i f ’
Cura priori, præcipue ad cortices Quercus, &
quousque hæc arbor versus septentrionem in Suecia
adscendit, ideo longe supra limites «.
Crusta intensius & persistentius lutea, quam in forma
primaria. Sapor nori amaricans.
3 7 1 . P E R TU SA R IA xanthostoma, crusta tartarea
indeterminata glauco-albicante, apotheciis elevatis
depresso-hemisphæricis passim rimose dehiscentibus,
ostiolis depressis discretis lutescentibus.
Porina. Sommerf. in Vet. Ac. Handl. 1823. p. 115.
Endocarp. FL. Lapp. S a p p i p. 13 g. End. jpertusi.
var. TVahl Suec.
Ad cortices Juniperi, in muscis graminibus-
que destructis Nordiandiæ passim. Sommerfelt.!
(simillimam legi tornatam formam ad ligna a-
biegna vix a P. parella diversam).
Inter Pert, communem, cujus formam , & Parm.
Parellam, cujus habitum exacte gerit, intermedia, in boc
genere ostiolis lutescentibus facile distincta. Monet Sommerf.
1. c., verrucas sæpe ruptas occurrere, nucleis tum
excipulo sequentis generis simili cinctis, id quod rarius
etiam in Peri, communi voyXa vidi; ut non desint ra-
tiónes TlieLotrematis genus, sensu Acharii in methodo,
restituendi.
37 2 . P E R TU SA R IA nivea, crusta cartilaginea lævigata
candicante, apotheciis globularibus sub-
liberis, nucleo ostioloque impresso solitariis
rufescentibus.
Ad cortices arborum, v. c. Fagi Sueciæ rarissima.
Colorem hujus, licet omnino cartüagineæ, omnino
niveum semper vidi & a præcedentibus eximie differt
apotheciis longe minoribus, supra crustam elevatis «Sc
fere liberis, granula globularia quasi adspersa offerenti-
bus, ostiolo rubro impresso. Hujus apothecia dehiscentia
nucleum, discum carneum eximie gelatinosum offerunt,
ut non Pai’meliæ statum sistere possit. Doleo banc emi-
nentissîmam speciem àdeo raram esse, ut hactenus in u -
nico trunco tantum legerim.
* P E R TU SA R IA Delisei, crusta cartilaginea plicato
rugosa aurantio-rubra, apotheciorum verrucis
confertis rotundatis difformibusque supra
planis, ostiolis pluribus punctiformibus depressis
sübconcoloribus. Duby Bot. Gall. p. 672.
, Ad rupes Galliæ prope Granville Dclise.
E recepto principio nullam speciem a me baud visam
ut cognitam proponendi etiam hanc, characteribus licet
maxime insignis sit, sine numero attilli fide libri laudati,
quem maxima parte hujus opusculi absoluta ad me
primum pervenisse doleo. Reliquarum novarum specie-
rum, ibidem desoriptarum, fere omnium ex incomparabili
Botanicorum Galliæ liberalitate jam prius mihi innotu-
erant, ut has suis locis sub Auctoris nominibus recipere
licuerit.
* THE LOTREMA .
Ach. Lich. univ. p. 62. ! — Tiirn. et Borr. pr. p.
Schaer. spic. — Fée — Fries et Auct. plur. Volvaria.
Decand. Hymenoria Ach. Msr, Antrocar-
pum. Meyer.
CHAR. Apothécia verrucæformia, a thallo
formata, primo clausa, dein apice aperta marginata,
includentia nucleum profunde detrusurn,
collo destitutum, demum in discum depressum,
collapsum rigescentem, excipuloque interiori discreto
membranaceo lacero-dehiscente velatum.
T h a llu s crustaceus.
Charactere ad Limborieas omnino recedit, verum tanta
cum Pertusariis adest affinitas, ut non tantum limites
varie ponantur; v. c. apud Turner & Borrer etiara
Pert, hymenoea <& melaleuca bue referantur; sed etiara
utrumque genus ab Achario in methodo, immo cum Endocarpis
a Wahlenbergio conjungatiir, quod utique fieri
debet, nisi status normalis rationem tantum habeamus.
Optime genus in Lich. univ. determinavit Acharius, ipse
observans Thelotr. exanthematicum ut aberrationem
tantum subjunctum esse ,* ambiguura hoc ens ad Gyalectam
analogam Parmeliacearum retulimus. Dein vero
in Vet. Ac. H a n d l 1812. Syn. Lich. varias addidit
species tropicas, omnino excludendas. Sed etiara e tro-
'te?
Si