'ta
'H-
•>te
A
h t '*
Ite:
. : V
.V
V r
' 0 1
.**• r
■> '•'*■■
■ ■ •:• Í
7-0.
r- -U ,
tim constat eandem esse analogum statum Biatoræ ver.
nalis. Nil fallacius quam locus natalis inter Parmelij
(aha ratio inter Verrucarias <Scc.), & jiræcipue omnes nui.
scicolæ suspectæ. Si hæc nostra sententia confîrmet„r
ne temere rejiciatur enixe rogo, Lichen Jungermannk
u t ohm apud Acharium, hujus (j. efficiat. '
f . am m io sp ila , ap o th e c iis m a rg in e th a llo d e accessorio
in s tru c tis , p ro p rio opaco. Suinineri
L a p p . p . i 68.
Lich. ammiospilus. Wa h l. Lapp. p. 407. Lecidea
Ach. syn. p. 44.
Ad ligna ve tu sta p u trid a .
Rite hanc in Lich. univ. p. 203 pro prioris variev
Î r dolemos sane humanissinu.n,
Viium nirnis sæpe ad ahorum mónita a sua sententia 4
cessisse. Est tantum forma ligniaria inter corticolas Í
saxícolas media ; at simul Parmel. cerinæ iisdem locis oh-
viæ tam similis, ut nisi margo excipuli proprii, sæpim
ilexuosi quoque, promineret, ægre dignosceres.
Y. f f f s tw a , cru sta cinerascente, ap o th e c iis margine
th a llo d e d e s titu tis , m a rg in e p ro p rio æquabili
d emura evanescente. Sched. C rit i3 n 8
F l.H a n , t. 826. f o . : 472-2. Lichen, Lecidea ‘ cæloru-
ia.^cA. excl. syn. — /?. festiva Syn. Lich p M
exclus syn. a d P. erythrocarpiain referendis.v!-
tell. Jamprocheila. Dec. f r . 2. p. 357. (sec. numerosa
spec, authentica, quihus vero unum aJterumveP
aurantiacæ immixtum). - A Chlorococco inquinala!
Lecid. viridi-rufa Ach. syn. p . 44. Ah hypo-
foaÜo soluto corrupta: Lichen fuscatus Lamarcl
(e Gallia haheo) Lecid. ob.scura. Ach. meth. Lecid.
fuscata. E]usd. Syn. p. 34,
Exs. Lich. Suec. n. 373.
Ad saxa g ra n itic a E u ro p æ , p ræ c ip u e Lorea-
lis, copiose.
Ne levissimum quidem ah hac ad P. erythroearm-
am* transitum detegere potui. Crusta variât ut in a.
tenuissima & areolato-verrucosa, pallida & cinerea, cum
hypothallo soluta nigrescens, at numquam cæsia, ut apud
Acharium dicitur. ^ Nec apotheciorum color minus mutatur
quam in a, sed minora suiit, margine æquabili minus
mtido, sæpe prorsus evanido. Ejusmodi apothecia
trusta simtil obliterata pro Lecid. rupestri facillime
siimuntur.
aractina, c ru sta v e rru co sa ( e x h y p o th a llo dominante
n ig ric a n te ), ap o th ec iis iram e rs is , m a rgine
th a llo d e p e rsisten te , p ro p rio obsoleto. NcAeZ.
Crit. I. c. nec sy n .
Lecaii. caucasica. Ach. Lich. univ. p . 406. P. aractina,
Syst. Orb. Veg. p . 284.
Âd scopulos m a rin o s in H a llan d ia .
Est tandem prioris status maxime degeneratus, in
ürceolariam sensu Acharii, sed ejus a y. originem vidi
luculentissimam. Discus e luteo-rufo plerumque mox fu-
jscus.A
d ínfimas Imjus seriez -proies quoque pertinet Lich^ a t r o f i a -
PUS Engl. Bot. t. 2009, L ee i d . a t ro f l a v a Turn, in Transact. Linn.
S.IX. t. D. f . 2. L. T u r n e r i a n a Syn. Lich. p.49, non autonomam
^skns stirpem. Exemplar a inc visum L. aur ant. formas refer chat.
A p p e n d ix : Thallo obliterato a u t nullo.
Normaliter nulla Parmelia thallo caret. Occurrunt
vero plurima specirnina, in quibus vel per ætatem evanuit,
yel jam primitus apothecia sine crusta orta sunt, præcipue
ad ligna fabrefacta & ad aliarum specierum thallos
parasitica. In saxis in regionibus montanis raro crusta
deficit, sæpissirae autem in regionibus campestribus ad
ijaxa junioi’is formationis. Lichenum enim saxicolarum,
ut ad Protophytarum seriem (cfr. Syst. Myc. I. p. xx)
pertinenliuin, optimum solum sunt saxa priinæva; in saxo
cotaceo, calce juniori e. s. p. semper fere degenerata
joccurrunt. Idem de phytophilis valet (absolute vero
iphytophili pauci Lichenes sunt, ad Hysterophyta acce-
Identes v. c. Calicii, Opegraphæ, Verrucariæ spec., plurima
genera tropica, Sphæriis peraffinia) ; optimi in cortice
incolumi ; in ligno vero, muscis putridis, cæspitibus
¡graminum emortuis &c. obvii sæpissime ad formas deri-
I vatas pertinent. Ex his momentis non parum labefactatur
hodierna Lichenum generatio æquivoca, quæ licet a Gla-
?. rissirais Viris assumatur, pro trib u to , et ab his ævi ge-
Ìbìo soluto, a me habetur. At de hac theoria non plu-
|ra a me aiferenda sunt ; fatear, me illam non uitelligere
leamque mentis potius, quam oculorum, acie esse obser-
vatam censere. — De his formis athallinis de cetero ob-
■ servandura est, easdem non, ut vulgo fingitur, tantum a
I thal Io crustáceo ortas esse, sed sæpe etiara e thallo efl
i t ”07
%
1