t e .
-’í :
.‘•■•feí
h A
V :
V >.■
• ■v-*;
ri
t e t e .
/•>
1 •-**: ■
I t e !
t e ■ *
f e tai
T O , :
t«Ve . ' I' ■
k à ' 1«;
Il if
versus ambitum radiatim fisso, disco nucleifor-
ini luteo.
Lichen volvatiis. Fill. Delph. I I I . t. 55. Lich. exan-
theinat. Smith. Transact. Linn. Soc. I. p. 81. #.4,
f . 1 . Engl. Bot. t. 1184. Urceolar. dein Thelotie-
ina J c h . Volvaria Decand. Lichen clairsns.
en. Lich. Verrucaria. Ejusd. Germ. Thelotrema
Schaer. spie. p. 68.
Exs. Fiori. Deutsch. n. 105- Moug. et Nestl. n. 8^5.
Schaer. Helv. n. 1 2 2 -
A d saxa calcarea Europæ fere omnis, excepta
Scandinavia.
Crusta primaria etiam in hac .specie contigua & lutescens
videtur, sed ex antecedentium lege ob locum na-
talera mox leprosa albido-cinerascens aut disparens. A-
pothecia plus minus immersa, primo clausa, excipulo
subdimidiato (supero tantum), dein a centro radiatim fisso,
tandem decidua. Nucleus in perfectis disciformis, Ju-
teus, marcescendo collajDsus elahensque foveolam alhain
in saxo relinquens. — Lichen valde atypicus , a Thelo-
treraate (ceterum vix nisi Urceolaria personata) abunde
diversus, quem in natura satis observare non licuit. Tanta
yero cum hac tribu affinitas (Cfr. n. 153) & cum hac
serie analogia, ut hoc loco in.serere dehuerim.
Trib. II. L E C I D I N Æ .
CHAR. Apothecia libera, orbiculata, mox
convexa, cephaloidea, subiminarginata. Disca«
semper apertus, æquabilis, excipulo proprio irapo-
situs.
Quamquam limites hujus tribus a præcedente in infiráis
utriusque formis ita obliterantur, ut multæ in bivio
positæ videantur, utramque ex integro contemplanti
facile patet, diversam eam a præcedenti efficere evolutionis
seriem, non oppositam., sed parallelam. Sic v. c. licet
Stereocaulon Usneæ, Cladonia Everniis, RamaJinis
OCc., Bæomyees Peltigeræ, Biatora Parmeliis, externa
facie sirailiores videantur, re ipsa cum citatis tantum a-
analoga sunt, inter sc vero maxime affinia. Ex hac pro-
pioris & reraotioris, quæ .sæpe cum externa facie magis
convenit, affinitatis lege, quam per omnem naturam ob-
servatam voJui, pendet, quod in naturali dispositione Systerna
constructum adaptato prætulimus (vide Syst. Orb.
Feg. p- 9- Syst. Myc. I. p. X .1 F &c.) Nemo igituv
iniretur post Parmeliam & Gyalectam non sequi simiU
iiinam Biatoram, sed Stereocaiilon, Cladoniam &c.; nam
in singula serie, per sc ut integra. considerata, eandem
dispositionis legèrn secuti sumus, ,ii,nde oritur di.spositio
parallela, nec adaptala. Ex eisdem rationibus, quas ad
primam attulimus, etiam hæc trib u s, utpote contiguam,
evolutionis seriern sistens, ut genus superius (Lecjdea. Syst.
Orb. Veg. p. 247) considerari potest <& quidem ex prin-«
cipio V. c. in Mycologia stabilito debet. At licet ipse
dispositionibus thallinis parum faveam non possum non
thallo majorera vim inter Licheaes tribuehs pleraque genera
thaili habitu simul non suffulta yacillantia esse a-
gnoscere. Videntur quidem genera hujus tribus inter se
magis discreta quam Parmeiiacea, sed pendet hoc e for-
niis paucioribus, quare plura membra intermedia deesse
videntur, & characteres primarii non minus thallinisunt
quam Parmeliæ. Optime monuit Eschweiler podetia variorum
Stereocaulprum haud majore jure dici podetia
quara Usneæ; conféras e. g. Stereocaulon laccatura (Sc
llsneara melaxantham. Tantura abest, u t Stereocaulon,
Cladonia &c. altioris sint dignitatis firmioriumve funda-
raentorum quam Usnea, Ramallina &c., ut potius longe
facilius cum Biatora confluant, quam genera citata cum
Parmelia; nam horum nullæ extant formæ, quæ cum
Parmelia confundi possunt, cum plurimæ Stereocauli 6c
Ciadoniæ apotheciis atypice in thallo horizontali sessilibus
nullo modo a Biatoris separari queant. Exstant porro
directi transitus; v. c. inter Stereocaulon 6c Lecideam
prorsus intermedia est Lecidea vesicuLaris, inter Gla-
doniam 6c Biatoram Biatora Cladonia. Sic natura contigua
est, quamquam circa certos typos formæ magis col-
liguntur, unde sectiones oriuntur. Sectiones inde plu-
riraas nec absolute naturales (h. e. ut abscissa 6c stricte
limitata naturæ membra, qualia vero nonnulla insularurri
instar oceani exstare videntur) nec mere artificiales censemus,
(Se perinde sæpe videtur, utrum has sectiones tri-
bus an genera, subgenera 6cc. dicarnus. Aleam potius
adrairationem movet certitudo absoluta, qua nonnulli de
his rebus judicium fuerunt, cum ex usu 6c consueltidine
ex maxima parte pendeant. Et cum Cladonia, Stereocaulon
(Scc. sint naturales sectiones ut genera vulgo consi-
deratæ, non invenio rationes suflicientes, mutationis molestias
compensantes, ab hoc usu discedendi. At omniâ
f
m
fTeO
fe
f e
m i