JIoXXoï Ss SiSaxraïg
ylv&QCOTicdv aQsralg xXsog
1 5 5 Slgovóav hXsödat.
'Avsv Ss d so v , 686ty a -
fxhvov y 1 ov 6x c u Ót 8q o v XQr\-^
[t sxaörov. JEvrl yaq ccXXac
11 #. K . L
'OSóöV óSol nsQdirSQat.
160 Mice SJ 01'ry anavtag ct/dfxs dqsipH
MsXércc. öocpiai fxav ainsivai.
T o v t o Ss nqoöcpSQcov adXov, .
caussa metro et hic metuens. Noua ab hoé versu procedit senten»
tia. [ Cf. 0 1 . II, i 54. Nem. III, 69. Ex Schedis.] i 56. uvEV&è
8è MS» Bodh et Aid. 157. y* omiüunt MSS. Bodl. i 58. [i*
txaozóv y* emendat Pauw. vide v. 16. 52. 160. ovx vitiose
Oxon. 161. fièv MSS. Ëodl.
tum. Ysurpant versum rhetores,
iu his Libanius vnèg zSrv ogyr)-
tnwv (Reisk. To. III. p. 364,
a3 ) , qiii et laudat similes seh-
tentias Euripidis (Orest. 126. 7.
add. Bacch. 317 ) et Sophoclis.
Pergit v. i 56 : quod non est a
natura propictum, melius sile—
tur. avsv Sè ■ S'eoïi , otaiyupévov
y ov oxaiózsgov ygijp* EXUOZOV,
pro vulgari, ov axuióv ion, as-
oiyrjo&Gu xgrjfxa txuazov ov avv
&em (ytyovbg, ante v. i 52 xó
(fziu"), h. e. quem non natura
finxit ad aliquam rem, tantum
abest, v t is gloriam consequa-
tu r, v t potius turpiter se det;
v t adeo praestet nihil de eo dicere.
•— Pergit v. i 58. Nec vèro
omnes iisdem studiis vacare
possunt : Ivzi yào a lla i ôôaiv
0801 TiEQuizEQài, alia studia (ill
aliis rebus, ingenii dotibus ac-
commodatiora) fructuosiora sunt;
pro hoc dictum est: alia via
vlterius ducit progredientem,
quam alia, h. e. alter hoc studio,
alter alio feliciores progres-
sus facit. aocplui pàv ainEtvai,
at in arte aliqua excellere, difficile
e st, amsivév to n , aoepôv
eivat.
162. Nunc superius dicta ad
victorem transfert: qui insignia
praesidia ad luctam a natura ha-
buit. nqoacptqcüv (ffè nqàç zo)
'OqS'IOV coqv6cu daqOsov,
Tot'S1 avsqa Sai/uovicog ysya/uev
165 EvyjtQcc, Sb&ioyvcov, oqdjva
lx a v , Aldvrsov ts Sat'
d'1 og OiXiaSa v i-
XCOV STl86T8CpUV(d68 /3co/uov.
163. wQovorn Rom. Crat. Brub. Morell. Aldus tamen iam ediderat
togvaai ( d ra fto r jo o v ), quod reuocauit Steph. 'S-agowv Bodl. et a .
166. aidvzEiovz* sv S a l - 167. z i Aid. a iuvzEiov y t 8ai~ 167. z l.
I Rom. et seqq. etiam Schmid, aeavzkov ze Pal. A. aiuvzidv ye.
Pal. B. quod Oxonienses receperunt, vix tamen dignum, in quo
quicquam nouarent. Grauius erdt mendum, quod vbique legitur in
altero versu -zt og z ’-, quod metri caussa Schmidius mutauit in
o? O. Pauw offert de suo: S'1 og x3 vel Aldvzeiov ze Sul- [E og O.
Porro 3IhuSa Aid. Rom. et rel. errore sollemii. Conunelin. 'OiluxSa,
quod metrum respuit. Sed OiluxSa, quod Schol. recent, diserte
exhibent, recte Schmidius vulgauit: eg vixwv ineazEcpdvwaE @copdv
AlavzEiov Oiliada (pro Olhddov/ v. Schol. recent.) daizi, h. e. tv
Saizi, inter epulas sollennes coronauit aram.
K&IOV ZOVZ0 h. TtQOOCpEQOflEVOg,
Ttgoasl’&div. — Saifiovlcog, avv
Sulpovi, Evcpvoog. Puta autem
poetam atit se alloqui, vt iiiter-
dum facit, aut choro praecipere.
Vltimos versus 166. 7. ita acci-
pe: Victorem Olympia reducem
ex more victorum sollenni sacra
fecisse heroi indigeti, Aiaci Oi-
lei f., et coronam deo consecrasse.
Nisi dicas, simpliciter
verba esse interpretanda: qui
victoriam Olympicam adeptus
heroem indigetem nouo decore
ornauit. Nam victores honorem
et decus affermit, vt patriae, ita
et diis patriis. Verum in hunc
sensum oratio esset paullo amb-
itiosior et ornamentis onera-
tior.