multæ species spuriæ ex eo ortæ, quam impossi, „¡grescehtem), sed tinctura accedente lutescente
bile singulas leves modificationes sequi, minoHiu quatuor bene limítalas abit series: e læte vi-
eum faceret. At in infinita validate vidisse iiu- g l a u c a m ■— e flavoviridi ochroleucam — e
bis videinur typos quosdam primarios facile dis-gaturate viridi fuscam l. olivaceam — e luteo-
cernendos & solos indicandos, cum plurimæ spty y[y[di dirinam 3). Quanti practici usus, videas
cies intra singulam ex bis ortam seriem pari ra-; Lich. Europ. p . i—5. Plures, apud nos sal-
tione facile mutentur i) . Nativus et priinitiim)p,y^^ non invenirnus colores normales, nec horum
color, ut in tota serie proiophytarum Coptiuiej çgussas, ut omnium diiferentiarum primitivarum,
hinc Aristotiles: %à pèv vnhg yijg yXmgâ ttcíVtojí/I g nisu naturæ ultimo^ pendenlium, inquirimus, re-
qvopìviov tÒ nQmtov sii), est viridis. Sed in Liclie-i jjquorum vero aberrantium indicabiraus. Color
ne perfecto, strato corticali eflormato, hic prm\M]ialamii, e nexu forsan cura erythrino, typicus
& persistens, exceptis gonidiis s. vitæ pi’iuci-| sed per gradus haud palpabiles »cum
pio 3) , desideratur. Hoc tamen in statu hurni.| ^ajori induratione in rufum, fuscescentem & nido
transluceute virides apparent variæ Stictoe,\ gyescentem 4), oxydationis processa deustura, abit.
Parmeliæ e. s. p., sed in siccis viride evaaesciti Pxstant quidem exceptioiies tam normales, ut
& vera series indicator. characteres distinctivos offerant, sed haud difficile
§. 54. Color hypothalli, uhi hic distinctils gd typum reducuntur 5). Color vero thalli evi-
percipitur, vel expallet (/zj/poZ/z. alhus) vel nigre-|denter disci temperai, præcipue ubi hic extenua-
cit (Zz. niger). Hic quidem in luridum, coerulol ___________
scenlem e. s. p . simul passim v e r g i t , sed pluresjl 3) F a c ile crederes arctiorem intercedere nexum inter seseries
definitas recipere non licuit. — Thalli c o l o r , ; ries duas lutescentes & non lutescentes; aliud vero suadet
in affinitate d e te rmin a n d a pr imar ius , s tra to cor-l specierum affinitas. Cfr. v. c. Led cka s. In Lichenophy-
1 . . . - 1 . , n ,, . lacio nostro larvae insectorum per Lichenes luscos Cx Cit
ic a h ta n tum in hære t ; lepra semper fere alba est, ¡„os, nee reliquos, avide paseunt.
sed ut Leprana elllorescens thalli colorera plus 4) Hanc seriem eadern species, idem individuum sæpe
minus rautuatur. Et thallum e primario viridi ex- percurrunt, v. c. Parmel. subfusca, varia, Biatora de-
pallentem 1. saturatius coloratura vidimus (at non colorans, vernalis. Parm. sordidæ discus primitus «&
^_____________ j; ParzTZ. cinereoe locis irriguis rubescens. Lladonioe coc~
.y, c . u ■ u- J- *• I. * • • ‘ ciferoe vegetæ exsiccatæ apotbecia rubiginoso-atra offe- 1) Sunt hæ senes, ub, d.stinctæ, tam insignes, ut spe-; di^eum rufum sæcies
forma diversissimæ, sed colore normali congruæ, rei; v. c. Lecid. albocoerulescens - L . sanipsa
inter se magis affines videantur quam qiiæ forma | .^u d e to rum , enteroLeuca - immo maxime
cjinveniunt, sed colore normali differunt. Cfr. LzcZz. | y
P' Lichenes glaucos 6c citrinos, | ^ -„ens vel ex ipso disco nimis extenuut
Fuceas 6c Flor.deas separare, sed directo lucís st.mu-| M 0+ , ,^ ut in Usnea, Ramalina, vel e
Io eorum color magis variat. . humidiori 6cc. pendet v. c. Biat. vernalis. Sed
2) Inter cMorogonidmm 6c chry.ìogomdium limites a- Ramalinæ apud nos, Usnea in America frequenter di.sco
cuti vix ponendi. Vidi Byssum candelarem L. flavis- Ij libello occurrunt, quo colore simul imbuta cephalodia.
simam 6c viridissimam. Videas de Leprariarum colore Niger color in generibus fungis proximis dominatur, ru-
S- 54. ber in Lichenibus centralibus.
li.'■
.</
I . ' I
.5. M t e