæpius deficientem, nec "parum nullam," ridicula non
inquirentes, vertimus) complectitur Lee. dispersa. Margo
crenulatus est atypicus, cum hypothallo & crusta
soluta connexus, ut in P. varia, sophode &c. vidimus.
t e #
■A
i im
t e i