Cel. Flotowio vidi evidentissimum. Attamen locis sin-
guJanbus apothecia quoque mutantur; ubi crusta macis
unita oc contigua, per hanc prorumpunt, <Sc subinde ipsis
m eolis c ingunt„r,utin structura proximis
amp/iibia, at originem normalem ex bypotballo et in
hoc s t / u indicatur apotheciis valde depressis, nec ut in
analogis statibus X. contiguæ elevatis. Ubi apothecia
particuhs / u / æ insident 1. locis magis irriguis convexa
immm-ginata fiunt, mtus albicant ob stratum carbonaceum
distinctum sub disco deficiens. Vidimus quoque ra-
/ discum pmiorem rufescenti-fuseum,sed siccum iGgrmn.
At magis fallaces sunt formæ e crusta- ieproso-delique-
scente ortæ, quarum plurimas colore diversas, omnes vero
ad saxa locis humidis prope terrcun ortas habemus.
Harum primo memoranda X. petroea v. chloronieia Flotow,
/ u s t a leprosa v irid i, passim in griseum aut cinere-
um ab /m te. His m regionibus præcipue obviam venit
an pinetis ad lapi l/s ,«xta margines viarum,sæpe in con-
sortio cum Lecid. Oderi leprosa, quæ nonnisi colore peregrino
differt. De hujus identitate cum X. Òderi areo-
iato-verrucosa nemo dubitavit certum est formam c/i/q-
romelam alia ratione a L. atroalba ipsa non diversarn
esse Alia dein o / u r n t forma crusta leprosa griseo-fu-
f / f Lichen fuscoater Wulf. in Jacqu. Coll. II. t.
44. f. 3. Lich. scytropus Ach. Prodr.), in qua præcipue
a p p th /ia mtus infra laminam albicantia visi s u i t ,sed eÌiviothlÌiTni^
lfe“ “ .vuigan L . atroalba evidens. Etiam
hypothallini status in crustam leprosam nigricantem dissolvi
possunt. Licet & h i s ta tu s to su p ra to o ta ti bypo-
S " l u m “ "‘' “ noIui, cura eos at/y"piitcao s esse inox pateat veaorireutmatqeus ef iongrieeroe
hab ?u tvn potest ,\ttam e n
S ceterumque proventus
De i .
co n c re ta , areolis planiusculis in crustam rimo-
/ - a r / atam /ngestis. W a h l. L a p p . p . A n ,,
\ Exs. Schaer. Helv. n. ±77. Cfr. Lich. Suec. 407-
s u b a lp in i ! ''' ^^»tosis,
«. fuscescens, sed variat ceterum ut
101 ma albescens a X. variegata caute distiuguenda.
Ob areolarum formam situmque subcontiguum hypothallus
magis obtegitur 6c apothecia e crusta , at perperam,
enata crederei Est forma quidem localis, at satis
insignis. Lee. coracina hujus speciei ab bae forma
oritur, etiam, ut videtur, L. ambigua Ach. Cfr. p. 305.
y. crusta cum bypotballo in maculam teiiuem
læyigatam muriuam confusa.
Lecid. murina, Ach. Lich. univ. p . 171. Syn. p. 16.
Ad saxa, locis subirriguis.
. E descriptione in Lich. univ. data & archetypis luculenter
patet banc ad Verr. rupestrem non referendam
esse. Apothecia perfecte X. ati'ocdboe, crusta vero in e-
odem evolutionis statu ac Parm. lacustris v . lævata. Ex
Ostrogotbia præcipue evidentem, misit Petren.
d, la v a ta , bypotballo obsoleto, crusta tartarea contigua
subrimosa alba (aut testacea). Sched. Crit.
i3 . /?. i 8. .
Exs. L id i. Sueç. n. 383.
Ad litora lacuum Smolandiæ, inque saxis ri-
vulorum & paludum copiosissime.
Mixfa vulgo crescit cum Lee. contìgua V. hydrophila
& Parm. cinerea v, lacustri & cum eisdem ita
concrescens, ut sæpe cujus speciei sit crusta non facile
dicas, at apothecia sine discrimine mox distinguunt. Crusta
ex hydrate ferroso tincta variat ochracea, testacea &c.
— Lecid. carphina Ach. Lich. univ. p. 157, pi’obe distincta
a similibus formis Lee. contiguæ, inter banc, e.
& ß. media est ; hujus omnino speciei status,
f. subconcentrica, crusta tartareo-amyIacea limosa
alba, apotbeciis in crusta impressis & margine
tballode accessorio subcorouatis, sæpe concentricis.
T'iotoiv l. c.
Verrucar. petræa. H o ffm . Pl. L id i. t. 5 0-/ i 1 , 2»
Lecid. petræa. a. Ach. syn. p. 15- Schaer. spie. p.
137. Patell. Decand. Lich. concentricus. Davies iti
Transact. Limi. Soc. IL p . 284- Fngl. Bot. t. 246.
Exs, Schaer. Helv. n. 183- Moug. et Nestl. n. 74-4.
Beìdienb. et Sdiiib. n. l48. ex Schaerero.
Ad saxa formationis recentioris & ad lapil-
los siiaceos aliosque in regionibus formatione ju-
iiiori fundatis disperses.
• .0-
w-►•t »
toto
i;
Si