av 6xi& varov ydg. ts i -
ntv <V cods ‘ tovt tqyov fiaGcXsvg,
'Og rtg ctQ%s& vccog, e/uol rsXsGatg
410 u4cpr)tT0V Grqcoiivdv uystido,
2 . ta. K .
Kcoag alyhiCiv %q v 6sco {JvGavco.
c'Jlg ceq3 ccvSccGcevrog, cctco x q o x &ov
cPlyjoug ’Iddoyv s iu a , ■ Oboj niGvvog
Ei%st* sqyo v . tzvq 8 s vtv o v x cttoXsi,
4 1 5 Tlaftcpaqyidnov 'istvag scpsvficctg.
EJnceood/usvog 8 ' uqotqov,
T-rj? iv rij xurym xovg (IwXovg uno niUTfovurjC. Schmid, et Oxou.
ooyvidv ‘ uvapwlaviaq iungunt. Pauw einendat dvafioiXaxlcug vel
Z-y.ia. [Heynius in textu scripsit uva /?w/.eou’«?.] 4o8. More
poetae liceret hyperhatou facere et fimiXs vg referre ad eeitte, me
(iuailtvg, og Jig (/.qyti votog, otiosam facial orationem. Attameu
necesse hoc nou est; sed rexy quisquis tandem ille estf qui naui-
regendae praeest. 4og. xtlioaug ante emendationem Schmid.
4i i. ZQvadu) S'vodr/o), secundo casu, an errore typographi, Aid. et
Rom."' 4i4. Legebatur al6XXsi cum iuiuria metri. vid. Not.
Pauw rescribit utoXsi ab «id/lav Aldus corrupte: tivo d& viv ov xcio
oXXsi. 4i6. GJiuGoduEVog reflux», vt syllaba producatur.
4i o. acp&izov. v. Isthrti.VIII, 89.
• 4i4. 71 va §é viv ovx cudXsi re-
scribendum est cum Pauwio
metri caussa. Repetit ille ab
aïéXio pro alolXio. Heiod. Sc.
H. 5,gg; ot’ opcpuxEç uiôXXovxou,
variantur colore. Ita ipsi fuit
ttlôhti praesens pro imperfecto.
Saue ab dioXog factum esse déduit
aléXo), et hoc aîôXXw. Fuit
tarnen edam atoXiw, quod Etym.
M. habet, et ex Platonis Cra-
tylo laudatur. Ita alöXsi erit pro
Notio auteln ,vocis est
certa: es1 v.ivtlv. iam vt mouere
üliqüem vel vulgari oratione
dicitur de animi motu, recte
Schol. per xuquogeiv exposuit,
Similiter aiQEipnv, Sovsiv, xv-
xiiv poetis. Et stpExpai 4r5:
sunt praescripta a Medea me—
dicandna. .
Eosocjg oificug àvctyxag
'Evrsöcv avysvag, èftßdXXav
ß sqitiXbvqc0 (f. vd
4 2 0 K svtqov cciavsg, ßtavrlg
E<gs7iovr]6 èntraxxbv dvrjç
M stqov. ïügsv 8' àcfco-
vrjTio 7tsQ èftnag d%8L,
Avvabcv Aiÿrag dcyaoßsig.
A- tu* K. td'.
4 2 5 Elqog 8 ’ 8TCCÏQOC xaqrBQov ccv8qcc cpt/.ag
J lq ty o v x^cqccg, örscpdvoiöc t s f u v
Uotccg 8 Q E 7 Z T O V , (dBcXt/ßoLg t s Xoyotç
cay. Srjosv iimexerat Rom. sed reuocauit 8i)aug (aut, Pindarico
more, Örfacag) Schmidius -ex Aldo et Pal. C. Pauw ôrjaév '/ olim
lectum fuisse suspicatur. 422. Xv'êev e Pal. C. Schmidius. vuig.
T/ijgEV. etiam hoc vsitatum fuisse Pauw pronuntiat. 425. tzanoi.
vulgare'a Schmidio einendatum, jnetro posbente. 420. 7. criî-
(pctvoKH te fj.iv Efjsmov. Probabile fît, içéipsiv, pro oréysiv, y.ukv-
'TJEiv, ( edam de coronis et vittis, vt Lat. velare) aliquando fuisse
eqÉtieiv, EQETfTEiv, adeoque prisca forma decuit lyricum; nam pote-
rat EQEipuv admittere. Pauwius.couj. tgimov. Sane Pyth. IX, 218.
ôlxsiv simili sensu : TtolXd piv v.üvoi ôlxov <pvüd lui v.ai OTEqiix-
vovç. Et Pyth. VI, 5j. vidimus unsoupEV. 427. noiy.iXioig te X.
Pal. C. [ nola, fios, frons. Ex Schedis.)
4 1 7 . ßoEoig evxegiv accipiebam
tanquam magis poeticum, retra-
.oto epitheto a boum collo ad
iugum tauris impositum; nisi
malis tvxsa ßotei esse lora e
bouillis coriis-facta. fsVrs« coir-
striuguut, âvâyxTjV faciunt. Ex
Schedis.]
419. qivfj tfinXfvqoj pro oojfiuji,
et hoc pro proprie diclo
mXsygü.
420. xsvxqov alccvèç, molestum,
acerbum. cf. sup. Pyth. I, 161.
422. fièxQov pro à&Xov, ex
mensura agri peraranda. âvpam]-
tû) TiEQ ( iv ) dyiiy tfinaç ïvïev
Ai. etsi muto in dolore, stu-
pensj erupit tarnen exclamations.