I■•L'•H- 1
r7'' .1
m k ' i
I m i : :
Pt
a
p
p '
pI .-f:i. »'r
i ñ
Ite'--
1^5 ;
t e - i
t e ? '
Ne Peltigera quidem sectio est reliquis dignitate superio
r; at Sticta plerisque inferior. Genere lioc laliori
scnsii sumto nulla adest ratio Lichenis nomeii generi-
cum rejiciendi ; cum tres quartas partes specierum Linnæa-
narum colligat omniaque Lichenum genera evidentius
recedentia vel ad alia genera a Linnæo relata fuerint vel
ei_ prorsus ignota v. c. Caliciea, Verrucariea, Limbo-
Tiea. Si ob tam levem decimationem omnia nomina generica
essent rejcienda, quæ tum persistèrent? Conspirât
sine dubio iiiag'is cum genio methodi naturalis genere
antiquo, v. c. Geranii, ad familiæ dignitatem promoto,
centro hoc nomen relinquere. Hoc sensu, levioribus taatum
discrepantibus, Lichenis nomen sei'vatnm vidimus a
viro sedem & genium Linnæi tenente & ad Lecidinas simul
extensum ab Herharii Linnæani possessore. Generi
latiori ilio sensu restituto, male, me jndice, Parmeliæ
nomen substituitur. Mihi perinde erit, utrum sequentia
Parmeliacearum subgenera ut autonoma genera, an tribus
consideraveris; xMrxxm Lichenem (Usneara) barbatam an
Usneam barbatam dixeris. Proponendi modo nimia sæpe
mihi L-ibui videtur attentio, rei ipsæ justo viüor,
quare quidam magis ad arbitrarias immutationes & novas
denomiriationes, quam novas observationes tendunt!
II. At non pauca offert commoda sectiones primarias
Parmeliacearum (perspecto scilicet omnium nexu, ne heterogenea
e thalli analogia immisceantur) considerare.
Levioris videatur forsan ponderis ingens specierum nume-
rus, nam additis speciebus extra-Europæis v. c. ipsa iSzZc-
ia ad 50 adscendit, at memoriam & specierum cognitionem
admodum sublevat. Si plura genera non admittun-
tu r unicum servatum subgenerum, tribuum, sectionum,
siibdivisionum OCc. copia nimis intricatili', ut adhuc Par-
meha ultenus potius, at e notis magis fidis, quara hac-
teniis factura vidimus, subdividenda. Majoris vero momenti
sunt plura genera, si ad genium vicinarum fami-
hariim oc genera seqiientium tribuum re ipsa inferioris
dignitatis attendamus. Præcipue vero fere necessaria sunt,
quando de Lichenibus in genere, de Lichenura structura,
vegetatione, geographica distributione e. s. p. disseren-
diim est. Maini hinc contra regulas systematicas pec-
cans, quara nimis correcti studiosiis, videri, Gfr. ceterum
quod supra de generibus dictum est.
I. U SNE A .
Usneæ spec. Dill. - H o ffm . ~ Eschweil. - W a llr .
Usneæ & Bamalinæ spec. Ach. Lich. univ. et syn.
Usnea. Fries S. O. V . p. 234.
CHAR. Apothecia orbiculata, peltata. Discus
semper apertus, nudus, strato medullari filamen-
toso impositus. — Thallus primitus erectus, suf-
j'ruticulosus, {adultior passim pendulus, filamen-
tosus), strato corticali crustáceo a medullari f i lamentoso
subdiscreto ; undicjue: similaris.
Inter Lichenis subgenera Usneæ thalli jilo centrali
tenaci, structuroe Jilamentosoe, facillime dignoscitur,
licet in quibusdam speciebus exoticis , semper friiticulo-
sis, cortex minus discretus sit, In specie autem subfoli-
aceo-compressa omnium maxime discretus est. — Duplex
in Vet. Ac, Handl. 1821 proposui Lichenum fastigium,
Usneas & Peltigeras, illas caulescentium, bas frondo-
soi um & horizontalium, quæ de loco principi certant. In
genere vero caulescentes perfectiores & agmine ah bis ducto
series oritur magis contigua & naturalis. Hinc cum Linneo
Usneis summum vindico locum, quem quoque singulari sua
structura,Exogeneis fere analoga, facile tuentur. — Unica
tantum certa species Europæa , & quidem e Lichenum
glaucorum serie, quam in plures species ante me omnes
diviilsisse Lichenologos, potius mirandiim, quam refu-
, tandum censeo. Gonsentientera habeo Walli’othiura. Sed
in exteris terris, & præcipue hemisphæra australi, plures
exstant nobiles Usneæ, <Sc quidem etiam e serie spa-
dicea ( Usnea lorea Fr. 1. c.)., ochroleuca ( Usnea dicho-
toma Fr. 1. c.) & citrina. Ex bis vero facile eliicet characteres
Usneæ adscriptos plurimos fallaces esse; variat
nempe thallo tereti & plano; apotheciis Iateralibus &
terminalibus , obsolete & distincte marginatis , disco valde
discolori <& concolori, in quo statu homothalamus, qualis
discus non exstat, perperam dictus est. Nec radii a-
potheciorura in nostra Europæa paucisque aliis in characterem
ingredi debent, nam, optime observante Wallrothio,
omnino atypici sunt. Hoc vero, ex mea horum verbo-
rum notione, non impedit, quo minus in speciebus quibusdam
normales sin t, etiam si in una alterave forma
ejusdem speciei magis obliterentur v. c. in Usnea ja -
maicensi Ach., meo sensu ab Usnea barbata non distin-
2
M1
- I