I'.rvViA''-}
p m
kM M
p H
Ipil
A
•!V
s a
cipuhim, thalamium recipiens. In thalamio dis-
cerninnis ascos, cellulas subverticales elongaías,
in Lichenibus perfectioribus (oLsoletiores vulgo)
, cylindricas, clavatas &c., in inferioribus elliptico-
cylindricas — & sporidia, cellulas rotundas ascis
inclusas. Rasis thalamii, vulgo e cellulis rotuii-
dis sterilibus contexta, a Cel. Eschweiler hypo-
thecium dicitur. Occurrunt quoque in thalamio
cellulæ elongatæ subtloccosæ, ad perfectos ascos
non evolutæ, quales s. d. paraphy ses fungoruni,
Minime enim partes fructificationis semper justara,
attingunt evolutionem; pVæter status infra sub a-
namorpbosi notandos iii disco nimis extenuato
tam asci ipsi deficiunt, quam stériles taatum &
vacui occurrunt. Ex altera parte asci quoque
passim intra se ascos, idque præcipue thalamio
non explanato nucleiformique ; sed non noya ii>
dividua speciei, qui sporidiorum finis, reprodu-
cinjt 2). Excipulum vel thallo concolor est &
similare {exc. thaîlodes), vel discolor & heteroge-
neum (exc. proprium). Subinde utrurnque adest;
at typice vix umquam neutrum 3). Thalamium
apertimi hoc vulgo marginat. Per ætatem tamen
sæpe supprimitur, passim a thallo ipso non dif-
2) Plurimæ in bis partibus observantur modifioationes,
sed sine iconograpbica simul expositione baud facile cla-.
re explicandæ; ceteruin practicæ Lichenologiæ minus in-
serviunt. Præcipuæ' & classicæ in bac parte sunt analyses
Eschweüeri v. c. in M a r tii Lich. Bras. — ¡Infusoria
fructificatio Homonemearuni interna organa per pluies
gradus sæpe repetit, id quod jam de Fungis exposi-
tum est.
3) Verrucæ Pertusarioe non minus, quam cupulæ Par-
rneliarwn, excipula dicendæ. Biatorce omnes, quaritnin
vidi, normaliter marginatæ ; contrarium forsan exbibetur .
e commutatione ParmeLiannn degenerum v. c. Lecid.
cyi'teUæ Acb. — Eadem ratio Ciadoniæ.
ferre videtur. Velum est excipulum thaîlodes ad,-
juodum tenue, discum tegens, facile disparens.
§. 26. Excipulum thaîlodes, cum nullam metamorphosi
u subierit, utpote thallo prorsus simi-
Je, ad thalli partes referendum fuisset, nisi apotheciorum
caussa ortum esset & serie contigua
cum excipulo proprio conjungeretur. Sticta, Par-
.melici, Stereocaulon, Biatora &c. evidentissima
;oiferunt exempla excipuli thallodis, magis liberati,
indole & colore discum assimilando in proprium
abeuutis. Etiam excipulum pulviniforme e
fhallo quasi erumpens, discolor (stroma ex- Cel.
Meyer) nil aliud est, quam thallus ipse thalamio-
rum vi piotuberans, strato corticali (vulgo epi-
jdermidis spurio) destitutus ffi). At excipulum
-vere proprium, sæpius carbonaceum, licet linrites
poni nequeant, considerata ejus indole in Caliciis,
Verrucarieis , Opegraphis, Lecideis &c., in
quibus sæpe a .thallo discretum est 5), insignius
-apparet. Ut meam snspicionern aperte dicam, rai-
hi videtur hypothallince magis indolis, Cujus
hæô sunt indicia : excipulum vere carbonaceum
sæpe infra thallum oritur, optime ex hypothallo
ipso tam deficiente crusta, quara hac præsente
-inter areolas; etiam crusta contigua, primitus vulgo
cum hypothallo connecti vidimus, & si dein a
crusta elevatur & sustentatur — anamorphosi, v.
c. in Umbilic. pustulata, in formas hypothallinis
simillimas dégénérât — deficiente crusta in Par-
meliis quibusdam hypothallo nigro, v. c. P. f e r ruginea,
cerina, excipulum facile nigrescit. Spo-
. 4) Etiam exstant Pertusarioe status nucleis in stroma-
te pulverulento niduiantibns.
, 5) Hoc evidentissime videre licet in Caliciis &c. — In
Verrucaria nitida, in Carpino præcipue, e. pl. apotbecia
infra crustam oriuntur.
•¡a}